Hallo moeder! Ja, jij daar! Jezelf een spiegel voorhouden doe je dat wel eens? Kijk jij nog weleens goed naar jezelf? En dan niet vluchtig in een winkelruit als je de boodschappen doet of in de binnenspiegel van je auto tijdens je ‘taxirit’ naar de wedstrijd van je zoon of dochter. Nee, ik bedoel ècht kijken. Jezelf een spiegel voorhouden. Sta jij nog stil bij je gevoelens? Ontwikkel je jezelf? Hou je rekening met wat JIJ wilt in je leven? De spiegel die ik mijzelf voorhield, presenteerde mij keihard de rekening.
Jezelf een spiegel voorhouden; ik schrok ervan
Laatst keek ik in de spiegel en zag de vermoeidheid en die extra rimpels naast mijn ogen. Sinds wanneer zaten deze groeven er? Ik kan het mij niet herinneren, maar zag wel dat de tijd niet heeft stil gestaan. Het begrip is er ook wel: drie schoolgaande kinderen vreten energie. Ik race zes keer per week naar sportclubs en zwemles. Om nog maar niet te spreken over mijn benodigde hulp bij huiswerk, eerste verliefdheden, griepepidemieën, valpartijen, ruzies, enzovoort. De tijd vliegt voorbij! Waar zijn mijn dromen en ambities te afgelopen jaren gebleven?
Lees ook: het luieremmer tijdperk is voorbij!
Begrijp me niet verkeerd: moeder worden was mijn meisjesdroom. Net als dierenarts, verloskundige of neonatoloog trouwens, maar die zijn alle drie niet uitgekomen. Dat vind ik soms nog steeds jammer, maar het leven loopt niet altijd zoals je hoopt.
In het doolhof van het leven heb ik toch één juiste afslag genomen. Ik ben moeder van drie lieve, mooie, ondeugende, soms irritante en bloed-onder-mijn-nagels-vandaan-halende kinderen geworden. Mijn liefste wens is uitgekomen, hoe mooi is dat? Toch knaagt er nog iets aan mij.
Je bent meer dan alleen moeder: zorg goed voor jezelf!
Jij en ik zijn meer dan alleen moeder. We zijn onszelf, met al onze wensen en dromen, mogelijkheden en onmogelijkheden. O ja, we hebben zo onze verplichtingen naar anderen toe, maar hebben we niet ook een verplichting naar onszelf? Zorg goed voor jezelf, dan kun je ook goed voor een ander zorgen. Niets voor niets is het veiligheidsprotocol in een vliegtuig dat je het zuurstofmasker eerst bij jezelf opzet, voordat je je kind helpt met het masker opzetten.
Die spiegel die ik mijzelf letterlijk voorhield, was confronterend. Ik was een paar jaar ouder geworden, maar wat had ik in mijzelf geïnvesteerd? De meeste dromen en ambities zaten nog steeds in mijn hoofd. Ik heb wensen aan de kant gezet, zodat ik mijn gezin kon managen. Daarnaast werkte ik een beetje, maar was dit werk echt wat ik leuk vond? Voor dingen die ik heel graag wilde doen, verzon ik een smoes. ‘Te duur’, ‘geen tijd’, ‘te moe’, verzin het maar. Alle beren zaten op mijn weg. Alhoewel, dat gezin managen is toch iets wat ik heel graag doe. Alleen zou ik ook meer keuzes voor mijzelf mogen maken. Ken je dat?
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…
…zet ik mijn dromen en ambities niet aan de kant?
Ik heb nooit de ambitie gehad om een echte ‘carrièrevrouw’ te worden, maar ergens vind ik het wel stoer. Diep van binnen zou erkenning van mijn talenten ook wel erg fijn zijn. Maar om mijn doelen te behalen, zou ik toch echt meer in mijzelf moeten investeren. Van cursussen tot lekker op pad met man of vriendinnen. ‘Maak tijd, maak tijd!’, denk ik dan. Daarom vind ik het ook zo knap hoe Joyce dat doet.
Ja, ik ga tijd voor mijn ambities en dromen vrijmaken. Tot ik kan zeggen: “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, mijn dromen, ambities en gezin gaan hand in hand.”
Wat denk jij, is dit haalbaar? Hoe combineer jij je dromen en ambities met je gezinsleven?
