Mag mijn kind gewoon nog even kind zijn

Mag mijn kind gewoon nog even kind zijn??

Dat is een vraag die mij regelmatig door het hoofd spookt! Tegenwoordig wordt er veel van ze verwacht en moeten kinderen dingen kunnen en weten waar ik nog niet eens een antwoord op heb.

Komen ze nog wel aan spelen toe? En als je dan denkt dat ze eindelijk aan het spelen zijn dan is het spelen op een manier waarvan je denkt … zijn ze nou een pittig toneelspel aan het naspelen of zijn ze lekker al hun school frustraties op elkaar aan het botvieren. Op school zijn er allerlei richtlijnen, hokjes en vakjes die afgevinkt moeten zodra bepaalde oefeningen en thema´s gemaakt zijn. Allemaal ‘spelenderwijs’ zo noemen ze dat, maar jeetje zeg wat wordt er al veel van ze verwacht zeg, het hele kind zijn lijkt verloren!

Kind zijn zonder termen als matig, goed en zeer goed

De termen als slecht, matig, goed en zeer goed vliegen me om de oren of beter gezegd, vliegen me aan!!! Wat is slecht en wat is zeer goed? Het woord ‘CITO’ bezorgt me bijna een soort van allergie. Een toets die wat mij betreft een momentopname is, van hoe je kind zich op dat moment voelt maar die toch een soort van stempel geeft voor de rest van het schooljaar.

Het staat zwart op wit en is zo klaar als een klontje! Toch?? Weet je … eigenlijk zegt het mij geen ene jota! Mijn dochter heeft dan wel een super goede dag gehad van die toets maar het gaat mij er om dat een kind, mijn kind, gewoon nog even kind mag zijn. Er staat ze nog zoveel te wachten!

Was het vroeger ook zo? Dat is een vraag die mij ook nog steeds onduidelijk is. De een vindt ja, de ander zegt nee. Ik kan het me eerlijk gezegd soms niet eens meer herinneren, is dat een slecht, matig of een goed teken? Hmmm … ! Wat ik wel weet is dat ik ongelofelijk veel respect voor de leerkrachten heb. De klassen zijn tegenwoordig best groot met soms meer dan 30 kleine springende, stuiterende en het liefst spelende kotertjes. Hoe ze het elke keer toch weer voor elkaar krijgen dat ze allemaal in het gareel zitten zodra ze moeten luisteren, zonder gemopper de jas moeten aantrekken en hun werkjes netjes afmaken … het is mij een compleet raadsel. Hulde aan de leerkrachten, chapeau!!

Laat de kinderen die graag gewoon nog even kind willen zijn dat lekker doen. Ik denk dat ze daardoor uiteindelijk beter presteren doordat ze mogen zijn wie ze zijn en willen zijn. Dat ze hebben mogen en kunnen ontdekken wie ze zijn. Of klinkt dit nou weer heel erg geitenwollensokken achtig?
Er zijn uiteraard ook uitschieters bij die natuurlijk wel heel leergierig zijn en alles willen weten maar dat moet toch individueel bekeken kunnen worden? Ik weet in ieder geval uit eigen ervaring dat mijn kroost langer mag kleuteren als ze daar zelf nog aan toe zijn. Van blijven zitten is geen sprake, ‘gewoon nog niet toe aan meer’ klinkt toch veel beter!?

En het voordeel daarvan is dat de koelkast er altijd vrolijk uitziet met al die onbezorgde tekeningen met bloemetjes, bijtjes en blije gezichtjes met een neus die totaal uit verhouding is! Heerlijk toch 😉 .

Wat vind jij, hebben we een te strak ritme voor onze kinderen en vergeten we dat ze ook gewoon nog kind zijn, of vind jij het juist goed dat ze op deze manier voorbereid worden op wat komen gaat?