‘Wat is dat nou weer? Het lijkt wel kauwgom.’ ‘Dat is ook kauwgom, van D.’ ‘Wat?! Waar komt dat vandaan?’ D. opent haar mond. ‘Ja, lekker is dat! Hoe kom je daaraan?’ ‘Uit dat ijsje, daar zat een kauwgombal onderin.’ ‘En dat spuug je dan maar gewoon uit in bad?’ ‘Sorry!’
Ik krab wat met mijn nagels. ‘Ja, ik krijg het dus niet los, mooi is dat.’ Met licht overslaande stem roep ik man om hulp, het lijkt nu zaak eerst het goedje los te krijgen.
‘Wat is er?’ ‘Dat kind heeft kauwgom uitgespuugd in bad en nu zit het helemaal vastgekoekt. Breng jij ze maar naar bed.’
Bij gebrek aan betere ideeën zet ik de kraan op extra heet en probeer de smurrie weg te poetsen, maar smeer het daarbij uit over de breedte van het bad. Desondanks herhaal ik deze actie een aantal keer, waarbij het ter hand genomen toiletpapier in stukjes vastkleeft aan het taaie witte spul. Ik zucht maar eens diep, veeg het zweet van mijn voorhoofd met de achterkant van mijn hand. Boven me klinkt gestommel.
‘Nee, in je bed! Nu!,’ hoor ik man zeggen, gevolgd door gelach van de kinderen. Hij roept mijn naam. ‘Die kinderen zijn strontvervelend!’ ‘Doe nou eens normaal! Zeg, ik krijg die kauwgom niet los!’ Man komt naar beneden, alleen. Hij bekijkt het slagveld in de badkuip. ‘Ik gooi er wel wasbenzine op.’ ‘Mag dat wel? Zoek het eerst maar even op.’
‘Paapaa!’ ‘Papa is even bezig, ik kom zo wel naar boven.’ ‘Ik donder dat ijs allemaal weg!’
‘Nee, dat doe je niet! We geven ze het gewoon niet meer. Eet jij het maar op.’ ‘Ik moet dat smerige ijs niet.’ Hij gaat naar beneden en keert terug met de laptop in zijn handen.
‘En mag het?’ ‘Geen idee, ik probeer het gewoon.’ ‘Zou je dat nu wel doen?’ ‘Heb jij een beter plan?’
‘Paapaa!!’ ‘Ik ga wel naar boven…’ Ik loop naar de gang en zie de kinderen op de overloop staan. ‘Hé, terug in bed. Nu!’
Een half uur later liggen de kinderen te slapen en ziet het bad eruit als nieuw. Ik plof naast Man neer op de bank: ‘Maar wat als het nou niet gelukt was?’ Hij snuift. ‘Dan hadden we de kauwgom moeten bevriezen met ijs.’
