Je kind negeren is het beste, door Claudia van den Heuvel

Het consultatiebureau

Afgelopen week met mijn peuter het half-jaarlijks bezoekje gebracht aan het consultatiebureau. Altijd leuk om te zien hoeveel ze dit keer weer gegroeid is en natuurlijk het gebruikelijke praatje met arts of verpleegster. Dit keer is er een inval-verpleegster, omdat de onze een dagje ziek is.

‘Prima’, denk ik, ‘altijd goed om weer eens een andere kijk op m’n kind te krijgen’;
“Vertel eens, hoe gaat het met haar?”
“Nou”, zeg ik eerlijk, “op en af eigenlijk. Ze is nogal driftig en doet zichzelf regelmatig pijn en dat baart me wel wat zorgen.”
“Tja, en nu wil je dat wij met een toverstafje komen?”
“Nee, dat niet, maar als ik het stafje even zou mogen lenen zou dat wel prettig zijn”, zeg ik bijdehand.

Valt niet helemaal in de categorie humor voor de dame, dus ik ga verder.

Advies van het consultatiebureau: negeren

“Maar een paar adviezen kan ik wel gebruiken. Kijk, als ze zich op de grond gooit, omdat het niet helemaal naar haar zin gaat, stap ik over haar heen en ga verder met iets anders. Maar wanneer ze zich, bijvoorbeeld, achterover op de badrand smijt en daarbij een tand door de lip valt, kijk ik er toch even naar.”

“Ja, maar dat is fout! Je moet het kind compleet negeren, geen aandacht geven.”
Ik ben benieuwd wat een arts zou zeggen als blijkt dat mijn kind een serieuze verwonding oploopt en ik er geen aandacht aan schenk.
“Ouders die hier aandacht aan schenken, kweken echt monsters van kinderen, die nemen de hele macht over, niks mee te beginnen.”
Tja, als je het zo stelt, een draak van een kind is ook niet alles.

“Maar, nu klinkt het wel heel erg negatief, maar dit zijn buien. Verder is ze een lekker vrolijk kind, boordevol grapjes en zo.”

Ik probeer snel over te gaan op een ander onderwerp.
“Die grappen, daar moet je mee uitkijken, die moet je negeren.”

Uhh?

“Als je daar aandacht aan besteedt wordt het de clown van de familie.”
Aha, dus ik heb geen andere keus dan onze lieve kleine meisje te negeren, tenzij we een Draak of een Clown willen creëren. Ik ben benieuwd wat Jeugdzorg zou zeggen als ik deze adviezen in overweging neem.

Verhuizen ?

Ik denk dat Manlief en ik maar een woning in de buurt van Kaatsheuvel moeten zoeken. Dan kunnen we lekker dicht bij de kinderen wonen. Kan mijn peuter als Draak of Pardoes door het leven gaan en haar zus wil dolgraag Roodkapje worden, dus die is ook op haar plek in het Sprookjesbos.

Beter dát, dan wekelijks met je puberdochter naar de psychiater, omdat ze haar hele jeugd door papa en mama genegeerd is…..

8 gedachten over “Je kind negeren is het beste, door Claudia van den Heuvel”

  1. hihi hoe herkenbaar!
    Ja ik negeer ook mijn peuter wanneer die zich weer als een bezetene op de grond gooid met het daarbijhorende geloei alsof er een speenvakren wordt gebrandmerkt.
    Maarrrr als ik dus dapper bijv. de winkel uitloop en al meters uit het zicht ben en merk dat dat geen indruk maakt? Ja, dan loop ik (als grote verliezer) dus terug om mijn draak van de vloer af te plukken en hem over mijn sterke schouder mee te nemen.
    Want het is en blijft toch wel MIJN draak en die laat ik niet zomaar ergens achter…

    Bedenkt me dat ik volgende week aan de beurt ben op het burootje en onze pinguin is nog steeds verslingerd aan zijn speen..Denk dat ik dit keer maar gewoon naar binnen ga MET speen ipv angstvallig dat ding te verstoppen voor de ConsultatiePolitie 😉

  2. het driftig zijn an sich is het beste te negeren idd, maar als ze zichzelf pijn gaan doen, is het niet meer te negeren. zo’n jong kind kan de gevolgen van zijn daden niet overzien, en als ouder ben jij daar verantwoordelijk voor. Dus ook het zorgen dat hij zichzelf geen verwondingen toebrengent. Ik weet niet wat voor vpk dat was, maar als ze tegenover mij had gestaan had ik ijskoud gevraagd of ze zelf wel kinderen had, dat ze over ze praat alsof het gebruiksvoorwerpen zijn …

  3. Zo. Daar moet je het maar mee doen!
    Dat is volgens mij over het algemeen ook het motto van een consultatiebureau.

    Soms vraag ik me echt af of die artsen en verpleegkundigen wel afgestudeerd zijn.

    Mijn laatste bezoekje was ook een fiasco. Ik ging met mijn zoon van 14 maanden voor prikjes en consult en toen vroeg de arts doodleuk of hij al probeerde te gaan staan!!! Sorry hoor, maar mijn zoon loopt al los!!!!
    Vervolgens gaf ze aan dat ze dacht dat hij pas 8 maanden was!!! Je leest je toch in voor zo’n consult???

  4. Consternatiebureau, altijd weer lachen, mijn ervaring is vooral ja en amen zeggen. Ik lieg niet, maar zeg het wel zo dat dingen altijd voor meerder soorten uitleg vatbaar zijn, dan geven ze er zelf wel een invulling aan, meestal een die ze graag willen horen.

    “Krijgt ze vitamine D?”
    “Als ik er aan denk” in hun beleving is dat voldoende, in de mijne is dat eens in de 5 weken.

  5. Wow! hier valt mijn mond echt even van open, is ze niet goed wijs ofzo? Ik vind het cb sowieso een kloothommel gedoe waar ik boeh nog bah zeg, hún lekker negeren zou ik zeggen. Ik ga alleen maar voor de prikken.

  6. negeren is altijd dom, je hoeft niet altijd te reageren,maar dat is iets heel anders…..
    maar ja wat wil je met adviezen van verpleegsters die of zelf geen kinders hebben, of zo plichtsgetrouw hun lesboekjes nakwaken dat ze er zelf in geloven.
    pfffff ik ergerde me hier zo groen en geel aan dat het consultatiebureau voor mij na 6 maanden afgedaan had. Voor nummer twee ben ik zelfs nooit geweest. De dokter voldoet prima en de adviezen, daar veeg ik mijn billen mee af!

  7. Avatar foto
    Marlies Kulik

    Ik vraag me af of ze daar wel weten wat voor adviezen die inval-verpleegster geeft… Ik vind het maar een beetje raar hoor, zulke adviezen. Ik neem aan dat je lekker je eigen plan trekt? 😉
    Komt vast wel goed met die kleine van jullie! 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven