Help, onze dochter wil topsporter worden! En nu?

Topsporter worden. Patricia Klink-Jansen maakt het mee met haar eigen dochter. Die wil graag topsporter worden en heeft daar alles voor over. Patricia neemt ons mee in hun wereld.

De kogel is door de kerk. Aangenomen. Opluchting en spanning tegelijk. Nog meer bij ons dan bij dochterlief. Volledig gaan voor haar passie noemt ze het zelf, feitelijk gezien wil ze dus topsporter worden. Meer trainen, een hoger niveau, een andere school. Het zijn allemaal nieuwe spannende fases. Ik vind het vooral heel spannend na een eerste jaar voortgezet onderwijs waarin ze het lastig had. Het onbegrip als ze na school gelijk op haar fiets springt en snel naar huis gaat want “ik moet trainen”. Niet blijven hangen in het centrum net als de rest van de eerstejaars.

Topsporter worden? Onze dochter gaat ervoor!

Dat Acrogym haar passie is weten we natuurlijk. Dat ze redelijk goed is ook. Maar dit hadden wij als ouders ook niet aan zien komen. Vanaf haar 7de jaar gaat ze op acrogym en daarvoor zat ze op turnen. Ik had daar zelf nog nooit van gehoord maar na een proeflesje van dochter ben ik ervan overtuigd dat deze tak van sport enorm leuk is. En ik niet alleen 😉 . Acrogym is een sport waarbij je met zijn tweeën of drieën elementen laat zien zoals bijvoorbeeld salto’s gooien met je partner en mooie balanselementen.

Het sportieve heeft ze van beide kanten denk ik. Haar vader tenniste op leuk niveau en kon ook goed volleyballen. Twee van mijn zussen en een broer turnden op hoog niveau. Van mij heeft ze het zeker niet. Niet dat ik het niet kan maar ik heb altijd gezien hoeveel je er voor moest laten. Vooral dat viel me op. Ik deed dus alles als hobby en vond dat prima. Ik heb mijn eigen kwaliteiten zal ik maar zeggen 🙂 .
topsporter worden als kind

Sport naast je gewone school

Inmiddels is ze zo’n 7 jaar verder als sporter en ook als persoon is ze enorm gegroeid. Na 5 jaar als “topje” (bovenpartner) is ze nu als onderpartner goed bezig. Na het laatste seizoen in onze eigen stad bij de plaatselijke club viel haar trio uit elkaar. Wat nu? Het seizoen was fantastisch. Het hoogst haalbare niveau voor haar als bovenpartner heeft ze gehaald. Met als hoogtepunten een sport trip naar Genève waar ze 4de werden op het Giac (Genève international acrogymnastics cup). En ook het NK in Ahoy Rotterdam waar ze 3de werden was fantastisch.

Helaas komt aan alle mooie dingen een eind. Ineens kwam er vanuit een andere vereniging een ’talent gezocht’ oproepje voorbij op Facebook. Dat het ruim 3 kwartier rijden was namen we voor lief. Na een proefperiode in de vakantie kwam eruit dat ze geen geschikte onderpartners voor haar hadden. Ze zat op het (voor haar) hoogst haalbare. De vraag kwam of ze wilde blijven omdat ze haar harde werken en doorzettingsvermogen enorm konden waarderen. En of ze onderpartner wilde worden.

Daar waar ik vooral sceptisch was bleek dochterlief laaiend enthousiast. Ik zag beren op de weg, maar zij zag vooral kansen. Ze zag het al voor zich, topsporter worden. We hebben heel wat overlegd samen. Hoe gaan we dit doen? Met nog twee kinderen die tweemaal per week sporten, je werk en de dagelijkse dingen zoals boodschappen doen en koken. Hoe plan je dan driemaal doordeweeks ruim drie kwartier heen en terug rijden?

Het besef dat dit heel zwaar gaat worden daalt langzaam in. Niet alleen voor ons, maar ook voor Loren. Net begonnen op het voortgezet onderwijs en gelijk al als anders bestempeld  worden. Maar ze is heel serieus en geeft 100% inzet voor haar sport.

