Ik ben geen opvoedgoeroe. Verre van zelfs. Met regelmaat bedenk ik me -na een actie van mezelf- mmmm, dat had ik beter anders aan kunnen pakken. Maar er is één ding wat ik heel zeker weet… je kinderen iets verbieden is écht nutteloos. Sterker nog… het werkt averechts. Het is het stomste wat je kan doen!
Een stellige uitspraak, maar mijn mening hierin is ook stellig. Tuurlijk mag je je kind tijdens de opvoeding ‘verbieden’ om ergens aan te zitten bijvoorbeeld. Zo hebben wij nooit iets van tafel gehaald toen de kindjes klein waren. Sommige dingen mochten ze wel pakken van tafel en andere dingen niet. Zo simpel was het. En daar ga ik niets voor wegzetten… ze moeten gewoon leren dat er zaken zijn waar ze niet aan mogen komen. Een kwestie van herhalen.
Je kinderen iets verbieden werkt averechts
Als ik het heb over je kinderen iets verbieden, dan doel ik dus eigenlijk niet op de dingen die je je kindjes leert als ze klein zijn. Ik doel dan op zaken die later in de opvoeding naar voren komen, als je kinderen wat ouder zijn. Onlangs las ik het weer ergens ‘ik heb mijn kinderen verboden om iets met alcohol, drugs of roken te doen’. Daar krijg ik nu echt de kriebels van, dit vind ik zo dom.
Lees ook: kinderen opvoeden en grenzen stellen
Ervaringsdeskundige
Toegegeven, het is een beetje afhankelijk van het kind in kwestie. Heb je een kleine softie in huis die nooit in zijn of haar leven iets heeft gedaan wat mama niet wil? Dan zal dat verbieden misschien best helpen. Tijdelijk, want als ze écht op eigen benen moeten gaan staan dan maken ze uiteindelijk toch hun eigen keuzes.
Maar heb jij een kind wat zichzelf ontwikkelt tot een eigen ik? Geen kopie van mama, maar een eigen uniek persoon? Dan werkt het verbieden natuurlijk helemaal niet! Jouw kind wil namelijk zelf ervaren hoe het is. En ik kan het weten, ik zit namelijk zelf ook zo in elkaar.
Mijn ouders konden roepen wat ze wilden, maar ik moest het allemaal zelf ervaren. Met alles eigenlijk. Maar vooral ook met drank, roken en gokken. Het werd niet alleen verboden, maar er werd bij ons thuis ook een beloning uitgeloofd voor het niet beginnen met roken. Als ik tot mijn 18e niet zou roken dan kreeg ik mijn rijbewijs van mijn ouders. Het eerste wat ik deed toen ik 14 was en mijn ouders weg waren? Een sigaret opsteken voor de spiegel. Kijken hoe stoer dat eruit zag! En dat rijbewijs? Dat kwam er toch wel.
Je kinderen iets verbieden is eerder een uitnodiging om het wel te proberen. Hoezo mag ik dat niet? Nou ja, dan doe ik het toch stiekem? Is het nog spannend ook. En zoals ik al zei, dit geldt vast niet voor alle kinderen, maar wel voor een groot deel ervan.
Lees ook: relaxed opvoeden is de kracht
Kinderen iets verbieden op school
Zo werd ik ook ooit een week geschorst van school. Een week! Waarom? Ik was tijdens een schoolreisje ’s nachts bij mijn vriend in de slaapzak gekropen. Terwijl dit uitdrukkelijk was verboden. Jongens en meisjes apart! Want stel je voor hé. Dat jongens en meisjes van een jaar of 17 bij elkaar zouden liggen, wat zou daar allemaal van kunnen komen… pfff. Alsof er niets gebeurt als je zo’n verbod oplegt. Dan zoek je toch een alternatief?
De eerste opmerking die mijn vader dan ook maakte toen Lotte geboren werd: ‘Hèhè, nu kan je het zelf gaan ervaren’ 😉
Iets verbieden of zelf laten kiezen?
Mijn eigen kinderen zijn zoals ik. Ze willen zelf ervaren, zelf doen en zelf kiezen. Handig is anders, maar ik had het kunnen verwachten, ze hebben het immers niet van een vreemde 😉 . Hen verbieden om te gaan drinken en roken? Never. Wél zal ik met ze in gesprek gaan. Keer op keer weer opnieuw als dat nodig blijkt. Zodat ze uiteindelijk zelf kunnen kiezen. En dan hoop ik dat ze zoveel vertrouwen in ons hebben, dat ze van ons aannemen dat je beter nooit kan starten met roken. En dat een drankje op een gegeven moment oké is, maar graag wel met mate. Of zoiets.
Je kinderen iets verbieden en social media
Zo sta ik er overigens niet alleen in met deze onderwerpen, maar ook met social media. En nog maar een paar dagen geleden stond ik al voor een opvoedkundige kwestie. Mijn dochter was aan het chatten via snapchat met een jongen die ze niet kende.
Ik voelde aan mijn water dat er iets niet klopte. Het was stil boven en ik trof haar met de ipad. Ik vroeg wat ze aan het doen was ‘oh.. niets’, kreeg ik als antwoord. Natuurlijk wilde ik dat even zelf bekijken en vroeg dan ook of ik even mocht zien waar ze mee bezig was. Aarzelend gaf ze mij de ipad. Mijn haren gingen overeind staan toen ik zijn chat las. Of dat ze een foto van zichzelf wilde doorsturen. Van haar hele lichaam. De vraag werd verzacht doordat er achteraan kwam… met kleding aan… maar toch. Eerlijk is eerlijk, ik schrok me rot. Toch komt het op zo’n moment niet in me op om bijvoorbeeld snapchat te verbieden.
Tijd voor een gesprek
Wel ben ik direct met haar gaan zitten. Om te bespreken wat ze op zo’n moment kan doen. Ze had al terug gereageerd met ‘nee’, nog voordat ik dit allemaal las, mijn verstandige -ook wel regelmatig opstandige- meisje. Maar toch wilde ik haar nog eens extra vasthouden. Vertellen wat hier de risico’s van zijn. Knuffelen. Aangeven dat ik van haar hou en dat ik me soms zorgen maak. Omdat de wereld nu eenmaal een beetje verrot is. Maar verbieden? Nee.
Gedurende de dag heb ik haar wat vaker geknuffeld dan anders. En zo nu en dan even gepolst of ze me begreep. Zo hoop ik haar te sterken in het maken van haar eigen verstandige keuzes. In plaats van dat ik haar ‘drijf’ in iets waar ik uiteindelijk geen controle meer over heb.
Hoe pak jij dit soort situaties aan? Zal jij je kinderen iets verbieden, of herken je je in mijn aanpak?
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
Ik ben het wel met je eens. Ik denk dat het met het verbieden, nog aantrekkelijker wordt om het te proberen. Ik snap dat je schrikt als je dit soort conversaties op social media van je dochter aantreft. Maar er over praten en uitleggen waarom ze dat niet moet doen, werkt veel beter (nu en voor later) om de juiste beslissing te maken als je niet in de buurt bent
Dat idee heb ik inderdaad ook Fleur, thanks!
Ik herken je aanpak. En ik herken mezelf. Gisteren nog met haar over gesproken. En tot op heden is ze nog heel open op wat er gebeurt op snapchat, musical.ly en what’s app. Hopelijk blijft dat ook zo met deze aanpak.
Hoewel als ik mezelf ken….
Haha ja Marijke, we waren zelf ook niet zo heilig hè 😉