Zachtjes heupwiegend sta ik op zondagmiddag te genieten van mijn vrije dag. Het is heerlijk weer en we staan in Wijnbar de Buren in Schijndel waar Lucien Martin een optreden verzorgt. Hij heeft een muziekschool in Schijndel en Lotte heeft pianoles van hem. Dus natuurlijk gaan wij even een wijntje drinken daar. Super gezellig.
Zoals gezegd… ik sta licht te swingen op de muziek en heb het reuze naar mijn zin. Alle spanning van ons event van gisteren valt van me af en ik voel me even ‘vriendin van’ in plaats van moeder en moe. Lucien speelt smartlappen gemengd met Elvis en nodigt zelfs een ‘stranger’ uit om zichzelf voor de microfoon te laten horen. Tranen wellen in me op. Ik heb Schijndel nooit fantastisch gevonden, maar dit is wel mooi. Dorpse mensen die plezier maken met elkaar en een ander ook hun plezier gunnen. Ik voel me goed.
Totdat er 2 meiden op de fiets langskomen. Een jaar of 18-20 zijn ze. Ik heb ze zelf niet eens gezien, zo sta ik te genieten en te swingen. Manlief ziet ze echter wel en ‘wijst’ mij op hun voorbij gaan. Een van de meiden doet mij namelijk na terwijl ze op haar fiets zit en hij vindt dat wel grappig. ‘Ergens’ heb ik er schijt aan en doe ik lekker mijn ding, maar toch voel ik me ineens heel anders. De lol is er af.
Zit ze me nu voor de gek te houden? Sta ik achterlijk te dansen in de ogen van de jeugd van nu of tref ik gewoon een of andere bitch in jongere jaren? Diep van binnen woelt er een strijd die waarschijnlijk veel vrouwen van mijn leeftijd kennen. Voor mijn gevoel hoor ik niet bij jong, maar zeker ook niet bij oud. Ik hang ergens tussenin.
Ik doe mijn best om dagelijks al die rimpels weg te werken en er toch nog een beetje appetijtelijk uit te zien. Zonder dat het me al te veel moeite kost, want die energie die heb ik niet. Ik heb namelijk 2 kinderen om voor te zorgen. Maar daarnaast ook nog een generatie van ouders en schoonouders. En mezelf. En mijn partner. En laten we vooral de hond niet vergeten…
Ik voel me verantwoordelijk voor de hele bups maar kan die verantwoordelijkheid niet helemaal aan. Het enige wat ik op dit moment denk ik is…
Wait untill your 25 years older bitch….
Stiekem, heel stiekem… hoop ik dat ik mijn dochter kan bijbrengen dat iedereen zijn of haar stinkende best doet. Ook die dame van 45 jaar oud die toevallig even uit haar dak gaat omdat ze een heftig weekend achter de rug heeft en ze uit haar comfortzone gestapt is. Doe haar een lol en glimlach alleen, in plaats van dat je haar voor de gek houdt. Je weet namelijk nooit hoe jij er over 25 jaar bij loopt.
Juist m! Mooi geschreven. En het is makkelijk zeggen ’trek het kr niet aan’, maar ik weet wel beter. Ik hoop toch dat je de volgende keer gewoon weer lekker mee swingt
Thanks Lodi, na een paar wijntjes zet ik me gewoon weer over die gêne heen 😉
Hoppa! Mooi geschreven! Maar ik begrijp de onzekerheid die je even deed wankelen wel. Dicht bij jezelf blijven ? en de volgende keer gewoon weer lekker swingen hoor!