Dochterlief en ik zijn beiden jarig in november. En dat is op zich al een heel stresserende maand, met al de voorbereidingen van de feestjes die eraan komen en het afkicken nadien.
Maar dan komt het hele Sintgebeuren er nog bij, en dan kunnen de kinderen niet meer volgen!
Dit jaar kwam de Heiligman op 11 november in een grote keten van speelgoedwinkels zijn opwachting maken en konden alle kinderen hem gaan bezoeken. Die dag hadden wij gelukkig ons verjaardagsfeestje dus onze dochter had niets gemerkt. Al moet ik ook wel toegeven dat ik er alles aan gedaan had om zoveel mogelijk te verbergen dat er die dag ook iets anders te doen was dan feest in ons huis.
Bij ons in de stad komt de Sint in de grote Kathedraal logeren. Je kunt dan effectief in de torenkamer zijn bed zien staan, er lopen Pieten rond en er is altijd wat te beleven maar de man zelf zie je natuurlijk nooit. Op een bepaalde zondagochtend, ergens vlak voor 6 december, mogen al de kinderen hem gaan wekken. Dan gaat de beiaard hem wakker spelen en zie je Pieten afdalen van de 97 meter hoge toren, je ziet een mijtertje door de kijkgaatjes voorbijlopen, de spanning stijgt en plots staat hij er dan!
Dit jaar lijkt alles allemaal door elkaar te lopen. De Sint woont niet meer in de toren. Hij overnacht er alleen maar. Maar hij was wél al op 13 november officieel aangekomen in de stad. Hij ontving toen de sleutel van het Stadhuis uit de handen van de Burgemeester, en dat Stadhuis mocht hij volledig inrichten zoals hij dat zelf wou. Hij heeft zijn grote depot met speelgoed nu in het Speelgoedmuseum. Dat is echt wel heel erg leuk, want kinderen kunnen daar verjaardagsfeestjes organiseren tussen het speelgoed.
Toen hij hier in de stad arriveerde zijn ook 2 Pieten in het huwelijksbootje gestapt onder het toeziend oog van tal van juichende kindjes. MAAR: hij moest wel terug met het vliegtuig naar Spanje om de rest van de Zwarte Pieten te gaan halen en hij moest zich haasten want op 17 november was namelijk zijn grote intrede per boot in de Haven van Antwerpen, samen met de rest van zijn gevolg (huishoudster, kapiteins, Professoren, …)
Het toeval wil dat dit jaar de intrede van België en Nederland echt gelijklopend zijn (of is mij dat nu gewoon opgevallen). De kinderen zijn zowel gek van de Belgische als de Nederlandse Sint en of het paard nu “Amerigo” of “Slecht Weer Vandaag” heet daar hebben ze toch altijd wel iets op te vinden (een paard voor België en een paard voor Nederland).
Gelukkig denken ze er allemaal niet zo over na als wij! Laat ze nog maar wat in hun onschuld.
Pingback: Een afspraak met de Sint | Miss Koffieklets