Een kleine baas in huis, het is lachen, gieren, brullen, maar ook ontzettend irritant. Ik kan je zeggen: deze dame heeft meer te vertellen in huis dan haar broer destijds. Ze weet precies hoe ze moet reageren om voor elkaar te krijgen wat ze hebben wil. En niet alleen bij mij… neuh… bij haar vader krijgt ze nog veel meer gedaan!
De maandagen zijn voor mij nog steeds het lastigste. Dochterlief is dan de hele dag thuis, èn ik ben alleen met haar. Wat inhoudt dat zij me de gehele dag opeist, omdat ik nou eenmaal een verlengstuk voor haar ben! Een verlengstuk als het gaat om speelmaatje, moppermaatje, draagmaatje, regelmaatje en ga zo maar door. Dochterlief ziet mij als een gebruiksvoorwerp wat op moet komen draven als zij daar behoefte aan heeft. En ik zal je verklappen…. dat is vaak!
Lees ook: ben jij een opvoeder of een huttenbouwer?
Kleine baas in huis
Het meest duidelijk is dat ook als ze voor me gaat staan. Armpjes omhoog en een geluid producerend van ‘uh, uh, uh’. Ik zal het even voor jullie vertalen. Dat betekent… ‘oppakken en nu’. Negentien maanden is die kleine baas nu, en ze kan al behoorlijk wat praten, maar maakt zichzelf er met regelmaat makkelijk van af omdat ze weet dat ik precies begrijp wat ze bedoelt.
Nu moet je niet denken dat ze, als ze opgepakt is, heeft wat ze hebben wilde. Nee, dan begint het pas…. ze dirigeert met haar handje van links naar rechts, en als ik me niet snel genoeg in die richting beweeg, dan zal ze duidelijk laten horen wat ze daarvan vindt! Al grommend en mopperend beveelt ze me dan dat het toch echt moet gebeuren. Om vervolgens na 2 seconden, als ik gedaan heb wat er van me verwacht wordt, weer met haar allerliefste glimlach genoeglijk rond te kijken.
Is dit manipulatie?
Ik verbaas mezelf iedere keer weer dat ik dit gewoon toelaat. Ik zie mezelf als een redelijk strenge mama met heldere regels. Maar ik ben duidelijk niet opgewassen tegen deze baas in huis. Duidelijk en to the point, zo zie ik mezelf, maar op een of andere manier weet mijn dochter precies hoe ze me moet bewerken. Gelukkig gaat het me wel steeds beter af om toch ook het consequent zijn met haar vol te houden.
Lees ook: als anderen zich met de opvoeding bemoeien
Maakt ze het te bont, dan gaat ze even naar de gang, dat weet ze inmiddels. En ze heeft ook dondersgoed in de gaten als ze iets doet wat niet door de beugel kan. Een van haar meest schattige uitspraken is dan ‘solly’. Uit zichzelf, zover is ze al, haha, hoe moeilijk is het dan om je lach te houden. Zo’n kleine draak die nadat ze krabt, of slaat, je aankijkt als je zegt ‘wat doe je nu, dat mag niet’… en dan direct daarop roept ‘solly’. Raap mij maar op. En zelfs daar speelt ze mee… ik ervaar met regelmaat dat ze dat roept om vervolgens gelijk weer (ongestraft) verder te gaan met haar eigen ding. Alsof ze weet dat ze door die uitspraak weer gevrijwaard is!
Jongen of meisje
Ik heb het idee dat er een duidelijk waarneembaar verschil zit in een meisje op dit vlak, of een jongen. Maar misschien vergis ik me, dus ‘correct me if i’m wrong’. Hier valt in ieder geval op dat ik, maar met name het mannelijk geslacht, een zwak heeft voor haar doen en laten. Haar papa, maar ook de opa’s zijn lichtelijk ontdaan als zij haar ogen opslaat.
Inmiddels is ze -nu ze wat ouder is- licht veranderd in haar gedrag. Toch herken ik een duidelijk diva gedrag waar we nog steeds voor kunnen zwichten.
Nu ben ik dus benieuwd. Hebben jullie thuis een soortgelijke ervaring en herken je het idee van een kleine baas in huis? Of hebben jullie hier helemaal geen last van?
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
Hahaha mijn dochter is nu 10 en krijgt het nog steeds bij haar papa voor elkaar. Ik hoor het al aan hoe ze het vraagt. De klank in haar stem en papa die dan zegt ja hoor lieverd. Kleine manipulatie.
Oh lieve help, ik dacht dat mijn kleine draak de enige was, maar dit stelt enigszins gerust.
Ik geef alleen niet (snel) toe en dat maakt dat het af en toe heel gezellig is in huis ?
Nope haar broer was niet zo… en daar verbaas ik me elke keer weer over…
Helemaal herkenbaar! Die van ons is inmiddels 3,5. Heel veel beter is het nog niet geworden. Je wil haar ook die wilskracht, daadkracht en verleidelijkheid niet ontnemen. Maar ja, het is knap lastig als ze iets anders wil dan jij. Ik vind het vaak zo lastig dat ik dan iets moet forceren. Dat wad bij m’n zoon nooit nodig.
Herkenbaar…. maar dan met onze zoon van 2.
Met zijn grote zus heb ik dit nooit zo gehad, maar dat stukje over tillen en wijzen, en het verlengstuk zijn voor mij heel herkenbaar ?.
Jeanne, je hebt helemaal gelijk! Zo is het. Maar soms wel een beetje lastig haha, andere keren geniet ik er weer van.
Terwijl ik jouw stuk heb gelezen en me af zit te vragen of ik dit ook heb ervaren met Mark, komt het in me op dat dit misschien een meisjesding is. Ik weet dat niet hoor, is meer een gevoel. Maar misschien vindt ze ook wel dat ze recht heeft op jouw volle aandacht op die ene dag dat jullie samen zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit voor haar heel fijn is om te ervaren. Natuurlijk moeten er regels zijn, maar wat is er leuker voor een kind dan die te overtreden om te kijken hoe ver ze kan gaan… En bij wie kan zij beter die ervaring opdoen dan bij haar moeder? Het is een interactie waar jullie beiden van leren en dat is een heel mooi gegeven.
Stiekem toch wel fijn om jullie herkenbaarheid te lezen 🙂
Hoe herkenbaar! Met ons meisje van vijftien maanden
ist hier niet anders en hoe ze je dan ook aankijkt,
zo onschuldig… Ze heeft het op-de-gang-pakeren nog
niet hoeven ervaren maar dat duurt vast niet lang =)
Wat het onder druk werken betreft dat herken ik maar al te goed,in deze baan mis ik dat stukje hectiek want juist die hectiek kan je zoveel energie geven!
Hoe dan ook, ik zeg: succes!
Blijf jou en je dochter graag volgen…
ha ha, tot de laatste alinea is het net of ik het zelf ben die het over onze dochter heeft (ook 19 maanden oud!)!
dat van de gang, durf ik nog niet met haar, maar toevallig zei ik van de week nog tegen m’n man dat het vast niet zo héél lang meer zal duren eer we haar een minuutje die kant op ‘sturen’…
Geniet juist van dat ene dagje met je dochter. Heerlijk he, zo’n willetje als ze al hebben. Mijn zoontje 3jr had net zelf maar even chips gepakt. “Doet papa gister ook” en dan dat koppie. Succes!