Tijdens de zwangerschap word je uiteraard heel goed in de gaten gehouden. Bij iedere twijfel die je hebt kun je bij de verloskundige langskomen en wordt er gekeken of alles goed gaat met de baby en jijzelf. Overal wordt rekening met je gehouden en tot vervelens toe wordt er gevraagd of alles nog goed gaat. Iedereen wil uiteraard weten hoe je je voelt. Maar in de periode na bevalling wordt dat al snel anders. En eerlijk is eerlijk… ik heb er veel te makkelijk over gedacht. Waarom word je daar niet goed over geïnformeerd? Ik heb dat gemist!
Voor, tijdens en na bevalling
Niemand praat echt uitgebreid met je over de bevalling. Ze willen je niet angstig maken en daarbij komt dat het bij iedereen anders gaat, toch? Maar toch weet je dat de bevalling pijnlijk kan zijn en dat de eerste weken pittig kunnen zijn. Aan de andere kant zijn er al zoveel mensen die dat hebben overleefd, dus het zal heus wel te doen zijn, toch?
Wat heb ik me verkeken op dit alles
Ikzelf heb me daar dus behoorlijk in verkeken. Om te beginnen de bevalling, zelfs na een pufcursus en een aantal zwangerschaps-yoga-lessen, vond ik het behoorlijk tegenvallen! Nou duurde het ook wel erg lang allemaal en schoot die ontsluiting voor geen (centi) meter op, pas op het moment dat ik een ruggenprik had gehad kon ik weer normaal nadenken.
Ik hoor van heel veel mensen dat de persweeën en het moment dat het kindje naar buiten komt de meest pijnlijke zijn, maar ik deed deze nog ‘onder invloed van’ een ruggenprik, dat was een eitje dus! Maar serieus, ik moet er dus niet aan denken hoe deze gevoeld zouden hebben, ik dacht bij de gewone weeën al dat ik dood ging!
En dan is je baby er
Oké, dan is de baby er dus en lig je nog in het ziekenhuis waar je wederom ontzettend goed in de gaten gehouden wordt. Ik in ieder geval wel. Iedere 3 uur worden de baby en jijzelf nagekeken. Er wordt weet-ik-veel hoe vaak gevraagd of je nog iets wilt eten of drinken. Oh en dat eten in het ziekenhuis vond ik echt zo slecht nog niet!
Na bevalling de eerste nacht écht alleen met je baby
En dan komt het moment dat je naar huis gaat. Alleen, met de baby! Nou hebben we in Nederland gelukkig een heel fijn begrip: Kraamhulp! Halelujah, thank God voor de kraamhulp. Ik zou echt niet weten hoe ik de eerste week zonder deze vrouw had moeten doorkomen. Hoe vrouwen in landen zonder kraamhulp het doen is voor mij één groot raadsel.
Maar ook deze vrouw is ’s avonds gewoon naar huis. En de eerste nacht na bevalling alleen met de baby vond ik écht heel spannend. Jij niet? Bij ieder geluidje wil je even kijken of het allemaal wel goed gaat. Tegen de tijd dat je toch het vertrouwen hebt gevonden dat alles goed gaat en je in slaap valt, wordt de baby wakker voor een voeding!
En dan dat voeden, wat weet je daar nu van?
Iedere 3 uur voeden is een gemiddelde. En ik dacht serieus dat dat dus betekende dat je makkelijk 2×3 uur slaap kon krijgen ’s nachts! Nou mooi niet dus. Ten eerste had onze baby veel vaker honger, ik denk in het begin wel elke 2 uur, soms 2.5. En dat drinken ging in het begin zooooooo traag! Dan kwam daar natuurlijk ook nog het verschonen en temperaturen bij. En niet te vergeten: je baby weer opnieuw in slaap laten vallen! Wat dus betekende dat ik uiteindelijk nog ongeveer 1 uur tussen de voedingen door kon slapen. Als ik geluk had! En dat slaapgebrek heb ik echt zwaar onderschat!
Binnen een week kon je me echt bij elkaar vegen, en dat was dus zelfs nog met kraamhulp, de week daarna werd het nog erger! Ineens stond ik er echt helemaal alleen voor!
Met dank aan consultatieburo kwam ik de eerste weken door
De verloskundige kwam de eerste week nog wel om de dag het een en ander controleren. Checken of alles goed ging. Zij adviseerde mij ook om bij het consultatiebureau aan te geven hoe ik me voelde. Dat ik het echt heel zwaar vond. Ik weet dat de meningen over het consultatiebureau nogal verdeeld zijn, maar ik ben echt heel blij met die van ons. Als ik ergens vragen of twijfels over heb hoef ik maar te bellen of te mailen. Ik krijg vervolgens een uitgebreid antwoord terug waar ik echt wat mee kan. Ze is in het begin ook een paar keer langs gekomen omdat ik me weer ergens zorgen over maakte. Ik vond het wel fijn dat er op die manier, ook na de kraamperiode, nog iemand was op wie ik terug kon vallen.
Naïf of niet goed geïnformeerd na bevalling?
Misschien was het mijn eigen naïviteit om te denken dat een bevalling wel ’te doen’ is. Om te denken dat een baby in het begin gewoon slaapt tussen de voedingen door. En jijzelf dus ook. En dat je met een paar uur slaap per nacht ook heus de volgende dag wel doorkomt.
Ik weet ook niet of ik er echt naar had geluisterd als iemand mij had geprobeerd voor te bereiden op die eerste weken, iedere bevalling en iedere baby is nou eenmaal anders. Er zullen vast mensen zijn die het wel allemaal echt mee vinden vallen en die moet je niet onnodig ongerust maken natuurlijk.
Hoe ging dat bij jullie? Waren jullie goed voorbereid op deze periode? Had je gewild dat iemand je daar wat meer over had geïnformeerd of vind je het iets om zelf te ondervinden? En wat zeggen jullie hierover tegen vriendinnen die voor het eerst zwanger zijn?
Andere interessante artikelen over de periode na bevalling vind je hier:
- Een onregelmatige hartslag overhouden aan je zwangerschap
- Roze wolk? Nooit gezien dat kreng
- Roze wolk na de bevalling? Bij mij was dat een donderwolk!
- Gefrustreerd, vermoeid en zelfkritiek. En nu?
- Van de regen in de drup; last van urineverlies na zwangerschap
*gebruikte afbeelding via Shutterstock
