Ik mis je. In de afgelopen jaren meer dan ooit. Ik mis je bescheiden glimlach, de warme blik in je ogen en ik mis je kop thee. De kop thee die me vroeger misschien mijn neus uitkwam, omdat ik in de puberteit wel andere dingen in mijn hoofd had dan theeleuten met mijn moeder. Maar nu, nu mis ik je kop thee en je troostende woorden.
Wat loopt het toch raar in een mensenleven. Als je heel jong bent, dan hang je nog enorm aan je ouders, daarna komt er een tijd van jezelf losmaken. Nou, dat heb ik gedaan! Boy o boy, wat was ik een lastige puber voor jullie. Ik heb nooit geen blad voor mijn mond gehad. Als ik het ergens niet mee eens was (en dat kwam nogal regelmatig voor 😉 ), dan zei ik dat ook. Ieder recht op zijn eigen mening. Ik vergat alleen dat jullie mening er ook toe deed.
Nu ik eenmaal gesetteld ben en zelf met opgroeiende kinderen zit ben ik heel anders naar jullie gaan kijken, pap en mam. De geschiedenis herhaalt zich. Ik hoor mezelf dingen zeggen waar ik zelf vroeger een hekel aan had om ze te horen. Maar ik begrijp ze nu veel beter. Beetje laat, maar beter laat dan nooit, hè mam 😉 ? Ik mis je. Ik zou zo graag nog tegen je willen zeggen dat je op veel punten gewoon gelijk had. Niet op alles hoor, zo meegaand ben ik nu ook weer niet, maar ik snap je nu veel beter. Ik snap waar je vandaan kwam. Waarom je iets zei, en vooral ook waarom je bleef herhalen. Waarschijnlijk voelde het voor jou toen zoals voor mij nu… niets komt aan bij (pre)pubers.
Ik mis je en ik zou er heel wat voor over hebben om een kopje thee met je te drinken. Om je hand vast te houden en naar je te luisteren. Ècht luisteren. En ik zou je ook graag willen vertellen dat ik vind dat je het zo goed gedaan hebt allemaal. Dat ik blij ben met wie ik ben, en dat komt onder andere door jou en papa. Dat ik blij ben met jullie onvoorwaardelijke steun, ook bij alle stomme dingen die ik uitgehaald heb in het verleden. Ik kan alleen maar hopen en streven naar eenzelfde doel voor mijn eigen kinderen. Wetende dat ze me de komende tijd hard nodig hebben, ook al doen ze net alsof dat niet zo is. Wetende dat ik zal moeten blijven herhalen, in de hoop dat er een keer echt iets binnendringt. Wetende dat ook zij waarschijnlijk, als ze net zo oud zijn als ik nu, terugdenken aan vroeger en hopen dat ook zij dan denken… ah, dat bedoelde ze 😉 .
Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Maar vandaag ben je meer in mijn gedachten dan anders. Je zou vandaag jarig zijn geweest. In plaats van dat we je verjaardag samen met jou vieren, vieren we samen met papa dat we jou hebben mogen kennen. Ik mis je, xxx.
Jeetje, heb dit artikel met een brok in m’n keel gelezen… Ben 45 en gelukkig nog steeds in het bezit van een gezonde vader en moeder, maar soms, door dit soort posts, realiseer je je dat dat niet altijd even vanzelfsprekend is…. Kan (en wil) me een leven zonder m’n ouders nog niet voorstellen, sterkte….
Dankje. Genieten! Dat is het enige wat ik kan zeggen. Het hoort bij het leven, maar zolang je er nog niet mee geconfronteerd bent… lekker genieten! xxx
Slik, snotter. Hier ook een dochter die haar mama blijft missen, 8 jaar geleden alweer maar nu met 2 mooie kindjes van 5 en 1. Knuf
Ach Viv, wat erg. Ook al is het 8 jaar geleden, het gemis blijft. Zeker nu je 2 kindjes hebt. xxx
Prachtig geschreven, sterkte en ik hoop dat je met je vader vandaag een mooie dag met herinneringen hebt gehad.
Zo… Die komt even binnen bij mij. Ik heb hem in twee delen moeten lezen om tussen door de waas van tranen in mijn ogen weg te vegen! Sterkte lieverd deze dag! Ik voel met je mee ?
Ik snap het, voor jou is het ook nog maar zo kort geleden. xxx
Stiekem laat ik even een traantje. Wat heb je dit mooi geschreven. Ik moet mijn moeder helaas ook missen, dus ik herken veel in je verhaal. Sterkte!
Dankjewel Marije, ik denk ook dat het vooral bij diegene binnenkomt die in eenzelfde situatie zitten. Het is moeilijk om je voor te stellen hoe het voelt als je nog niet in deze situatie zit… xxx