Mam, mag ik geld? Regelmatig staan mijn drie puberjongens op donderdag met opgestoken hand voor mijn neus. Even twijfel ik. ‘Ik heb je zondag toch zakgeld gegeven’. ‘Ja mam, maar dat is op. En ik moet nu een cadeautje kopen en gisteren heeft Jack al voor mij voorgeschoten’. ‘Ja maar dat zakgeld was ook bedoeld voor dat cadeautje’, sputter ik tegen. En geef hem een tientje. Je kinderen leren omgaan met geld is nog niet zo simpel…
Kinderen leren omgaan met geld; wat doen we tegenwoordig?
Mam, ik heb nieuwe voetbalschoenen nodig. Mam, mag ik heb echt geen normaal t-shirt meer in mijn kast. Mam, er zit een hele grote barst in mijn ‘screen’. Mam, Max vraagt of ik mee ga naar de film. We gaan met een hele groep. Heb jij geld voor een kaartje?
Ik kijk op onze gezamenlijke telefoonrekening en schrik me een hoedje. Wat is hier gebeurd? Torenhoge downloadkosten? Over de limiet van ons Data verkeer? Hoe kan dat, die limit is zo hoog als the Freedomtower. Wie gaat dat betalen?
Geen ruggegraat
Regelmatig voel ik me een slappe moeder, zo eentje zonder ruggengraat. Want ook al vind ik dat mijn zonen financiële verantwoordelijkheid bijgebracht moet worden, ik geef het ze toch vaker wel dan niet als ze om geld komen vragen.
Nu woon ik met mijn gezin wel in een Suburb van New York waar beperkte middelen, budgetten en zakgeld überhaupt wereldvreemde begrippen zijn. Hier zie je de consumptie maatschappij op z’n ergst. Je kinderen leren omgaan met geld is hier dan ook een ware uitdaging! Mijn zonen worden omringd door rupsjes Nooit genoeg en iedereen heeft hier het nieuwste van het nieuwste. Sportspullen, electronica, spelcomputers, sneakers etcetera. Het maakt mijn eigen financiële opvoedpositie er waarschijnlijk niet gemakkelijker op en mijn zorgen over hoe mijn jongens financiële verantwoordelijkheid bij te brengen worden er ook niet minder op.
Ouders in Nederland, wat betalen zij allemaal?
Gelukkig ben ik niet de enige en hebben ouders in Nederland het er ook moeilijk mee. Uit onderzoek van het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting blijkt dat steeds minder scholieren iets te vertellen hebben over hun eigen geldzaken. De meeste ouders betalen alle kosten voor de mobiele telefoon. Maar ook voor kleding, schoenen en voor cadeautjes. Het instituut roept ouders op kinderen meer financiële verantwoordelijkheid te geven. Ouders lijken vaker de geldzaken van hun kinderen over te nemen, in plaats van dat ze hun kinderen leren hoe ze zelf hun financiën moeten regelen”, stelt het instituut.
Waarom laat ik ze dan niet een beetje spartelen zonder geld of telefoon?
Compensatie door schuldgevoel?
Ligt het aan mijn eigen opvoeding die financieel nou ook niet echt streng verliep? Vind ik het lastig als mijn telgen grenzen tegen komen? Probeer ik iets anders te compenseren? Is het de woonomgeving? Waarom kan ik blijkbaar zo moeilijk ‘nee’ zeggen tegen hun vragende gezichten? En hoeveel geven andere ouders hun kinderen eigenlijk? Waarom zet ik ze niet gewoon op een budget? Hoe breng je je kinderen financieel verantwoordelijkheid bij als ze leven in een wereld waar alles lijkt te moeten kunnen? Wil ik ze beschermen tegen negatieve ervaringen? Heb ik last van een schuldgevoel omdat we het allemaal zo druk hebben? Is het gemakzucht omdat ik geen zin in ruzie heb? Ik denk dat alles voor mij wel eens opgaat.
Er bestaat tegenwoordig een term voor ouders zoals ik: Helikopter parent.
Helikopter Parent
Altijd meevliegen boven de hoofden van je kinderen en ingrijpen of oplossen als ze het moeilijk zouden kunnen krijgen. En ik ben er, als het over zakgeld gaat, zo eentje. Ik wil niet dat ze vanwege geldgebrek niet naar een feestje kunnen, zonder cadeautje aankomen op een verjaardag of even niet kunnen bellen en teksten. Maar wat is daar zo erg aan? Ik moest vroeger ook weleens improviseren of afzeggen omdat ik alles verbrast had. Heb ik daar een trauma aan over gehouden? Nee, natuurlijk niet.
Je kinderen leren omgaan met geld; ze moeten prioriteiten stellen
En hoe langer ik erover nadenk, hoe zotter en onverantwoordelijk ik het eigenlijk vind om mijn zonen onvoldoende financiële verantwoordelijkheid te geven. Ze moeten het alledrie toch maar eens zien te verdienen later. En dan kun je maar beter geleerd hebben zuinig te zijn, de juiste prioriteiten te kiezen, te improviseren en vooruit plannen. Dus vanaf vandaag gaan ze op budget. Oude voetbalschoenen worden gewoon doorgegeven aan een jonger broertje, er worden weer klusjes gedaan om zakgeld te verdienen en over de data limiet heen? Zelf betalen. Ik maak vandaag nog een lijstje met uitgaven waarvoor hun zakgeld bedoeld is.
Nu nog consequent blijven……
tip: een prachtig spel voor kinderen om te leren met geld om te gaan is ‘Wat doe je met je zakgeld‘ van Ravensburger.
Andere leerzame artikelen over geld:
- Zakgeld, vanaf welke leeftijd en hoeveel geef je dan?
- Hoe leer je je kinderen omgaan met geld, 4 tips
- Week van het geld laat zien dat Youtubers bepalen
- It’s all about the money
Gebruikte afbeelding van Shutterstock
Zoooooo herkenbaar wat je schrijft. Ik geef ook steeds toe, en niets is te gek. Dat is nog het ergste van alles. Maar mijn gedrag onstaat door het gedrag van andere ouders. En andere kinderen. Het is gewoon te vanzelfsprekend tegenwoordig.
Herkenbaar verhaal. Nog geen mobieltje (ook omdat we inderdaad niet willen opdraaien voor de kosten), maar verder betalen we veel. Moeten daar eigenlijk ook meer mee gaan doen. Uiteindelijk schiet het niet op als ze 18 zijn en het nog niet kunnen ?
Ik ben arm opgegroeid. Als de pan leeg was, was het eten op. Als het zakgeld (of boodschappen geld) op was, was het op. Tweedehands kleding was normaal. Nieuwe fiets? Nog nooit gehad. Studie? Alles bij elkaar gespaard met een bijbaan. Mijn huisgenoten waren aan het zeuren over hun kater terwijl ik op hetzelfde feestje was geweest, maar er al een werkdag van 6 uur op had zitten. Toen ik mijn zeer goed betaalde baan verloor en een enorme armoede val maakte, keken vrienden me aan met ogen als schotels: “Ik weet niet hoe je het doet!”
Ik heb het geleerd. Van jongs af aan. The hard way. Iedereen heeft het nodig om af en toe “nee” te horen. En af en toe “ja”, maar in onze situatie kon dat niet. In jullie situatie wel, maar echt, je kind is je op lange termijn dankbaar als je hem met geld leert omgaan. En zelf ben je er ook blij mee, want anders komen ze op hun 40e nog vragen om wat extra’s. 🙂