Onze kinderen vragen ons geregeld hoe een en ander zit met betrekking tot onze financiën. Wij zijn daar zelf heel open over, en praten met onze kinderen over geld en onze andere financiële zaken. Dus ook over wat we verdienen, hoeveel geld we op de bankrekening hebben, wat we sparen maar ook over wat we niet kunnen betalen en waarom niet. En over onze beleggingen en acties in de cryptowereld bijvoorbeeld. Ik hoor om me heen echter genoeg ouders die daar nooit over praten met hun kinderen. Vandaar ook dat ik nieuwsgierig ben of wij dit nu ‘raar’ aanpakken of niet?
Kinderen en geld; ze mogen van ons best weten wat we verdienen en op de spaarrekening hebben staan
Het hoort bij de opvoeding natuurlijk, je kinderen met geld leren omgaan. Maar gaat dat dan alleen over hun eigen zakgeld en spaargeld? Of gaat dat ook over de financiële situatie van jullie als ouders? En alles wat er in de grote ‘boze’ wereld komt kijken bij geld en financiën?
Ik snap dat het bespreken van de eigen financiële situatie voor veel ouders een brug te ver is. Misschien vind jij wel dat je kinderen hier niets mee te maken hebben. Maar wij hebben ons voorgenomen om dit soort zaken wel bespreekbaar te maken. En de vragen die komen vanzelf. Het is niet zo dat we te koop lopen met onze financiële situatie, maar het is wel zo dat we uitleg geven als er vragen over komen.
‘Pap’ wat verdien jij eigenlijk?
Die vraag kwam jaren geleden al naar boven tijdens het eten. Een goede vraag vind ik, zeker als kinderen op school moeten gaan nadenken over hun eigen leven. Het beroep dat ze willen gaan uitvoeren bijvoorbeeld, en het geld dat daarmee verdiend kan worden. Als je daar met elkaar over praat dan komt vanzelf de vraag hoeveel je als ouders eigenlijk verdiend. Het voelt voor mij niet goed om tegenover de kinderen niet helder en eerlijk te zijn over het geld dat er maandelijks binnenkomt.
Taboe over de financiële situatie
Toch is het bespreken van geld en inkomen best een taboe in Nederland, niet alleen naar je kinderen toe, maar ook met andere volwassenen. Zo weten wij bijvoorbeeld niet van onze vrienden wat ze verdienen. Zelfs niet van vrienden die wij écht tot goede vrienden rekenen. Vreemd is dat eigenlijk. Aan de andere kant hangen wij nu ook niet aan de grote klok hoeveel geld we op onze spaarrekening hebben staan en hoeveel geld we beleggen in aandelen en crypto. Onze vrienden weten wel dat we cryptocurrency kopen via Bitvavo, dat hebben we wel eens laten zien. Maar hoeveel, dat weten ze dan weer niet. Het is een soort van ‘als jij het niet zegt dan zeggen wij het ook niet’ of zoiets, haha.
Afijn, ik snap best dat er bijvoorbeeld op de werkvloer niet gepraat wordt over salarissen. Er zijn mensen die heel erg voorstander zijn voor transparantie, maar er wordt ook gesuggereerd dat openheid van salarissen juist voor problemen kan zorgen.
Maar die hele taboesfeer rondom geld wil ik voorkomen naar mijn kinderen toe.
Waarom wij het geld op de rekening bespreken met de kinderen
Een van de redenen heb ik hierboven dus al aangegeven. Ik wil geen geheimen in ons gezin als het om geld gaat. Maar er zijn nog meer redenen waarom we onze financiële situatie gewoon met de kinderen bespreken. Ik ben er namelijk oprecht van overtuigd dat kinderen -zeker in deze tijd- veel sneller op de hoogte moeten zijn van alles. De ontwikkelingen volgen elkaar in een rap tempo op, ook financieel gezien. Onze kids hebben dan ook al jaren een eigen bankpas en Lotte heeft sinds deze week (net 12) ook kleedgeld. Luc weet inmiddels hoe je met je telefoon kan betalen en Lotte wil dat ook graag, maar helaas, daar moet je 16 voor zijn.