Plannen, plannen, plannen

Voor ons is het voornamelijk plannen. Wie brengt? Wie haalt? Wie doet wat in huis? Onze middelste heeft een dysfunctie waardoor ze sneller moe is en minder lenig. Ze heeft altijd pijn en zint in deze periode midden in allerlei onderzoeken. In Nijmegen. Heftig om te zien hoe de éen alleen maar qua niveau omhoog klimt en de ander per jaar eigenlijk fysiek achteruit  gaat.

Ook moeten wij waken dat de oudste niet alle aandacht krijgt. Driemaal doordeweeks en eenmaal in het weekend draait het om háár sport, háár training en háár wedstrijden. Gelukkig is de middelste juist heel trots op haar zus. Ze is haar grootste fan. onze jongste interesseert het niet veel. Ze zit niet te wachten op alle autoritjes. Daarnaast wordt ze ook  snel wagenziek. Hoe ga je dit in godsnaam regelen? Je wilt het als ouders voor alle drie goed doen. Met een op voetbal, een op hiphop en een op acro. Is dat best lastig. En dan heb ik de zwemles nog niet genoemd 😛 . Het komt de sfeer soms niet ten goede.

Uiteindelijk besluiten we -vanwege tijdgebrek- dat papa gaat rijden. Twee keer in de week vanuit zijn werk en op de zaterdagochtend. Daar zit hij dan drie keer in de week de trainingen af te wachten op de tribune. Pas laat in de avond komen ze thuis. Eten en naar bed.

Je lijkt beiden een totaal ander leven te leiden. Compleet langs elkaar heen. Maar wij vinden dat we haar die kans moeten geven. Het gaat zo goed met haar. Ze wordt tweede in haar niveau op het NK. Hoe knap na al die veranderingen!

topsporter worden

Topsporter worden op het CSE

Al snel komt van haar de vraag of het CSE (Centrum for Sports & Education in Zwolle*) niet iets voor haar is. Sporters op haar club combineren namelijk ook school en sport. Willen ook topsporter worden. Meer trainingsuren, dichtbij de club én mogelijkheden voor een niveau hoger. Na wat gesprekken blijkt Loren hiervoor in aanmerking te komen. Een school vol sporters met ieder hun eigen doelstellingen.

Hoe gaan we dit invullen? Is ze eigenlijk wel een geschikt type? Je vraagt je van alles af.  Aan de andere kant… een school vol gelijkgestemden. Kinderen die er vol voor gaan met allemaal hun eigen passie. Ze willen allemaal topsporter worden. Gaaf toch! Wij hebben alle doemscenario’s met onze dochter besproken. Ontaarde ouders 😉 . Een 13-jarige ziet echter alleen de voordelen. Ze is enthousiast en gefocust op het sporten. Ze wil écht topsporter worden.

Aan ons de taak om te laten zien dat het vooral erg zwaar gaat worden. Drie extra trainingen s’morgens om 08.00 uur. Om 06.05 op de fiets dus. Van Rijssen naar Nijverdal en dan vanuit Nijverdal met de trein naar Zwolle. Vervolgens op haar stationsfiets pendelen tussen station, acrohal, school, acrohal, station. Ze zag geen probleem 😉 .

Na de intake begrijp ik haar. De school ademt sport. Van voetbal, hockey, paardrijden, judo tot acrogym. Allemaal verschillende sporters met ieder hun eigen doel. Fantastisch om te zien. Ze moet haar eigen geschreven motivatie brief voorlezen bij de intake en heel veel pittige vragen beantwoorden. Een screening om kinderen voor de volle 100 % te laten gaan. Ook het gewone leerwerk moet natuurlijk gebeuren.

Het tekenen van een contract

Daarna ondertekent ze een waar topsportcontract en belooft ze zich aan de voorwaarden te houden. De schooltijden worden aangepast. Zo’n 3 keer in de week in de ochtend trainen. Daarna lessen volgen en ook huiswerk maken. De school faciliteert vrijstelling voor wedstrijden in binnen en buitenland, waar normaal onderwijs dit niet kan. Er is voldoende begeleiding en je wordt gemonitord in onder ander je groei. Leerlingen krijgen voedingsleer zodat ze weten wat je nodig hebt om zoveel te sporten.

