Kinderen en zorgen: een slechte combinatie. Midden in de nacht word ik wakker… Dochter roept. Ze kan niet slapen. Ze heeft buikpijn. Ik ga naar boven en vraag haar waar de buikpijn zit. Aan haar naveltje. Dat is meestal een teken dat ze zenuwachtig is. Maar neen, ze is niet zenuwachtig, ze weet niet hoe het komt. Ze heeft zomaar buikpijn… Broer had ook buikpijn vandaag, die moest een belangrijke wedstrijd voetballen, zou het dat zijn? Die was misselijk van de zenuwen… Misschien is ze toch ziek van de netelroos die ze vandaag ontdekten in het ziekenhuis?
Ik besluit niet te veel te zeggen, zeg dat ze gewoon heel erg moe is en dat het zo wel weer over gaat en anders moet ze me maar weer roepen. Dan wens ik haar slaapwel en ga weer een etage lager. Ik ben net weer lekker warm in bed en ze roept al terug… Ze kan echt al lang niet slapen hoor! Dus ze komt mee naar beneden… Ze ligt naast mij in bed. Ik hou haar handje vast en voel hoe onrustig ze is. Ze wil niet praten, alleen contact met mama. Haar handje is geen seconde rustig, de spiertjes van haar vingers bewegen continue, ze beweegt zelf ook continue. Na anderhalf uur valt ze in slaap.
Kinderen en zorgen
Je vraagt je af wat er allemaal in haar hoofd omgaat. Ik heb wel een idee maar ja… Wat voor ons niets lijkt is voor haar van levensbelang. Een paar uren later gaat de wekker alweer. Ik ben helemaal brak. Zijzelf blijkbaar niet zo. Ze begint meteen vragen te stellen: hoe moet ze aan de juf vertellen dat ze niet kan zwemmen? En wie gaat de schoolverpleegster vertellen dat ze siroop moet nemen op school? En hoe gaat het nu met de traktaties voor haar verjaardag? Kinderen en zorgen: het zijn allemaal praktische zaken waar zij eigenlijk niet mee bezig hoeft te zijn…
Ik vraag haar of ze vannacht dan misschien toch een beetje zenuwachtig was. “ja toch wel een beetje…” Â
Is er dan nu koffie?
Mooi geschreven Hilde! Raar he, hoe het hoofdje van onze kleintjes te keer kan gaan. Wij zitten nu met een dochter van bijna 14 maanden die sinds een paar dagen zachtjes huilt in haar slaap. En vervolgens wakker schrikt en dan alleen maar tegen mij aan of aan de borst wil liggen. Vermoeiend, maar oh zo sneu dat ze zo’n ‘verdriet’ heeft ’s nachts.