Eigenlijk twijfelde ik hier van te voren ook niet echt over. Maar sinds het overlijden van mijn beide ouders weet ik het zeker. Waar ik eerst dacht ‘is er meer?’ Weet ik nu: er is meer. Ik kan het niet precies benoemen en heb ook niet de behoefte om het exact uit te pluizen. Maar mijn eigen gevoel zegt me dat er lijntjes zijn tussen ‘wat is’ en ‘wat was’. En dat gevoel wordt gesterkt door mijn eigen ervaringen. Maar ook door ervaringen van anderen.
Is er meer dan leven en dood?
Misschien vind je het onderwerp wat heftig, maar je kan het juist ook zien als een heel mooi onderwerp. Ik vind het zelf niet heftig, maar heb wel periodes in mijn leven gehad dat ik het wel als heel moeilijk en eng heb ervaren. Ik kan je verhalen vertellen over mijn eigen ervaringen waar het kippenvel nog van op mijn armen komt terwijl ik dit nu zo schrijf. Gelukkig zijn de hele heftige en nare ervaringen al even geleden. Naarmate ik ouder word lijkt het wel alsof de ervaringen alleen maar fijner en mooier worden. Misschien juist wel omdat mijn beide ouders niet meer leven. Misschien juist omdat zij een beetje over mij waken.
De vraag of er meer is na het leven en het praten hierover deel ik overigens niet met mijn hubby. Hij weet hoe ik er over denk, en ik weet hoe hij er over denkt. Totaal anders, haha. Hij heeft niet voor niets natuurkunde gestudeerd. Als het niet bewezen is, dan gelooft hij er niet in. Ik ben júist opgevoed met geloof. En ook al ben ik niet praktiserend, dat wil niet zeggen dat ik niet geloof. Ik geloof wel. Vanuit mijn hart. En vanuit mijn ziel. Zonder dat ik daar dagelijks mee bezig ben. En het zijn de kleine ’toevalligheden’ die me hier in sterken.
Contact met mijn ouders via een onzichtbaar lijntje
Ik ben geen professional op dit gebied, maar veel mensen kiezen er in deze situatie voor om een paragnost in te schakelen, die kunnen helpen als je in de knoop zit met jezelf. Ik heb gelukkig een spirituele zus waarmee ik in het verleden aardig wat gesprekken heb gevoerd over de nare ervaringen die ik zelf gehad heb. Dat er meer is tussen leven en dood heb ik al vroeg ervaren. Ervaringen bijvoorbeeld toen ik in mijn puberteit geest oproepende spelletjes deed. Maar ook later nog toen ik als volwassene heel veel vreemde, zware en moeilijke dromen had. Hier had ik niet alleen mentaal last van, maar ook fysiek.
Pas vanaf het moment dat mijn moeder overleed kwamen daar ook dromen bij die wel plezierig waren. Zo kan ik me nog heel goed een moment herinneren waarbij Frank en ik in een tijd zaten waarin we niet op een lijn zaten. Een tijd die moeilijk was en waarin ik oprechte twijfels had over mijn relatie met hem. Een tijd ook waarin ik mijn moeder enorm miste omdat ik zo graag met haar over deze situatie gesproken had. Op het moment dat ik op het punt stond om de knoop door te hakken heeft mijn moeder ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk toch koos voor mijn gezin. Daar ben ik van overtuigd! Ook al was het vanuit een droom, zij heeft mij door deze situatie geleid. Mijn droom was zo levendig en zo to the point, en haar advies zo helder (en warm) dat ik me niet kan herinneren dat ik ooit zo gelukkig wakker ben geworden. Ik voelde me gehoord en ik voelde overduidelijk dat er meer is en dat mijn lijntje met mijn moeder daar het bewijs van was.
Ook mijn vader had overigens in die periode heel vaak het gevoel dat mijn moeder er nog was voor hem. In dromen, maar ook gewoon als hij nog wakker was en bijvoorbeeld in bed lag. Hij vertelde me toen dat hij mama’s voeten heel vaak in bed voelde, tegen hem aan. Het leek wel of dat hij zich geneerde, hij vond het vreemd dat hij dit zo ervaarde en nog vreemder om over te praten. Maar ik heb het juist altijd prachtig gevonden.
Een regenboog zonder regen
Verder heb ik nog een aantal andere ervaringen gehad die zo exact getimed waren dat ik ook daar voor mijn gevoel niet omheen kan. Toen mijn moeder werd begraven regende het bijvoorbeeld de hele dag aan een stuk door en niet zo zachtjes ook. Behalve op het moment dat we de kist in het graf lieten zakken. Toen kwam ineens de zon tevoorschijn. Toen vijf jaar later mijn vader overleed kwam het moment dat we zijn urn gingen bijzetten in het graf van mama. Met zijn vieren (mijn broers, mijn zus en ik) hebben we dit gedaan, uiteraard met een lach en een traan. Bij het verlaten van de begraafplaats keken mijn jongste broer en ik omhoog en zagen we ineens een stralende regenboog tevoorschijn komen. Terwijl het niet eens regende! Ook zo’n kippenvel moment dat ik nooit zal vergeten. Het gaf me het gevoel dat ze eindelijk weer bij elkaar waren en dat het nu weer goed was.
Ik weet het inmiddels zeker. Er is meer.
Het bijzondere is dat Frank – ook al gelooft hij nergens in- zich wel altijd bewust is van het feit dat er een roodborstje rondom ons huis aanwezig is. Een roodborstje dat hem doet denken aan zijn vader. En iedere keer als hij bijvoorbeeld aan het klussen is, of in de tuin aan het werk is dan komt dat roodborstje dichtbij zitten en kijken. Alsof dat hij exact in de gaten houdt wat we aan het doen zijn.
Herken jij de ‘is er meer’ vraag bij jezelf? Als je stilstaat bij je eigen ervaringen en daarin luistert naar je eigen gevoel dan kan je die vraag zelf misschien ook beantwoorden. Je hoeft hierbij niet altijd naar verklaringen te zoeken. Het is zoals het is. Voel het, ervaar het en laat het binnenkomen, dat is mijn advies 😉 . Kom je er niet uit, schakel dan bijvoorbeeld een helderziende in die je verder kan helpen. Ook als je meer wilt weten over bepaalde situaties en ervaringen, kan je contact opnemen met spirituele mensen die je verder kunnen helpen met je vraagstukken.
Meer lezen? Ook collegablogster Erika schreef over haar ervaringen met haar vraagstuk is er meer tussen hemel en aarde? Heb jij ervaringen die je met ons wilt delen? Ik lees ze graag!
