De zomer is altijd zo snel voorbij en voor je het weet is het nat en guur. Tijd om de kaarsjes aan te steken en de kachel eens lekker op te stoken. Een gezellige tijd, vinden veel mensen maar Ik heb persoonlijk niets met de herfst. De frisse zomerbries maakt plaats voor een mistige kilte en de bladeren aan de bomen worden door de herfststormen woest van hun takken gerukt. Zo gaat het leven. De natuur sterft iedere herfst opnieuw, om in de lente weer in zijn volle pracht te kunnen ontwaken.
Zo gaat het leven en… zo zal het altijd blijven gaan!
Het leven
Binnen is het warm en ik heb lekkere hapjes op de tafel gezet. De meiden zijn DVD’s aan het kijken van vroeger en liggen regelmatig in een deuk. “Kijk dan…”, roept mijn oudste dochter. “Ben ik dat? Wat zie ik eruit!” Verontwaardigd kijkt ze me aan. “Hoe kon je me nou zulke kleren aan doen mam en OH… NEE, kijk dan… dat HAAR!” Lachend loop ik naar de keuken.
Ik zet het koffieapparaat aan en terwijl de melk sissend in mijn kopje stroomt, merk ik dat het geluid van de televisie harder is gezet. “KOFFIE? Ja lekker!” hoor ik opeens een bekende stem door de kamer galmen. Ik hou mijn adem in en als ik even daarna de kamer inloop, sta oog in oog met mijn ouders. Ze zitten gezellig op de bank en mijn pa drinkt zijn koffie. Het is lang geleden dat deze opnames zijn gemaakt en wat zien ze er goed uit. Ik zie mijn moeder, een gezonde en flinke vrouw en mijn vader vrolijk en plagend als altijd. “Zo moet je ze blijven onthouden” zeg ik streng tegen mezelf, omdat ik vaak verdrietig word als ik terugdenk aan hun laatste zware dagen.
“Ga toch lekker zitten mam”, hoor ik mijn dochter zeggen en langzaam laat ik me op de bank zakken. We moeten lachen om oma die de laatste oliebol wil hebben, terwijl opa hem vlak voor haar neus wegkaapt en er komen beelden voorbij dat we met zijn allen uit eten zijn.
Ik vraag me af of mijn dochters begrijpen hoe ik mij nu voel. Zullen zij ook ooit naar oude opnames kijken en dan tegen elkaar zeggen; “Kijk, dat waren onze ouders”? En…zullen zij dan (net als IK nu) ook heel eventjes in de TV willen kruipen? Ik zal het antwoord op deze vragen gelukkig nooit te weten komen en dat is maar goed ook, want ik realiseer me gelijk dat ook ik er als kind niet bij stil heb gestaan, dat mijn ouders verdriet hebben gehad toen ZIJ hun ouders moesten missen”.
De wind slaat de regen hard tegen de ramen, het is koud buiten maar toch geniet ik van dit moment. Nog een paar maanden … dan wordt het weer lente.
Zo gaat het leven en … zo zal het altijd blijven gaan!