Naast het feit dat we de kinderen wegwijs willen maken in de wereld van geld denk ik ook dat het praten over je eigen financiële situatie ze bewust maakt. Zo hebben wij twee jaar geleden een nieuw huis gekocht. Een huis in het buitengebied, bestaande uit twee huizen op zo’n 3000 m² grond. Ik wil dat onze kinderen snappen dat dat niet vanzelf gaat. En dat er -naast een goede baan, sparen en een vette hypotheek- soms ook keuzes gemaakt moeten worden om iets te kunnen betalen. Nu mogen wij niet klagen, maar vooral het eerste jaar hebben we best de hand op de knip gehouden.
We gaan bijvoorbeeld veel minder uit eten en bestellen minder vaak sushi. En het is te erg om te zeggen, maar vooral dat gebrek aan sushi missen de kinderen echt. Ze zijn er allebei zo gek op. Maar ik merk dat alles langzaam zijn vruchten afwerpt. Zo hebben Lotte en ik bijvoorbeeld vorige week zelf sushi gemaakt. Enorm veel werk, maar het was Lotte haar idee. We kregen eters en toen zei ze ‘mam, zullen we lekker sushi maken? Dan hebben we echt iets bijzonders maar hoeft het niet zoveel geld te kosten als we het zelf maken’. Het zijn de kleine dingen waardoor je merkt dat kinderen zo de waarde van geld leren inzien.
Want ook al staat het geld wel op de rekening, een appeltje voor de dorst is ook belangrijk, toch?
Kinderen, geld en bitcoins
Om die reden nemen we ook geen blad voor de mond als het gaat om het geld dat we sparen en het geld waarmee we beleggen. Daarnaast denk ik dat de wereld van de cryptocurrency in de toekomst heel belangrijk gaat worden. Hoe fijn is het dan als ze nu al een beetje begrijpen wat dat is en hoe het in zijn werk gaat. En nee, de technische uitleg die Frank en ik leren bij het samen studeren die nemen we niet letterlijk met ze door. Maar ze zo nu en dan betrekken bij de verschillende cryptocurrencies die we aankopen, hoe we dat doen (via Bitvavo) en waarom, dat proberen we ze wel uit te leggen. Net als het feit dat je dit nooit moet doen met geld dat je eigenlijk niet kan missen. Want garantie heb je niet!
En van het weekend hebben we besproken om een stapje verder met ze te gaan. Niet alleen vertellen over crypto’s maar ook een beetje mee laten ‘spelen’. Zo kunnen ze zelf echt ervaren hoe het werkt. We starten bij beiden met een klein bedrag waarvan ze dan zelf pennycoins kunnen aankopen. Goedkope coins om mee te handelen. Het voordeel van pennycoins is dat je -als je ze koopt- gelijk bijvoorbeeld duizend stuks kan kopen. Als je zo met € 25,00 begint kan je al best wel wat aankopen doen. Op die manier zijn we zelf destijds ook gestart. Klein beginnen en zo de mogelijkheden ervaren, een prima leerproces!
Uiteraard gaat het onder begeleiding, dat snap je ongetwijfeld wel. Hoe gaan jullie om met de gesprekken met jullie kinderen en de geldzaken? Maken jullie het bespreekbaar of vind je dat het ze niets aan gaat?
Ik ben het er helemaal mee eens: Geldzaken moet je bespreekbaar maken.
Maar alleen noemen hoe veel ik verdien heeft niet zo veel zin. Dan moeten ze ook weten dat meer dan de helft meteen op gaat aan vaste lasten (en wat vaste lasten zijn), dan nog een kwart op gaat aan huishoudelijke uitgaven en dat we van de rest zelf kunnen beslissen of we daarvan bijvoorbeeld die mooie jurk kopen of uit eten gaan. Beiden kan natuurlijk niet.
Gelukkig hebben ze dat goed door. En weten ze ondertussen ook dat je met de ene baan veel meer verdient dan met de andere baan. Dat dat niet altijd logisch is (mama ‘zit de hele dag op haar luie kont’ maar verdient wel veel meer dan papa die lichamelijk veel harder werkt), maar dat je met een goede studie meer kans hebt om een beter verdienende baan.
Uiteraard hoort daar ook de uitleg van de vaste lasten bij, je hebt helemaal gelijk! En jij bent dus ook zo’n mama die de hele dag op haar luie kont achter de pc zit 😉 . Hier is puber nog steeds in de volle overtuiging dat ik eigenlijk niet zoveel doe. Pfff….