Ze kunnen echt overal terecht met vragen en mentaal worden ze goed in de gaten gehouden. Maar ook uitgedaagd. Topsport is hard werken. Het vergt veel van de kinderen en je moet natuurlijk naast je passie ook gewoon je huiswerk maken.

Het reizen vind ze tot nu toe erg zwaar. Vooral het vroeg op de fiets en het laat terug reizen is pittig. Gelukkig reist in de avonduren een clubgenoot ook richting huis dus zit ze niet alleen in de trein.

Een topsporter in huis, wat doet dit met het gezin?

Voor ons als gezin geeft het fysiek meer rust nu. Geen heen en weer rijden. En meer tijd samen met de middelste en jongste. Pas nu voelen we ook hoe hectisch vorig seizoen was.

Voor haar is het vooral veel zwaarder geworden. Meer trainingsuren, soms zelfs twee keer op een dag. Meer reizen, moe thuiskomen, eten en dan naar bed. Dat is haar ritme. Als ouder maak ik me vooral zorgen. Gaat het wel goed? Houdt ze dit vol? Maakt ze wel nieuwe vrienden? Kan ze het niveau aan? Gaat het schoolwerk wel goed? Zorgen die misschien iedere ouder wel kent. Maar het is natuurlijk ook niet niks. Ze is nog maar 13 en moet heel snel verantwoordelijk worden.

De school vind ik fantastisch. Je kan qua onderwijs van basisniveau tot het hoogste niveau terecht. Je kan zelfs in de tweede of derde instromen. Stel dat je qua sport dan ineens in niveau omhoog gaat kan je alsnog de stap maken en topsporter worden. Het is er mooi, het ademt sport en er zitten gelijkgestemde kinderen. Allemaal willen ze de top halen in hun sport. Bijgestaan door gepassioneerde leerkrachten die snappen hoe dat werkt. Die zelf misschien op hoog niveau hebben gesport. Wij hebben er -wat dat betreft- alle vertrouwen in. Bereikt je kind -door welke reden dan ook- de top niet? Dan houdt het op bij deze school.

Logisch ook. Niet iedereen bereikt de top. En daarnaast zijn kinderen ook veranderlijk. Het ene moment willen ze topsporter worden en vervolgens plotseling piloot.

Onze dochter gaat in ieder geval vol passie naar haar sport. Ondanks dat ze moe is en spierpijn heeft, heeft ze een heel andere uitdrukking op haar gezicht dan voorheen. Ze is gelukkiger. Serieuzer qua huiswerk én is meer bezig met haar voeding. Ze eet beter en meer (thank god). Ze stelt prioriteiten.

Ik voel trots

Uiteraard zijn we trots. Maar we zijn vooral blij als ze een dagje thuis is. Wij -maar ook haar zusjes- zien haar natuurlijk wat minder. Soms een dag niet. Maar de dagen dat ze er is genieten ze er extra van en wij ook. Wij denken dat dit haar beste keuze ooit is geweest en vinden het knap dat ze zo zelfstandig is.

Had zo’n school vroeger bestaan dan zouden er waarschijnlijk heel wat talenten door dat ene duwtje of die extra training wél de top hebben bereikt. Deze school biedt het beste van beide werelden. Goed onderwijs op eigen niveau én meer tijd voor trainingen in je favoriete sport. Fantastisch toch!

*Het Centre for Sports & Education biedt jonge sporters de kans hun talenten optimaal te ontwikkelen en daarbij een opleiding te volgen op hun eigen niveau. Zij kunnen zich volledig concentreren op hun sport, terwijl ze tegelijkertijd werken aan hun lessen. Daarbij worden ze deskundig en intensief begeleid. Niet alleen op sportief, maar ook op persoonlijk gebied. (Bron: website CSE).

Wat als jouw kind topsporter wil worden? Kan jij je hier iets bij voorstellen?

11 gedachten over “Help, onze dochter wil topsporter worden! En nu?”

