De heerlijke kerstdagen zijn weer voorbij en de heerlijke lekkernijen zijn weer verteerd. Dit was het 2e jaar na mijn scheiding dat de kinderen de scheiding weer zowel bij mamma als bij pappa vierden. Voor mij was het een en al gezelligheid voor de kids Julia (15) en Luuk (13) soms iets te veel. Want pappa en mamma sloven zich natuurlijk uit om het hen zoveel mogelijk naar de zin te maken.
Geen kerstontbijt
Ik heb er voor gekozen om het gewoon relaxed te houden. Geen verplicht uitgebreid kerstontbijt maar lekker uitslapen en pas eten als je zin hebt. Dat viel in goede aarde. De middag doorgebracht met Buzzen een leuk familie spel op de playstation en ’s avonds gourmetten bij mijn vader en zijn partner.
Oudjaarsavond
Nu de aanloop naar oudejaarsavond die we met vrienden en hun kinderen zullen vieren. Kinderen worden groot, dus inmiddels schuiven ook de verkeringen aan bij het eten en drinken. Tjonge wat gaat de tijd toch snel. Mijn Juul neemt haar vriendje, waar ze al 7 maanden verkering mee heeft, ook mee. Leuk maar het bevestigt het beeld van losmaken en loslaten. Zo ontstaat nu ook de eerste keer de discussie/ vraag: “mag hij blijven slapen?”. Naïef als ik ben roep ik dat dat goed is, want naar huis brengen, zo laat, is geen optie. Temeer omdat hij 20 km verder weg woont.
Sexuele voorlichting en samen slapen
Wat ik als domme vader natuurlijk niet had begrepen is dat samenslapen bedoeld werd. Zo, dat is na het zweet van je sexuele voorlichting aan je dochter, de 2e keer dat je zo direct wordt geconfronteerd met haar ontluikende sexualiteit. Ik moest er even over nadenken want het zal gelijk consequenties hebben. Mooi is dat we dat wel open kunnen bespreken. Omdat het belangrijk is vind ik overleg met mamma heel belangrijk waarbij de afspraak is dat als een van beiden het nog niet wil, die mening wordt gerespecteerd. Mamma ziet het nog niet zitten, nog te jong en bang dat er dan wekelijkse slaappartijtjes plaats zullen vinden. Ik ben het daar mee eens. Gisteravond maar besproken met Juul. Nou het was niet eerlijk! Groot verdriet en veel verwijten. Zij had toch ook geen zeggenschap gehad in het blijven slapen van onze beider nieuwe partners alsof dat allemaal zo makkelijk was. Pff…moeilijk hoor! Ineens komen allerlei frustraties bij haar naar boven. Soms terecht maar veelal geen vergelijk met haar vraag en situatie.
Zware bevestigingen dat je stom bent en onredelijk en dat is nou net niet wat je wilt zijn als vader. Mijn uitleg aan Juul is dat ze het mooiste is wat pappa heeft en dat niet zo makkelijk los laat of weggeef. Wesley is een leuke jongen maar mamma en ik willen hem nog iets beter leren kennen. Ook wij moeten nog wennen aan de situatie. Dilemma’s, dilemma’s , maar het voelt uiteindelijk goed om een lijn te trekken met mamma en het haar zo uit te leggen. “Het blijft niet eerlijk pappa!”
Voor iedereen een leuk en gezond jaar gewenst! Tips en ervaringen deel ik graag.
Wij maken in sommige blogposts gebruik van affiliate linkjes. Klik je door via zo'n linkje en doe je een aankoop dan ontvangen wij op dat moment een kleine commissie. Dit kost jou niets extra, je betaalt de normale prijs voor het product. Wij ontvangen de commissie namelijk van de verkopende partij. Doe je een aankoop via een van deze linkjes? Dan wil ik je uiteraard heel erg bedanken! Jij zorgt er mede voor dat we MamsatWork kunnen blijven voortzetten. Ook al ontvangen we soms een compensatie voor blogs, we doen altijd ons best een eerlijke mening te geven over een product of onderwerp en zullen nooit iets vermelden waar we niet achter staan.
Pingback: Brand New Year! | Het online platform voor werkende moeders, door werkende moeders
Het blijft een dilemma. Als je hem niet laat slapen moet hij naar huis. Als je hem wel laat slapen Waar gaat hij liggen.
Een ding moet je in je achterhoofd houden. Als ze het willen doen gebeurt het toch wel. Is het niet op Oudejaarsnacht dan is het een andere keer. En je moet maar zo denken Liever bij jou thuis in een warm bed dat ergens in een fietsenstalling Zeker als het de eerst keer is. En tegen houden doe je het toch niet.
Een fijne jaarwisseling en maak je er niet te druk over. Kleine meisjes worden groot Ook die van jou.
Jeetje zeg.. Ik was zelf 15 jaar toen ik mijn man leerde kennen, hij was zelf net 19. Hij woonde destijds bij zijn vader in Apeldoorn, terwijl ik in het brabantse Zeeland woonde. Zijn ouders vonden mij te jong toen ik hem leerde kennen en mijn ouders hadden zoiets van hij is wel stukje ouder en ervaren. Samen met me moeder over voorbehoedsmiddelen gehad en besloten om naar de huisarts te gaan. Toen kwam het moment dat hij mijn ouders zou gaan ontmoeten, mijn moeder heeft als een idioot behang gekocht om 1 kamertje op te knappen waar Edwin kon slapen, ook mijn ouders hadden zoiets van, niet op 1 kamer. Uiteindelijk de avond dat hij zou blijven slapen hebben we de hele nacht liggen praten over vanalles en nog wat op mijn slaapkamer, tot we beide gewoon in slaap zijn gevallen. De volgende dag kwam me moeder Edwin tegen toen hij uit mijn slaapkamer kwam en zei tegen hem : “Heb ik voor niks, behangen” …
Bij Edwin zijn moeder en vader sliepen we apart, edwin zijn vader woonde in een appartementje, dus werden eerst twee matrassen in de woonkamer gelegd en ik mocht op de slaapkamer ( Echte gentleman’s) en bij zijn moeder mocht ik op Edwin zijn slaapkamer slapen terwijl Edwin de kamer van zijn broer gebruikte.
Ik kan alleen maar zeggen, doe wat je gevoel zegt.. jij bent de vader.. de boosheid van je dochter gaat vanzelf wel over, en wie weet wordt het toch nog een gezellige avond voor haar, zonder dat ze bij elkaar slapen.
Pffff, kan me het dilemma voorstellen. We kunnen ons allemaal wel herinneren hoe dat vroeger bij ons thuis ging. Mijn ouders maakten er geen probleem van, maar ik was dan ook 22 toen mijn vriendje voor het eerst bleef slapen en inmiddels is hij vader van mijn twee dochters.
Pfoe Jeffrey, ik kan me voorstellen dat dat een hele kluif is. Je groeit ongetwijfeld naar die momenten toe, maar ik moet er nog niet aan denken dat dit soort zaken straks ter sprake komen.
Ik weet nog goed hoe ik zelf was destijds. En hoe moeilijk mijn ouders het vonden, en hoe oneerlijk ik dat weer vond. Maar ik voel ook heel duidelijk het beschermende naar je kinderen toe.
Als ik jouw stukje lees, dan denk ik dat je het heel goed aangepakt hebt. Je hebt er een goede uitleg aan gegeven, en je zit op één lijn met de mama, zeker ook belangrijk! Hoe oneerlijk je dochter het ook vind.
Succes morgen!
(en hoe gaat vriendlief nu eigenlijk naar huis, of blijft hij bij jouw op de kamer slapen?)