Kind van de duivel, mama, jij hoeft niet te huilen, lalalalala… op mijn begrafenis… zo begon het een paar maanden geleden hier in huis. Zelf had ik het nummer natuurlijk ook al gehoord en het heeft een waanzinnig aanstekelijk deuntje vind ik. Toch hoor ik om me heen ook veel geluiden van moeders die het helemaal niets vinden als hun kind met dit soort top40 nummers meezingt. Kind van de duivel van Jebroer is dan ook een veelgenoemd voorbeeld hierin. Net als drank en drugs voorheen was trouwens.
Lees ook: Drank en drugs of chips en cola?
Soms vraag ik me wel eens af of wij hier nu veel te soepel in zijn in dit soort dingen. Alhoewel je met kinderen van bijna 8 en 12 hier niet echt meer iets over te zeggen hebt natuurlijk, want op school komen ze er toch wel mee in aanraking. Maar persoonlijk zie ik er ook niet zo heel veel kwaad in. Hier in huis staat altijd radio538 op en dit soort muziek komt dus regelmatig langs.
Kind van de duivel goed voor een gesprek
Natuurlijk snap ik best dat streng gelovigen hier meer moeite mee hebben. Toch heb ik dat zelf niet zo, terwijl ook ik gelovig ben. Ik geloof alleen niet in de duivel, dus tja… een kind van de duivel is dan helemaal vergezocht. Dat is ook wat ik mijn kinderen bijbreng als we dit liedje -of soortgelijke liedjes- horen. Dat ze er volgens mij iets anders mee bedoelen dan ze daadwerkelijk zingen. Wat ze precies bedoelen met de tekst weet ik eigenlijk niet maar door het te verbieden vind ik juist dat je er zo de nadruk op legt. Een beetje zoals het je kinderen iets verbieden als roken, waar ik onlangs ook over schreef. Verbieden maakt aantrekkelijk. Liever grijp ik zelf de kans aan om er juist een gesprek over aan te knopen. Zo ook met dit soort nummers.
Een dergelijk gesprek loopt bij ons dan als volgt. Ik vraag mijn kids of zij weten wat de zanger ermee bedoelt te zeggen. Vaak weten ze dat niet natuurlijk, maar gaat het hen om de meezingdreun die zo lekker is. Wel roept mijn dochter in dit geval ‘mam, maar de duivel bestaat toch helemaal niet’. En zo komen we thuis op een gesprek over geloof. Over God en over de duivel. En over de apen uiteraard. Want ik mag dan zelf wel geloven dat er een God bestaat, Frank is er absoluut zeker van dat wij van de apen afstammen 😉 . Dus onze kinderen krijgen altijd beide versies te horen. Ze mogen zelf kiezen waar zij zich het prettigst bij voelen.
Wat doen jullie thuis met dit soort muziek? Ben jij van het meezingen met ‘Kind van de duivel’ net als ik, verbied jij het je kinderen om dit soort muziek mee te zingen, of zet je gewoon snel de radio uit in de hoop dat ze het niet horen?
Mooie gesprekken
Zo levert dit soort muziek soms hele mooie gesprekken op en daar ben ik dan erg blij om, omdat ik denk dat je daar meer mee bereikt. De clip van dit liedje (zojuist voor het eerst even bekeken) vind ik overigens niet echt tof…
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
