Ik ben aan het koken en grijp mis op de halvarine. Even naar de koelkast in de bijkeuken. Eenmaal daar aangekomen, weet ik niet meer wat ik er ook al weer kwam doen. Ik zie wel dat de droger klaar is en haal de was eruit. Dan maar weer terug naar de keuken. Een koekenpan staart me licht walmend aan, ach ja, ik ging boter halen. Voor de zekerheid zet ik de pan nu van het vuur en loop ik weer naar de bijkeuken, hardop mompelend: ‘boter’, ‘boter’, en zowaar: ik kom met boter terug.
Vergeten
Dit ‘vergeten’ overkomt me dagelijks, en sterker dan dat: meerdere keren op een dag. Heel goed in het kader van meer bewegen, maar af en toe knap frustrerend. Ik denk dat er iets kapot is in mijn korte-termijn-geheugen.
Boodschappen doen in de winkel. Heb ik veel te halen, dan maak ik een lijstje, maar soms heb ik maar een paar dingen nodig en dat moet je toch zo wel kunnen onthouden, niet dan? Niet dus. Ik loop onderzoekend langs alle schappen in de hoop dat ik iets tegen kom waarvan mijn hersenen denken: ‘aha…daar ging je voor naar de winkel’. Maar meestal zie ik van alles wat ik eigenlijk ook wel nodig heb maar niet zó nodig als datgene waar ik niet mee thuis kom.
Verliezen
Ook ben ik dingen constant kwijt. De ovenwant die ik altijd gebruik om een schaal in de oven te zetten, is plotseling onvindbaar terwijl ik toch echt alleen in huis ben. Hij ligt (gelukkig) niet in de oven maar ik moet wel heel lang zoeken voordat ik hem uiteindelijk in de diepvries terug vind.
Het leven wordt wel een stuk spannender als je niet meer weet wat je eigenlijk waarom waar aan het doen was, maar ik weet nog niet of ik het leuk vind.
Verouderen
Op zich is het wel triest om als 48-jarige al zo’n alzheimerig gevoel te ervaren. Volgens een vriendin doe ik gewoon veel teveel tegelijk. Gisteren wilde ik vragen wat ze daar eigenlijk mee bedoelde, maar ik weet niet meer welke vriendin het is geweest. Volgens mijn man kun je tegenwoordig gewoon los geheugen bij kopen.
Op zich mag ik natuurlijk niet klagen. Ik heb nog nooit per ongeluk kinderen of huisdieren in de magnetron gestopt. Alhoewel, waar is de hond eigenlijk?
Wil je nog meer lezen van Ilse? Kijk dan hier
Artikelen die algemeen zijn, of ingezonden zijn door lezers van ons, maar niet door een vaste blogger, die staan verzameld onder 'MamsatWork'.
Hallo Ilse,
Terwijl ik je blog lees, denk ik: Dit gaat over mij!! Zelfs de leeftijd klopt, nou ja bijna, ik word over 3 maanden 48…..
Kortom: ik heb weer heerlijk gelachen! Dank je wel.
Liefs,
Jeanne
leuke column! hier en daar wat urineverlies… of waar ging-ie ook al weer over… 😉
Oei! Dat is akelig herkenbaar!
Geweldig hoe je het omschrijft en vertaald,
naar iets wat ondanks die akeligheden fijn lezen is.