  1. heb deze reactie helemaal gemist. mijn excuses.
    onze dochter heeft inmiddels haar middelbare school afgerond en zo ook het mbo. ze geeft nog les in acrogym (Sportacrobatiek Zwolle kortgezegd SAZ) in de corona tijd heeft ze het moeilijke besluit genomen om te stoppen met de topsport te beoefenen helaas. hoe gaat het bij jullie? en hebben jullie ook een topsportschool zoals het CSE gevonden bij jullie in de buurt? groetjes Patricia

  2. wat een fijne blog. Zo duidelijk, het geeft een heel mooi inkijkje in dit veranderende leven. En straalt ook liefde uit voor je kind, vind ik belangrijke toevoeging want je hoort ook vaak ‘ouders pushen het kind de topsport in’. Mijn jongste is helemaal gek van sport en zeer getalenteerd op meerdere vlakken. Ik weet niet goed hoe we het rond moeten krijgen met alle andere verplichtingen dus jouw blog is een feest van herkenning. Succes met alles!

    1. Avatar foto
      Patricia Klink

      Dankjewel Astrid voor je reactie. Het blijft zoeken naar balans soms. Nog steeds staat bij ons “plezier houden in” voorop. Ze zit nu in het 3de jaar op het CSE het gaat goed. Als ik kijk hoe enorm ze gegroeid als sporter maar zeker ook op persoonlijk vlak kan ik als ouder niet meer dan trots zijn. Doordat ze heel zelfstandig is (geworden) hebben we meer tijd voor de andere dames en dat voelt echt heel goed. Ik weet zeker dat ook jullie een goede weg gaan vinden hierin. Heel veel succes. (Benieuwd naar jullie ervaringen). Groetjes Patricia Klink Jansen

      1. Hoi Patricia, ik ben benieuwd hoe het jullie inmiddels vergaat. Ons verhaal is ook bijzonder. Heel kort gezegd: mijn oudste dochter is op haar 11e aangenomen op de dansvakopleiding van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Wij wonen xf aan de andere kant van het land (letterlijk tegen Duitse grens aan), dus toen restte er niks anders dan een gastgezin. En zo reist ze vanaf groep 8 in haar eentje maandagochtend met de trein van 06.30u vanuit ons dorp naar Den Haag en komt ze vrijdagavond weer bij ons thuis. Het was een enorme rollercoaster en is dat soms nog steeds, maar oh watbis het het waard voor haar (dus voor ons). Elk jaar worden de talenten geëxamineerd en net als bij jullie: niet goed genoeg = stoppen. Gelukkig voor haar had ze een hele goeie beoordeling en mag ze door naar het volgende jaar (+middelbare school). Maar nu komt her volgende… onze jongste (nu 10), is ook heel goed in sport. Eigenlijk alles wat ze gedaan heeft was selectieniveau of boven d’r leeftijd (turnen, karate, ballet, hiphop, en sinds een tijdje dus… acrogym). We hebben net de trainster gesproken over volgend jaar en zij wil haar in A-niveau plaatsen. Ze ziet een meerjarenperspectief voor haar. Dat wordt nog meer trainen en dat wordt ook een logistieke uitdaging want ze traint nu al 3x in de week 2,5 tot 3 uur per training, en de club is half uur rijden van ons vandaan. Het besef sijpelt wel binnen… 2 dochters topsport… intensief maar wow! Onze jongste zit straks in groep 8. Misschien een topsportvriendelijke middelbare school zoeken in de buurt…
        Jongste vindt het ook supergeweldig. Benieuwd naar jullie ervaringen. Ik kan weinig online vinden van dit soort ouderlijke perspectieven (behalve enkele -al dan niet moraliserende – artikelen of lijstjes met pros en cons).
        Dus dacht toch weer ns aan jouw blog. Groet!

  3. Patricia en Michel jullie zijn toppers en doen het fantastisch! Jullie laten loren op de juiste manier haar keuze maken en haar dromen volgen.

  4. Avatar foto
    Anneke van Uitert

    Mijn dochter heeft topsport gedaan en we herkennen het verhaal dat alles om haar sport draait.
    Wij waren heel blij dat ze uiteindelijk aangaf te willen stoppen en iedereen weer zijn eigen leven terug kreeg
    Respect voor Loren dat ze haar doel zo helder heeft en er vol voor gaat
    Succes voor jullie als gezin om haar daarin te begeleiden

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven