Een ongelukje zit in een klein hoekje. Een ongeluk trouwens ook. Maar als je geluk hebt, kom je er met een schrammetje van af. Of een litteken. Als je het zo bekijkt, is een litteken een teken van geluk. Maar zo wordt het meestal niet gezien. Een litteken, dat is verminking. Het maakt je lelijk. Of in ieder geval: een stukje minder perfect. Je litteken accepteren wordt een stuk moeilijker als je omgeving je keer op keer vertelt dat ze er niet zouden móeten zijn. Als je vaak genoeg hoort dat littekens een imperfectie zijn, hoe kan je je je litteken dan nog accepteren?
Een engeltje op mijn schouder
Toen ik 7 was fietste ik met mijn broer en een vriendje rondjes door ons Franse vakantiedorp. Toen zij van die steile berg af durfden, durfde ik dat natuurlijk ook. Alleen waren de remblokjes op mijn kinderfietsje niet toereikend. Voor bijsturen ging ik te hard. En dus vloog ik met een rotgang eerst tegen een stoeprand. Om vervolgens gelanceerd te worden, over het stuur heen, met mijn hoofd tegen een 500 jaar oud muurtje. Een harde muur. Alex, de Franse postbode (nog steeds de held van mij en mijn moeder) heeft me opgeraapt. Met zijn uniform besmeurd onder mijn bloed bracht hij me naar huis. Ik werd gehecht in een Frans ziekenhuis. De röntgenfoto’s wezen gelukkig niet op verder letsel. Ik mocht naar huis.
En daar begon het pas. Mijn moeder was in de zevende hemel; ze was bijna haar kindje verloren. Ik had een engeltje op mijn schouder; ze heeft het me keer op keer ingeprent. Het had veel erger kunnen aflopen. Maar eenmaal terug in Nederland had niemand het over Engeltjes. Het litteken op mijn voorhoofd, zo´n 4 centimeter lang; dát was het onderwerp van gesprek. En niet in positieve zin. Hoewel mijn moeder me nog zo inprentte dat ik geluk had gehad; volgens héél veel mensen had (en heb) ik pech. Je litteken accepteren vraagt om begrip vanuit je omgeving. Maar ik kreeg steeds maar weer te horen dat het zo zonde van mijn koppie was.
Lees ook: Zo wordt het vrouwelijk ideaalbeeld in stand gehouden…
Je litteken accepteren begint bij jezelf*
* Maar daar eindigt het niet
Ik kan het simpel stellen; ik was gehecht met de Franse slag. Toen de Nederlandse huisarts de hechtingen uit mijn voorhoofd peuterde, had hij er geen goed woord voor over. Wat was dát rommelig opgelost. Wij waren al lang blij dat ik niet was doodgebloed. Maar blijkbaar was dat niet genoeg… Het oog wil immers ook wat. En de huisarts was niet de enige die zijn mening gaf.
Keer op keer werd de vraag gesteld: “Blijf je dat zien? Wat erg!” Tegen beter weten in smeerden we met cremepjes en zalfjes. Maar mijn litteken zal nooit verdwijnen. Vind ik dat erg? Nee! Maar je litteken accepteren is niet voor iedereen even makkelijk. Zeker niet als je omgeving het eigenlijk een verminking vindt. Heb jij ook moeite met je litteken accepteren? Of heeft je omgeving daar moeite mee? Dan lees je hieronder tips om daar mee om te gaan.
Je litteken accepteren: tips
Je litteken accepteren klinkt makkelijker dan het is. Toch is het heel belangrijk. Ook vanuit de omgeving. Lees het verhaal van de dochter van Joyce maar eens met het litteken door haar wenkbrauw. De schoolfotograaf retoucheerde haar schoolfoto’s. En photoshopte haar litteken weg. De acceptatie rondom littekens is dus ver te zoeken.
Hieronder lees je tips om de acceptatie wat makkelijker te maken. Voor jezelf, én voor de mensen om je heen.
Zie jouw litteken als een teken van geluk
Gelukkig stond mijn moeder altijd achter me. Keer op keer heeft ze me verteld dat ik ontzettend veel geluk heb gehad. Net zo lang tot ik het geloofde 😉 . En nu, achteraf, besef ik dat ze gelijk had. Het had veel erger af kunnen lopen. En dat geldt voor de meeste littekens.
Accepteer je litteken als onderdeel van jezelf
Vallen en opstaan horen bij het leven. En daar kan je littekens aan overhouden. In mijn geval gaat mijn litteken nooit meer weg. Je litteken accepteren kan, met dat idee in je achterhoofd, lastig zijn. Probeer je littekens daarom als onderdeel van jezelf te accepteren. Ze horen nu eenmaal bij wie je bent!
Lees ook: Embrace – een prachtige docu over het vrouwelijk lichaam
Vertel je verhaal
Als je omgeving negatief reageert op je littekens wordt je litteken accepteren helemaal moeilijk. Maar vaak is het echt niet zo slecht bedoeld. Mensen zijn nu eenmaal erg op uiterlijk gericht. Vertel het verhaal achter je litteken. Dan zullen zij ook beseffen dat je eigenlijk geluk hebt, en geen pech.
We zijn er nog lang niet. In onze maatschappij ligt de nadruk nog maar al te vaak op cosmetische aspecten. We hebben een idee van wat perfectie is. Terwijl je litteken accepteren misschien wel een veel mooier voorbeeld is van perfectie… Of niet soms?
Heb jij ook een of meerdere littekens? En krijg je daar ook reacties over vanuit je omgeving? Is het jou gelukt om je littekens te accepteren? Deel hieronder jouw verhaal 🙂
