De vlaggen uit en als hysterische moeder achter je kind aan

De vlaggen mogen uit! Het huis is weer van mij! Ik mag weer alleen in huis rondsjokken zonder bankhangers, gamers en gillende meisjes van 8. I love them, natuuuuuurlijk, maar hé… eindelijk heb ik weer rust aan mijn hoofd. Nice! Nadat ik dan vanochtend de hysterische moeder had uitgehangen, dat dan weer wel….

Een opperbeste stemming en de vlaggen uit!

Ook al verdween Lotte gisteren al naar school, ik had op de eerste dag van de week toch nog een puber thuis hangen. Zodra ze op de middelbare school zitten is namelijk alles anders. Hebben ze niet alleen twee weken eerder schoolvakantie dan de rest, maar mogen ze ook nog eens een dag later op school verschijnen dan de basis-kids! De mazzelaars!

Maar vanochtend was het ook in huize van de Pas zover. Het geluid van de wekker werd door mij dan ook met open armen ontvangen! Voor ik het wist rolde ik met een big smile mijn bed uit om dit keer ook puber wakker te schudden. Zijn gemopper werd volledig overstemd door mijn vrolijke gejoel! Woehoe. Gordijnen open… hoppa… licht in deze duisternis!

Ik had het namelijk al compleet uitgedacht. Dochter naar school, lekker even met de hond wandelen voor mijn dagelijkse ochtendwandeling en vervolgens puberzoon de deur uitwerken en een heerlijke cappuccino drinken.

In. Alle. Rust.
Dit moment, daar keek ik al dagen naar uit en je kent dat gevoel vast wel 😉 .

Hysterische moeder in plaats van rustige een cappuccino

Helaas, het ging allemaal anders dan ik had gepland. Waar dochter geen probleem was bleef zoon in een soort van zombiehouding aan tafel zitten. Mmm, toch te laat naar bed gisteren. Niet vooruit te branden.

Na herhaald ‘aanduwen’ en een boterham achter zijn kiezen ging het mopperende monster uiteindelijk naar boven voor een tanden poets sessie. Of ik zijn haren kwam doen, vroeg hij. Me een beetje schuldig voelend over zijn late bedtijd wil ik hem daar natuurlijk best in tegemoet komen dus ik tuig naar boven. In de paar minuten die hij nog heeft om naar school te gaan blijkt echter dat ik zijn kapsel geen goede draai kan geven. Hij moppert en gaat uiteindelijk zelf aan de slag omdat hij vindt dat ik er niets van bak.

Ik laat hem.

De deurbel gaat en zijn vriend komt hem halen. Snel tas pakken en de deur uit. Ik moet niet denken dat ik ‘in bijzijn van anderen’ nog een kus van hem krijg dus ik hou wijs mijn mond en vraag nergens naar. Ik roep nog: ‘Fijne dag!’. Eenmaal de deur uit verlang ik naar koffie. Met melk. Ik loop naar het koffiezetapparaat en in het voorbij gaan valt mijn oog op een broodtrommel. Shit!

Luidkeels gillend achter mijn kind aan

Had ik me vorig jaar voorgenomen dat hij het dan maar uit zou moeten zoeken… op de eerste schooldag wil ik hem toch niet zonder eten en drinken naar school laten gaan. Als een dolle hysterische moeder fiets ik dus -met lunchtrommel en beker- achter hem aan.

LUC! LUHUUUUC!

Eindelijk kom ik -met de zweetdruppels op mijn neus- in de buurt en zie ik dat hij stopt. Zijn vriend ook. ‘Mam, wat is er?’ ‘Je broodtrommel’, roep ik. Ohhhh grinnikt hij… die hebben we niet nodig vandaag. Rens heeft ook niets meegenomen, we krijgen op school eten en drinken.

Dus…

Morgen doe ik weer een poging om rustig aan mijn cappuccino te beginnen als de kinderen de deur uit zijn 😉 .

Lees ook: 10x wat ik denk na twee weken vakantie en de kinderen thuis