Ik ben halverwege de 30 (ja echt!) en heb het gevoel mijn leven redelijk onder controle te hebben. Ik heb een man, twee (uiteraard) prachtige kindjes en een eigen huis. Of nou ja, van de bank. Maar ook wel een beetje van mij ondertussen.
Ik heb een leuke job, waar ik elke dag nog nieuwe dingen leer, mijzelf kan blijven ontwikkelen en er zijn doorgroeimogelijkheden naar hogerop (ook fijn).
Ik heb familie, ondertussen niet zo heel veel meer, maar ik heb nog een paar lieve schatten. En vriendinnen heb ik ook. Óók niet veel, maar wel hele lieve, waar ik altijd terecht kan. Waar ik mijn nukken en chagrijnige buien, maar ook mijn vrolijkheid kwijt kan. Met wie ik lekker kan shoppen en kletsen en wijntjes kan drinken. Gezelligheid, maar geen tijd!
Geen tijd zonder agenda
Alleen jammer dat we het allemaal zo druk hebben, dat er echt agenda’s aan te pas moeten komen om een date te plannen. Maar als er dan een date is, is het ook wel bere-gezellig. Verder ben ik méér dan schoolpleinmoeder en hulpouder, namelijk voorzitter van de activiteitencommissie op de school van de kleuterdochter. Gelukkig wel een duovoorzitterschap met een medemoeder/vriendin, dat krijg je als je eigenlijk geen tijd hebt.
En ik ben natuurlijk zwemmoeder, ik breng mijn dochter elke week weer naar zwemles, waar ik haar even zie zwemmen, om vervolgens te zien dat ze is gaan kletsen (dat heeft ze heus niet van mij, dat kletsen). Wat ze natuurlijk ná het zwemmen moet doen. Of ervoor. Maar niet tijdens. Dat is zonde van de les. Jammer genoeg zegt de zwemmeester daar niks van -geen tijd waarschijnlijk- wat maakt dat ik nu een nieuwe zwemschool heb benaderd, eentje die mijn kleuterdochter wel achter de vodden aanzit. En
die ook nog eens vind dat ze goed kan zwemmen. En waarschijnlijk snel haar zwemdiploma heeft.
Wat mij weer tot een iets blijere zwemmoeder maakt!
Tussendoor schrijf ik nog blogs. Over wat ik allemaal meemaak. Wat me bezighoud, waar ik me over verbaas. Over producten die ik koop. Sinds ik moeder ben omarm ik de webwinkels. Ongestoord, zonder gezeur en hysterische kinderen om je heen kijken en kopen, om vervolgens het gekochte in alle rust thuis te passen en bekijken. Degene die dat heeft bedacht is geniaal en verdient in mijn ogen minstens een lintje. En is ongetwijfeld een vrouw. Met kinderen. En geen tijd, haha.
Oh en verder probeer ik nog te knutselen en theetjes te drinken met de kleuterdochter, boekjes voor te lezen en torens te bouwen met de babyzoon, relatie-achtige dingen te doen met mijn man en een paar keer per week te gaan hardlopen (Hee, ik hou ook van lekker eten!).
Tijd voor mezelf? Euh.. Telt slapen mee? Want dan kom ik aan meer dan genoeg “zelf-tijd.” Het is alleen jammer dat je geen boek met je ogen dicht kan lezen (ik meen het serieus; ik ga binnenkort eens een luisterboek proberen).
Okeeeeee, ik zal eerlijk zijn. Ik heb mijn leven eigenlijk helemaal niet onder controle. Soms wel, meestal niet. Op een gemiddelde dag kom ik net te laat uit bed (want; moehoeeee). Blèr ik naar mijn oudste dat ze zich aan moet kleden, nee niet die legging, die andere! Worstel ik met de luier van mijn zoon (echt niet dat die stil blijft liggen) en ren ik zonder ontbijt, maar met zoon en tassen naar mijn fiets. Om zoon weg te brengen naar de gastouder (nee, ik vergeet mijn kleuterdochter niet, die brengt manlief naar school). Vervolgens haast ik mij van gastouder naar het station, waar ik een trein eerder altijd net mis. Om een dag hard te werken (altijd druk) om eigenlijk weer net iets te laat naar het station te sprinten en uiteindelijk de zoon weer bij de gastouder op te halen, eten te maken, kinderen badderen en schrobben, verhaaltje voor te lezen, okee soms meer dan één en ze in bed te stoppen (hoera; je hebt bijna weer een dag overleeft)!
Dan komt het opruimen en alles alweer klaar zetten voor de volgende dag, om daarna weer moe (niet eens voldaan) in bed te ploffen. Om of in een diepe bijna-coma in slaap te vallen, of de halve nacht wakker te liggen omdat er van alles door je hoofd spookt. Per ongeluk een dubbele afspraak gemaakt, vergeten iets belangrijks te mailen, had ik nou brood uit de vriezer gehaald en het restje macaroni in de koelkast gezet?
Dat dus. Ik heb een leven dat ik bijna onder controle heb. Soms, op een extreem goede dag en in een extreem goede bui, heb ik heel even dat idee. Vaker heb ik het idee dat ik achter alle feiten aan hol. Mezelf soms kwijt ben en elke dag zo moe ben, dat ik volgens mij wel een week zou kunnen slapen.
Welkom in mijn wereld, de wereld van een drukke, werkende, maar trotse mama. Die ondanks dat het vast anders, beter en minder druk zou kunnen, dit leven niet zou willen missen. Stilzitten doe ik later wel. Als ik groot ben. Nu heb ik geen tijd 😉 .
Als ik je blog lees lijkt het of ik in de flow lees! Heel leuk, je zou er zo een rubriek in kunnen hebben.
Zo herkenbaar. Mijn man en ik werken beide onregelmatig, wij studeren ook nog allebei en we hebben twee meiden van 6 en 4 jaar. Soms vraag ik me af waar mijn dag gebleven is. Dan heb ik alleen maar door de dag heen gehold en is het ineens avond. Ik kan me geen ander leven voorstellen maar soms gaat het wel wat aan mij voorbij (en dan denk ik ineens aan Ali B met zijn prachtige nummer). Fijn dat we straks drie weken vakantie hebben met zijn viertjes.
Leuk én herkenbaar geschreven! Wat is het toch leuk en veelzijdig om een werkende moeder te zijn. Soms alleen een beetje vermoeiend 😉