In onze vriendengroep gaan hier discussies over. Is je kind volgen via zijn of haar mobiel nu onethisch of is het gewoon verstandig om dat te doen? De meningen zijn hierover sterk verdeeld en waarschijnlijk niet alleen bij onze vrienden, maar ook bij jullie. Ik heb hier een eigen mening over (uiteraard): Je kind traceren via zijn of haar telefoon is gewoon hartstikke slim en eigenlijk vind ik het niet handig als je dit niet doet.
Waarom wij onze kinderen via hun mobiel volgen
Het op de hoogte blijven van de locatie van je kind via de telefoon is wat mij betreft een nobrainer. In deze tijd vind ik dat je -als je je kind stukje bij beetje meer zelfstandigheid wilt geven- dat op een acceptabele manier moet doen. Een manier die ervoor zorgt dat de risico’s zo klein mogelijk blijven, maar je kind toch de vrijheid krijgt. Vrijheid om zichzelf te ontwikkelen en onder de ouderlijke vleugels vandaan te kruipen. Je kind loslaten noemen ze dat. Maar wel op een zo veilig mogelijke manier. Wat mij betreft hoort het traceren van de telefoon van ons kind daarbij.
Bespreek waarom je je kind wilt traceren via hun telefoon
Uiteraard is het niet zo dat we zomaar de locatie in de gaten houden zonder dat we dat bespreekbaar hebben gemaakt. We hebben samen besproken waarom wij het zo belangrijk vinden dat we -met name onze zoon- kunnen volgen via zijn mobiel. Weet je, het begint eigenlijk allemaal al met het ouderlijk toezicht als je kinderen nog maar net een mobiel hebben of op een tablet aan de slag gaan. Ook dan wil je graag een beetje in de gaten houden wat er gebeurt en of het op een verantwoorde manier gebeurt. Naarmate je kind ouder wordt laat je ze vrijer in hun mobiele acties. Zeker als ze de puberleeftijd bereiken net als onze oudste. Ik ga hem niet meer zeggen wat hij wel of niet mag zien op zijn mobiel. Tuurlijk niet. Wel kunnen we daar soms nog het gesprek over openen.
Maar in het kader van ‘choose your batles’ vind ik het veel belangrijker dat we weten waar hij is. En daarmee bedoel ik niet dat ik wil weten of hij bij Bakker Bart hangt na schooltijd. Of dat hij wel écht met zijn vrienden naar de Mac fietst om daar samen ‘een maccie te chappen’ zoals ze zelf zeggen. Nee, ik vind het van belang om ons kind via zijn mobiel te volgen als het gaat om de spannendere momenten. Er komt namelijk een tijd dat je je kind steeds meer moet gaan loslaten. Het begint met je kind alleen thuis laten, maar daarna komt het moment dat je kind jou alleen thuis laat.
Loslaten in controle; dat is de reden waarom wij ons kind volgen
Wij zijn inmiddels zover dat meneer graag op de fiets stapt om een avondje met zijn vrienden te chillen. Allemaal leuk en aardig, maar hij moet soms ook nog een eind naar huis fietsen in het donker. We hebben aangegeven dat we dat prima vinden, mits dat hij zijn locatie met ons deelt en samen met een ander fietst. Wij volgen zijn mobiel om meer zekerheid te hebben op de momenten die minder vanzelfsprekend zijn.
Na dat avondje chillen in een buurtdorp is het namelijk nog een eindje fietsen naar huis. In het donker dus. En het komt zelfs voor dat wij dan al op bed liggen. Natuurlijk spreken we af dat hij samen met een vriend fietst en ook de tijd dat hij thuis moet zijn. Maar dan nog is de afspraak dat hij ons appt als hij daar weg gaat en naar huis komt. Dan weet ik namelijk ook hoe laat hij ongeveer thuis zal zijn. Of thuis zou moeten zijn. En als het dan te lang duurt, dán is het heel fijn om te weten waar hij is.
Stel dat er onderweg iets gebeurt. Als je dan geen idee hebt waar je kind uithangt, dan kan je natuurlijk bellen. Maar als je kind om wat voor reden dan ook zijn mobiel niet kan opnemen is het heel fijn als je hem kan volgen en traceren. Het is gewoon een extra stukje veiligheid.
Onethisch om je kind zo te traceren
De ’tegenpartij’ vindt het onethisch. ‘Vroeger wisten onze ouders toch ook niet waar we uithingen’ is dan het argument. Ja, zo ken ik er nog wel een paar. Vroeger kon ik ook van school spijbelen zonder dat mijn ouders dat direct wisten. Dat klopt. Maar of dat ik daar nu zoveel beter van werd. En tegenwoordig zijn de tijden gewoon anders. Er kan zoveel misgaan; een ongeluk is zo gebeurd en daarnaast lopen er ook mensen rond die kwaad willen. Ik moet er echt niet aan denken. En weet je wat het is? Zolang je het gewoon bespreekbaar maakt, wat is er dan mis mee?
Je kan je kind toch gewoon uitleggen dat je graag -in het geval van nood- wilt kunnen zien waar hij of zij is? Of waar in ieder geval de telefoon voor het laatst gesignaleerd is? Ik zal de laatste zijn die continue online mijn kind via zijn gsm traceert. Wat heb je daaraan? Ik heb wel wat anders te doen. Maar als het nodig is, dan kan ik mijn kind via zijn mobiel volgen. En dat geeft een stukje rust. Dat het niet helemaal sluitend werkt, dat is een feit. Maar het is beter dan niets. Zoek jij eventueel een app waarmee je je kind kan traceren op zijn telefoon? Met deze apps kan je aan de slag.
Zolang je het delen van de locatie niet stiekem aanzet, maar gewoon samen beslist dat het toch wel fijn is om dat te doen is er niks mis mee wat mij betreft. Wat zou jij doen?
