Kleinkinderen en grootouders: ieder bezoek aan opa en oma is bijzonder

Kleinkinderen en grootouders: het blijft een magische combinatie. Als ik mijn kinderen met hun opa en oma zie raakt me dat iedere keer weer. Die kleintjes die pas net begonnen zijn. En die oudjes die al zoveel hebben meegemaakt. Ieder bezoek aan opa en oma geeft me weer een warm gevoel.

Er schijnen in Nederland heel veel eenzame ouderen te zijn. Mensen die geen kinderen hebben. Maar ook ouderen die hun kinderen en kleinkinderen nauwelijks zien. Als ze ver weg wonen, bijvoorbeeld. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik zo van kleinkinderen en grootouders kan genieten. Want het blijft een bijzonder tafereel! En opa en oma genieten al net zo hard als de kids.

Lees ook: Betrokken opa en oma; de grens tussen helpen en bemoeien

Naar opa en oma

Drie uitgelaten schreeuwende kinderen rennen het tuinhek door naar binnen. Terwijl de achterdeur opengaat, hoor ik een vertrouwde stem: ” Ach, komen jullie eraan?” Ik hoor de blijdschap en genegenheid in haar stem.

De kinderen horen niets, maar stormen door naar de kamer. Ik loop achter ze aan en ruik de koffie die snel gezet werd toen ze de auto de oprit op zagen komen. In de woonkamer worden de kinderen blij verwelkomd door hun opa. Hij zit op zijn vertrouwde plek in zijn rolstoel bij het raam.

” Gefeliciteerd!” zegt mijn zoon, ” met vaderdag.” Hij overhandigt het lekkers dat we gister al hebben gekocht. Maar al dat lekkers interesseert opa eigenlijk helemaal niets. Dat zijn kleinkinderen langskomen is al een groots kado op deze vaderdag.

Kleinkinderen en grootouders: een magisch randje

Elk bezoek dat ik met mijn kinderen breng aan deze opa en oma, heeft een magisch randje. Het samenspel van mijn jonge kinderen met hun al op hoge leeftijd zijnde opa en oma blijft fascinerend om te zien. Samen met opa spelen in zijn “gemakkelijke” stoel, helemaal achterover en dan net als opa even een dutje doen. Zijn haren kammen, met de kam die al jaren in het borstzakje van zijn overhemd zit. Het oudste kleinkind deed dit spelletje al zo’n kwart eeuw geleden, maar opa speelt alsof het de eerste keer is.

Voor mijn kinderen lijkt het zo vanzelfsprekend, maar ik blijf het verbazingwekkend vinden hoe mijn bijna negenentachtig jarige, lichamelijk sterk beperkte schoonvader, zo kan spelen met zijn drie jongste kleinkinderen. Kleinkinderen en grootouders zouden niet meer kunnen verschillen. Maar ze vullen elkaar zo heerlijk aan.

Onvermoeibaar en met een ijzeren wil kijkt hij uit naar elke nieuwe dag en op dagen als deze geniet hij nog een onsje meer. En ondanks het feit dat hij niet alles meer kan en zijn lichaam hem op meerdere fronten in de steek laat, blijft hij positief en plukt hij de dagen die hij plukken kan. En deze dag, dit bezoek, plukken wij maar mooi even mee en wordt opgeslagen onder het kopje ” met een magisch randje”!

Lees ook: Oppas opa en oma; het blijft toch oppassen…

2 gedachten over “Kleinkinderen en grootouders: ieder bezoek aan opa en oma is bijzonder”

  1. Lieve Jannine,

    Wat kun jij prachtig schrijven, wat een gave. Heel mooi om te kunnen lezen en zo herkenbaar. Toch genieten hoor met kerst!

    Als je de zon brengt in het leven van anderen, kun je de stralen niet bij jezelf weghouden.

    Liefs Teuna

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven