Ik verwonder me. Dat doe ik dagelijks, als ik er goed over nadenk, maar meestal ben ik me er niet van bewust š . Het dringtĀ pas tot me door als ik echt even de tijd neem om ‘stil te staan’ en dat doe ik eerlijk gezegd niet zo vaak. Ik leef namelijk eigenlijk via het principeĀ rennen-vliegen-vallen-opstaan-en-weer-doorgaan en dat maakt dat de verwonderingen niet zomaar oppoppen omdat ik altijd druk ben.
Toch komt het soms voor dat er spontaan een ‘ping’ in mijn hoofd klinkt en er een verwondermomentje tevoorschijn komt. Ik deel ze graag met je š .
Ik verwonder me over:
- De manier waarop regen met bakken uit de hemel kan vallen.
- Hoe pubers denken.
- Dat een vriendinĀ zo gefrustreerd kan zijn dat ze uit haar slofĀ schiet terwijl er niets verkeerds gezegd wordt.
- En dat ik daar nu nog steeds door geĆÆrriteerd ben.
- Dat mijn hond zoveel negativiteit uitstraalt (net als die vriendin) waardoor hij door iedere hond aangevallen wordt en zelf dan ook uithaalt naar kleinere honden, terwijl het eigenlijk een schat van een beest is.
- Dat er tijdens een wandeling de beste bloginspiratie naar boven komt.
- Over het feit dat mijn dochter al naar groep 5 gaat.
- En dat ze dan alleen nog maar de woensdagmiddag vrij heeft.
- En dat ik niet weet of ik dat leuk vind of niet.
- De snelheid waarmee mijn portemonnee leeg raakt.
- Mensen die vissen leuk vinden (het vangen ervan).
- De liefde die ik voor mijn kinderen voel.
- TerwijlĀ die kids altijd zo’n enorme zooi achterlaten waar ik me dan weer over verwonder.
- Het feit dat ik mezelf deĀ tijd niet gun om eens naar de kapper te gaan of mijn wimperlifting te herhalen waar ik zo tevreden over was.
- De hoeveelheid haat en nijd tussen vrouwen onderling.
- De stapel blogs die al half klaar zijn maar nog niet helemaal en dus (nog) niet gepubliceerd kunnen worden.
- De enorme tsunami aan vliegen in ons huis.
- Over de brief dat er hoofdluis in de klas geconstateerd is (alweer!) en dat ik daar dan per direct jeuk van op mijn hoofd krijg.
- Over het gewicht dat de weegschaal aangeeft als ik erop sta.
- Hoe blij ik nog steeds ben met mijn auto. En de keuken. En de badkamer. En straks de tuin.
- Dat ik klink als mijn moeder als ik mijn mond open doe.
- Dat ik alweer 7 jaar blog maar pas sinds een jaar Ć©cht fulltime schrijf.
- Hoeveel er bij het runnen van een blog komt kijken.
- De hoeveelheid suiker die Zoon naar binnen kan werken.
- De split die Dochter zonder problemen maakt (terwijl ik daar vroeger mijn hand ook niet voor omdraaide).
- Dat ik na al die jaren schrijven nog steeds wel eens een dt fout maak.
- En dat ik daar eigenlijk schijt aan heb, maar sommige lezers helaas niet š .
- Dat het leven ‘gewoon’ doorgaat als een van je ouders komt te overlijden terwijl het voelt of alles stilstaat.
- En dat je jaren later zomaar ineens weer in huilen kan uitbarsten om het gemis.
- Het vaste geloof dat ik heb dat ik ze toch weer een keer ga zien.
- Dat ‘kleine kindjes kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen’ Ć©cht geen loze opmerking is.
- En dat ouders van kleine kinderen daar nog niets van snappen.
- Dat ik geschiedenis nog steeds een irritant en overbodig vak vind.
- Dat mijn werkdag over het algemeen pas eindigt rond 23.30 in de avond.
- Mijn man die nog steeds niet ziet dat er iets op de trap ligt wat mee naar boven mag.
- Het feit dat ik gewoon mag bloggen voor mijn werk.
- Luc uiteindelijk toch een VMBO-T advies heeft gekregen.
- Opdrachtgevers die voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten (of nog niet eens).
- Mijn aversie tegen knutselen.
- Dat ik soms een half uur doe over een blog terwijl ik er meestal 2-3 uur over doe.
- Dat mijn dochter op een feestje zat terwijl ik cupcakes voor haar traktatie aan het bakken was.
- Het genot van een kopje Minty Marocco thee, Alka thee of een overheerlijke cappuccino.
Stiekem is er eigenlijk nog veel meer waar ik me over verwonder, maar voor nu is dit wel even genoeg dacht ik zo. Herken je er wat van? Mocht je je eigen verwonderingen willen delen… be my guest!
Hi, welkom bij lifestyle blog MamsatWork. Ik ben Joyce, content creator en internet ondernemer, getrouwd en moeder van een puber en een tiener.
Dit platform is van een persoonlijk blog uitgegroeid tot een lifestyle platform waar dagelijks nieuwe artikelen verschijnen. Een veelzijdig blog met onderwerpen als lifestyle, interieur, food, ondernemerschap, opvoeding, reizen, uitjes, fashion en DIY.
Je vindt hier volop inspiratie. Heb je vragen? Mail me!
Ooit had ik een collega in het ziekenhuis en die zei altijd ( meestal ging het dan over van die werk gerelateerde zaken); verbaas u niet, verwonder u slechts. Daar moest ik bij jouw titel meteen aan denken ?. Er zijn er wat die ik zeker herken. Zeker die Claudia ook zegt. Haha
Haha, het is ook wel een mooi woord eigenlijk!
Hahahahaha leuk! Mannen zie het gewoon niet liggen op de trap joh pfffff. Helaas ben ik hier de enige vrouw in huis ??
Onze kleine ddiva ziet het momenteel ook nog niet liggen, maar wie weet veranderd dat nog Claudia š