Deze kerst is alles anders

Deze kerst is voor mij alles anders. Hoewel de buitenwereld er niet veel van zal merken houdt het mij enorm bezig. Dit wordt voor mij mijn eerste kerst zonder ouders. Voor het eerst in 46 jaar ga ik de kerstdagen tegemoet zonder dat mijn ouders erbij zullen zijn.

Kerst zonder ouders; het wordt nooit meer hetzelfde

Mijn moeder is vijf jaar geleden overleden, een kerst zonder mijn moeder is ‘dus’ al min of meer een bekend gegeven. Wennen doet het overigens nooit. Een paar maanden geleden is ook mijn vader overleden en dat betekent dat deze kerst voor mij de eerste kerst is zonder ouders. En ik kan je vertellen… dat is naar. Heel naar.

Alhoewel de buitenstaander zal vermoeden dat ik nergens last van heb… binnen in mij woedt een soort van storm. Een storm die gaat liggen op het moment dat ik in contact ben met anderen, maar direct weer de kop opsteekt op het moment dat ik alleen ben. De kerstliedjes maken me -meer dan ooit- weemoedig. In ieder kerstlied -en in iedere kerstfilm die ik zie- voel ik mijn verlies.

Koester wat je hebt

Pas als je de kerst zonder ouders door moet brengen denk ik dat je weet hoe dit voelt. Ieder ander kan proberen zich in dit gevoel te verplaatsen, maar écht voelen… nee sorry dat ik het zeg, maar dat kan je niet. Tenzij je ook in deze situatie zit.

Als sneeuw voor de zon zijn die kerstdagen verdwenen waarop ik ‘op zag’ tegen het opdelen van de tijd. Welke kerstdag vieren we bij jouw ouders, welke kerstdag bij die van mij? Is iedereen onder de pannen? Wordt aan iedereen gedacht? God, wat heb ik veel kerstdagen achter de rug waarbij ik me al weken vooraf druk maakte. En wat zou ik er nu voor over hebben om dat gevoel weer terug te krijgen. Dat gevoel van verplichtingen. Want dat gevoel van ‘Hoe kom ik de kerst door?’ heb ik zeker gekend. Het is een gevoel wat -als je ouders nog leven- een soort van verstikkend kan zijn.

Maar ik kan je vertellen… pas als je een kerst zonder ouders ‘moet’ doorbrengen voel je wat echt verstikkend is.

Confronterend is zo’n kerst zonder ouders

Pas dan voel je dat er echt een deel van je leven leeg is. De dagelijkse gang van zaken heb je misschien al wel weer opgepakt. En dat is natuurlijk goed. Maar rondom de kerstperiode krijg je die klap in je gezicht. Het zijn specifiek deze dagen waarop je beseft hoe belangrijk familie is. En dan dringt het pas echt tot je door… deze kerst ‘vier’ je zonder je ouders. En je doet je uiterste best om je kinderen het kerstgevoel mee te geven. Zodat ook zij voelen hoe kerst hoort te zijn. Waardoor ook zij op een gegeven moment zullen voelen hoe een kerst zonder ouders is.

En dan is de cirkel weer rond. Vooralsnog probeer ik te genieten met mijn gezin en mijn schoonouders, maar lieve pap en mam… ik kijk ook uit naar het moment dat ik met kerst weer bij jullie kan zijn.

Ik wens iedereen een hele fijne kerst en in het bijzonder de mensen die iemand in hun leven moeten missen.