Klassenmoeder worden, is dat misschien ook iets voor jou?

Tijdens de klassenavond van groep 7 steekt een moeder haar hand op. Ze spreekt namens alle moeders van de klas die ooit klassenmoeder zijn geweest. Een select groepje moeders waartoe ik niet behoor. Ze geeft aan dat het elk jaar weer lastig is om dingen in de klas gedaan te krijgen. Rij-ouders, luizenpluizers, computerhulp. Dit jaar spant de kroon, nu is er zelfs niemand die klassenmoeder wil worden… En dat terwijl de hulp van ouders onontbeerlijk is om een klas, en dus je kind, goed te laten gedijen.

Zorgende moeder, werkende moeder én klassenmoeder?

De ex-klassenmoeders vallen haar bij. Het is duidelijk dat de frustratie hoog zit. Want, geven ze aan, bijna elke moeder in de klas heeft een baan, meerdere kinderen en een sociaal leven. Iedereen heeft het druk. En ik? Ik zit op het te kleine stoeltje van mijn zoon en voel me steeds kleiner worden. Ik bèn zo’n moeder die zich overal aan onttrekt. Die zich verschuilt achter een baan en dat andere kind…

Niemand kijkt direct naar mij of spreekt mij persoonlijk aan. Toch voel ik mij aangesproken. En schuldig. Als ik oogluikend om mij heen kijk, zie ik nog een aantal moeders angstvallig naar beneden kijken. In de hoop dat ze door de grond kunnen verdwijnen. Het is een schrale troost dat ik niet de enige ben.

‘Hulp’ouders

Ik weet nog dat mijn zoon in groep 1 zat. Bij de eerste activiteit staat mij naam bovenaan de lijst van hulpouders. Ja, ik rij wel en begeleid een groepje kleuters. Mijn kleine mannetje vindt het super spannend dat mama meegaat, tot het moment dat we ter plaatse zijn. Aan niets doet hij mee. Alles is stom, en mama nog het meeste. Het is zelfs zó erg dat juf naar me toekomt en me adviseert de komende uitjes even aan me voorbij te laten gaan. Het embargo van juf is, nu hij in groep 7 zit, wel verstreken… besef ik mij nu.

Ook klassenmoeder worden?

Heb je net als ik heel lang getwijfeld, maar nooit de stap gezet? Denk je dat klassenmoeder stiekem ook wel wat voor jou zou kunnen zijn? Dan is dat waarschijnlijk ook zo 😉 . En als je er een gaatje voor weet te vinden in je ongetwijfeld overvolle agenda, krijg je er echt een hoop voor terug. Maar wat doet een klassenmoeder nou eigenlijk?

Klassenouders zijn de belangrijkste schakel tussen leerkrachten en de ouders/verzorgers van de kinderen in een klas. Je kan de leraren ondersteunen in administratieve of organisatorische zaken. Meegaan met een schoolreisje bijvoorbeeld, of helpen bij het kerstontbijt. Hieronder lees je over de belangrijkste activiteiten van een klassenouder. Afhankelijk van de taken die je op je neemt, kan je verantwoordelijk zijn voor allerlei zaken. Bijvoorbeeld:

  • Je bent de schakel in de communicatie van ouders naar leerkrachten en andersom. Bij onduidelijkheden of problemen onder ouders, bespreek je die met de docent.
  • Je beheert de financiën van de klas. Ouders kunnen ieder schooljaar een bijdrage doen, die in een pot gaat. Jij beheert die dan. Bij speciale gelegenheden, zoals de verjaardag van de leerkracht, kan er uit de gezamenlijke pot wat gekocht worden.
  • Je zorgt voor praktische ondersteuning. Dat kan heel breed zijn: van luizencontrole tot het organiseren van activiteiten voor de groep. Als je meer een organisatorisch type bent kan je je daar op richten. Maar je kan ook ondersteuning bieden tijdens de activiteiten zelf. Levert vaak een hoop plezier op!

Klasse(n)moeders

Voor mij was het tijd voor een omslag. En dus werd ik alsnog klassenmoeder. Ik heb net de kinderen naar school gebracht. Vijf minuten later dan anders ben ik weer thuis. Mijn naam staat op meerdere activiteitenlijsten die bij de deur hangen. Computerhulp bij mijn dochter, mijn zoon en klasgenoten op de fiets naar een activiteit begeleiden en donderdag sta ik de hele ochtend op het sportveld, als hulp bij de sportdag. De dankbaarheid op het gezicht van juf, toen ik mijn naam op de lijst noteerde, is niet te beschrijven. Maar dat is nog niets vergeleken met de blije koppies van mijn kinderen.

Mijn zoon zit in groep 7, mijn dochter in 5. Dat geeft mij nog vier schooljaren om van mijn schuldgevoel af te komen. En ex-klassenmoeders? Jullie woorden waren hard maar zeer terecht. Ik ben blij dat jullie erover zijn begonnen. Want dat heeft mij, en hopelijk nog meer ouders, wakker geschud. Laten we er met zijn allen een mooi en actief jaar van maken!

Lees ook: Ouderbijdrage school: Vrijwillig of toch een tikkie onvrijwillig?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven