Je kindje achterlaten bij de opvang of opa en oma; went dat óóit?

Als werkende moeder ontkom je niet aan het wegbrengen, dan wel bij papa, oma of de oppas achterlaten, van je kindje. Dat went, werd mij gezegd. Maar eerlijk gezegd ben ik daar niet zeker van. Je kindje achterlaten; ik blijf het moeilijk vinden. Of het nu bij de kinderopvang is of lekker knus bij opa en oma maakt niet eens uit. Je kindje achterlaten druist gewoon in tegen je moedergevoelens. Want wie kan er nou net zo goed voor je kinderen zorgen als jij?

Vind jij je kindje achterlaten ook zo lastig? Hier lees je er meer over. Enne, laat je vooral niet van de wijs brengen door de ‘experts’. Die beste stuurlui die beweren dat het wegbrengen van je kindje wel went. Want ik noem mezelf inmiddels ook een expert… En ik concludeer: je kindje achterlaten went nooit.

Lees ook: Incidenten op de kinderopvang – wat als je het vertrouwen kwijtraakt?

Je kindje achterlaten went niet

Blijkbaar ben ik een hardleerse student: het went niet. Na ruim een half jaar nog steeds niet. En het is niet zo dat er steeds een groot aantal dagen tussen de oppasdagen zit, of dat we dochterlief regelmatig laten ‘spijbelen’ van het kinderdagverblijf. Nee, dochterlief gaat al sinds ze 3 maanden was, 3 dagen per week naar het kinderdagverblijf. Twee weken vakantie en een enkele keer controle bij de orthopeed in verband met heupdysplasie daar gelaten. En ze heeft het er prima naar haar zin, lacht naar de juffen, speelt met andere kindjes en slaapt en eet goed. Zij is helemaal gewend, zij wel.

Het ‘erge’ is dat het mij niet uitmaakt of manlief, een vriendin of het kinderdagverblijf oppast. Ik mis haar gewoon. De hele dag. Het is een soort van leeg gevoel van binnen. Gelukkig kan ik mij prima op mijn werk focussen, maar toch: soms heb ik een blik op een foto, een whatsappje van manlief op zijn papadag of een belletje naar het kinderdagverblijf echt even nodig.

Wat te doen?

Je kindje achterlaten went niet, daar ben ik inmiddels wel over uit. Maar hoe kan je daar dan het beste mee omgaan? Zorg in ieder geval voor vertrouwde opvang. En laat vooral niet aan je spruiten merken dat je overstuur bent. Een traantje wegpinken doe je maar als ze niet meer in de auto zitten 😉 . Als jij jouw stress op je kinderen projecteert, zullen zij ook steeds meer moeite krijgen met afscheid nemen. En dat jij daar last van hebt is erg genoeg, maar het belangrijkste is dat de kids het naar hun zin hebben, toch? Dat zal bij opa en oma, of de juiste kinderopvang, vast geen probleem zijn.

Gelukkig ben ik zelf heel tevreden over het kinderdagverblijf. Ons dochtertje zit goed in het ritme daar. En dus heb ik mij na 2 maanden over het schuldgevoel dat ze er 3 dagen naartoe gaat, heen gezet. Ik voel me dus geen slechte moeder en ik maak me niet de hele dag zorgen om haar. Ik denk alleen dat het wegbrengen en/of achterlaten van mijn kleine boeffie nooit went, ook al is het thuiskomen nog zo leuk!

Lees ook: Feestelijk afscheid nemen van het kinderdagverblijf? Laura (3) deed het!