Deze week besprak ik in mijn loopbaancoachingspraktijk de opdracht “teken jezelf” met een cliënt. Zijn werkgever wil dat hij zijn ambities voor de komende jaren helder krijgt. Een moeilijke opdracht, vindt hij. “Ik ben gewoon niet zo ambitieus”. Dit hoor ik cliënten vaker zeggen. Zelf heb ik ook jarenlang gedacht en geroepen dat ik helemaal niet ambitieus was. Ik vond het lastig als me in sollicitatiegesprekken gevraagd werd wat mijn ambities waren. Laat mij nu maar gewoon lekker mijn werk doen, dacht ik dan.
Toch ben ik er vandaag de dag van overtuigd dat iedereen ambitieus is. Ik zei dit ook tegen mijn cliënt: “ik geloof er niets van dat je niet ambitieus bent!”. Hij keek verrast. Ik wees hem op de tekening die voor ons lag. Daarop had hij zichzelf getekend met twee vrienden tijdens een bergklimtocht. “Als je daar onder aan die berg staat, wat is dan waar je op hoopt?”. Hij dacht dat ik hier een makkelijke inkopper ging halen. “Ja maar ik hoef echt die top niet te halen hoor! Dus daaruit blijkt ook al dat ik niet ambitieus ben.” Ik vroeg hem “Maar waarom sta je daar dan überhaupt met je klimuitrusting?”. Hij vertelde dat het hem erom ging om samen een mooie dag en klimervaring te hebben, elkaar onderweg te helpen en steunen, dit teamwork te ervaren tijdens de klim. “Dan is dàt toch jouw ambitie in die context?”, vroeg ik. Zo had hij het nog nooit bekeken.
Waarom vindt hij, en vond ik ook jarenlang dat ik totaal niet ambiteus was? Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat een woord altijd twee betekenissen heeft: een denotatie -dat wat de definitie is uit het woordenboek- en een connotatie – de subjectieve betekenis die ieder er voor zich aan geeft. Wat betekent ambitie dan eigenlijk? Ik heb “ambitieus zijn” jarenlang gedefinieerd als “voor een flinke carrière gaan”. Waarin ik overigens ook het woord “carrière” van een betekenis voorzag die subjectief is. “Hard werken om hogerop te komen, meer salaris, een bepaalde sociale status bereiken en zo meer”. Dat was voor mij nooit van belang. Ook mijn cliënt streeft andere dingen na en vindt zichzelf daarom niet ambitieus. Maar de vraag naar de klimervaring waarop hij vol enthousiasme vertelde en daardoor zijn grote gedrevenheid en ambitie daarin liet zien, maakt al duidelijk dat dit dus eigenlijk niet waar is.
Ambitieus zijn wil wat mij betreft zeggen dat je weet waar je voor staat en gaat. Je weet wat je drijfveren zijn en vanuit daar bepaal je hoe je wilt dat je leven eruit ziet, wat je wilt bereiken, wie je wilt zijn. Dàt is je ambitie. Daar wil je voor gaan, dat maakt je gelukkig. Als je er zo naar kijkt ben ik juist enorm ambitieus. En jij ook. Als je nu nog denkt dat je dit niet zo goed weet, dan kan ik het voor je invullen: ik durf er gif op in te nemen dat je het beste voor je kinderen wilt, een lieve en goede moeder voor ze wilt zijn maar daarnaast ook graag leuk werk wilt doen. Dat is ook ambitie. Je ambitie gaat wat mij betreft nooit alleen maar over je werk.
Hoe bepaal je nu wat jouw eigen ambitie is? Het helpt om gericht op zoek te gaan naar de antwoorden op een aantal vragen:
1. Waar ben je goed in? Welke kwaliteiten wil je graag gebruiken of verder ontwikkelen in je werk?
2. Wat vind je belangrijk in je leven. Welke waarden wil je niet opgeven en streef je na? Het kan helpen om hiervoor een lijst met waarden te gebruiken. (je kunt me mailen als je die wilt ontvangen, kijk hiervoor op de link onder in dit bericht)
3. Waar word je blij van? Waar wil je voor gaan? Wat geeft je energie?
4. In hoeverre passen je huidige leven en je werk bij je kwaliteiten, drijfveren en wensen? Wat wil je veranderen? Wat wil je ontwikkelen?
Zo kun je jezelf vele vragen stellen om je ambitie te bepalen voor de komende jaren. Durf te gaan voor jouw ambitie. Onderzoek hem en draag hem uit. Geef je werk en loopbaan zo vorm dat het je in staat stelt je ambities te vervullen. Veel succes!
Wil je meer lezen over jezelf zijn in je werk en richting geven aan je loopbaan? Kijk hier.
