Wat hondenpoepzakjes met je psyche doen, 4 neurotische trekjes

Ik snap dat je denkt… huh? Hondenpoepzakjes? WTF! Waarom haalt iemand het in zijn hoofd om het over hondenpoepzakjes te gaan hebben. Nou ja, het zit me nogal hoog kan ik je vertellen en ik wil het er gewoon eens ventileren. Daarom. Eigenlijk.

Dus als je niets hebt met hondenpoepzakjes, sla dan deze blog even over. Wil je meer weten over wat voor soort hondenpoepzakjes er allemaal zijn? Ook dat kan ik je niet vertellen, dus klik maar weg dit blog.

Als je niets hebt met hondenpoepzakjes, maar toch nieuwsgierig bent naar wat het met mijn psyche doet, óf je herkent exact wat ik tot nu toe door heb laten schemeren… lees dan gerust even verder! Want waar ik het over wil hebben is misschien een vreemd onderwerp – sterker nog, het is een schijt onderwerp. Maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat ik niet de enige ben die door deze felgekleurde zakjes op een vreemde manier aan het denken wordt gezet 😉 .

hondenpoepzakjes

Mijn vreemde gedachtes als ik hondenpoepzakjes vast heb…

Het blijft niet bij één vreemde gedachte, welnee. Iedere keer als ik een hondenpoepzakje in mijn hand heb – en dat is zeer regelmatig kan ik je vertellen- dan gaat er van alles door mijn hoofd. En ik vraag me zo af of dat anderen dat nu ook hebben! Of dat er bij mij misschien toch een steekje los zit waardoor ik deze gedachtes niet van me af kan zetten.

Afijn. Nu heb ik je nieuwsgierigheid inmiddels wel gewekt denk ik. Of je bent al weg. Ook goed.

4 vreemde neurotische trekjes

De rare situaties die zich iedere keer weer voordoen zijn de volgende:

  • ALTIJD als de zakjes die aan de riem zitten op zijn en ik nieuwe zakjes moet pakken uit de metalen houder waar alle hondenpoepzakjes in zitten, dan moet ik aan mijn vinger likken om de zakjes van elkaar af te krijgen en er niet in een keer 50 in een keer uit te rukken. Moet jij eens raden waar ik aan denk als ik aan mijn vinger lik!
  • ALTIJD als ik het poepzakje vastpak om de zooi van Ca$h (ons kooikerhondje) op te ruimen doe ik het zakje binnenstebuiten. Dit zodat ik na het oppakken van de hondenpoep het zakje weer op de juiste manier kan dichtknopen en de binnenzijde dus gewoon aan de binnenkant zit. Alsof die hondenpoepafvalbak zich er wat van aantrekt of het zakje binnenste buiten zit of niet. Idioot toch?
  • ALTIJD bij het binnenste buiten keren van het zakje (terwijl het LEEG is) heb ik al het idee dat ik smerige handen krijg.
  • Nu zijn er allerlei hondenpoepzakjes te koop, overal, maar ik ken ook mensen die hier gewone doorzichtige boterhamzakjes voor gebruiken. Persoonlijk moet ik er niet aan denken dat ik bij het opruimen (en vastpakken) van het warme zachte bruine goedje van mijn hond ook nog eens exact kan zien hoe dit eruit ziet!

Als jij honden hebt, dan ben je voor mij de uitgelezen persoon om mij eens te vertellen of die neurotische trekjes en gedachtes van mij nu écht vreemd zijn. Of dat ze min of meer horen bij het mensenvolkje wat de poep van hun hond opruimt. Tell me, is dit herkenbaar voor jou? Of helemaal niet?

Meer lezen?

7 gedachten over “Wat hondenpoepzakjes met je psyche doen, 4 neurotische trekjes”

  1. Ik gebruik boterhammetjes maar wel die stevige ?. Ik was wel extra (lijkt op schrobben) mijn handen als ik thuis kom. Daarnaast probeer ik er zo min mogelijk over na te denken.

  2. Hahaha… Een shit werkje dus, daarom heb ik een kat. Maar wat denk je van een kattenbak? Zal ik daar eens een blog over schrijver? ?

  3. Oh dit is zo herkenbaar.
    In de winter heb ik handschoenen aan en dan krijg ik die plasticzakjes nooit open. Dan moet ik of mijn handschoenen uittrekken en met de mond het zakje uit elkaar halen. Gelukkig krijg je dan wel weer warme handen als je het opruimt.
    Nu heb ik ook een kooikerhondje, Kruimeltje, dus misschien is het wel de psyche van hun baasjes ?. Ben benieuwd.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven