Is je kleuter vroeg wakker? Yvonne heeft daar ook ervaring mee en deelt haar beste tip!
Ik schrik wakker als de deur open vliegt. Kleine Man komt onze slaapkamer binnen stampen. ‘Mama, ik kan echt niet meer slapen.’ Met watten in mijn hoofd en pijn in mijn rug van het vaste slapen probeer ik mijn ogen open te krijgen en grabbel ik op mijn nachtkastje naar mijn telefoon. Kwart over vijf.
No way.
‘Terug je bed in,’ roep ik, ‘het is écht nog midden in de nacht.’ Met grote tegenzin schuifelt Kleine Man terug naar zijn bed. Ik hoor gejammer uit zijn kamer komen. ‘Slapen! Nu!’, roep ik hem na. Als je kleuter vroeg wakker is werkt dat op een gegeven moment op je humeur.
Kleuter vroeg wakker, wat doe ik verkeerd?
Ik neem een grote slok van mijn derde kop koffie en heb nog steeds het gevoel dat ik lucifers achter mijn oogleden moet stoppen. Ik ben stinkend jaloers op alle moeders die doodleuk zeggen dat ze hun kind elke ochtend wakker moeten maken.
Shut up.
Wat doe ik verkeerd dat mijn kleuter vroeg wakker is? Altijd? Ik ga op zoek naar bruikbare tips om mijn kind langer te laten slapen. Ik kan meteen het volgende afvinken: lampje uit, geen geluiden, geen kou, hij gaat keurig op tijd naar bed (en nee, later heeft geen zin) en een middagdutje doet hij al niet meer sinds hij anderhalf is. Conclusie van de online opvoedhulp:
‘Als je kind een ochtendmens is, wil dat niet zeggen dat het goed is om zo vroeg op te staan. Ook voor deze kinderen is het belangrijk dat ze leren langer in bed te blijven om uit te rusten.’
Word ik hier wijzer van? NEE! Zoiets had ik zelf ook al bedacht.
Lees ook: als je kind niet in eigen bed wil slapen
Afspraken maken: waarom chantage werkt
Kleine Man praat aan één stuk door als ik hem uit school haal. Hij lijkt niet moe – in tegenstelling tot mij. Misschien moet ik vanavond ook maar eens om zeven uur gaan slapen. Terwijl ik limonade inschenk, zeg ik: ‘Wij gaan eens goede afspraken maken, jongeman.’ Aanvankelijk begint Kleine Man te lachen. Hij vindt jongeman een erg grappige benaming. Ik moet ook lachen maar herstel me snel en probeer hem wederom streng aan te kijken.
‘Jij gaat dus langer slapen. Mama heeft een beloningskalender gekocht. En iedere keer als jij tot half zeven in je bedje blijft – we moeten ook niet meteen overdrijven – krijg jij een sticker.’ Hij lijkt nog niet overtuigd. ‘Maar wat moet ik dan met alle stickers doen?’
Sterke vraag. The best is yet to come en ik haal die heerlijke ‘worst’ tevoorschijn. ‘Oh echt, dé politieboot van Playmobil. Mama die wil ik zo graag.’ Roept de kleuter die altijd vroeg wakker is. ‘Dat weet mama en mama wil héél graag langer slapen. Hebben we dan een deal?’
Eindelijk doorslapen of toch niet?
Duidelijk herhaal ik stap voor stap onze gemaakte afspraken en ik krijg er vertrouwen in dat het goed komt. Natuurlijk. Alles voor de politieboot. Kleine Man gaat tevreden liggen en kijkt nog een keer aandachtig toe hoe de wekker werkt. ‘Dus de groene wijzer moet op de zes en de blauwe tussen de zes en zeven,’ herhaalt hij wijselijk. Ik knik en geef hem een dikke kus. ‘Slaap lekker.’
Die nacht schrik ik wakker. Ik grabbel op mijn nachtkastje naar mijn telefoon. Tussen de oordoppen, het oogmasker en een flesje water heb ik eindelijk beet. Vijf uur. Nee!
Ik blijf stokstijf liggen en staar naar het plafond. De muren zijn hier van karton. Zelfs een zucht probeer ik te onderdrukken. Geen kleuter vroeg wakker, maar ikzelf! Wat als hij wakker wordt van mij?
Voorzichtig draai ik me op mijn linkerzijde. Een zucht ontsnapt toch. Ik ben klaarwakker. Na drie kwartier woelen en draaien, ga ik maar uit bed. Zachtjes kijk ik om het hoekje bij Kleine Man. Die slaapt nog.
Alles voor dé politieboot.
Ievy heet eigenlijk Yvonne maar werd in haar jonge jaren zo genoemd door haar moeder. Ze ondertekent haar Columns graag met deze naam.
Inmiddels schrijft Ievy verschillende blogs en columns en heeft ze afgelopen zomer haar eerste kinderboek – De avonturen van Joep en Koos – uitgegeven.
Haar leven is best hectisch. Mama van vier kids en vrouw van een meubelman. De eerste keer dat ik mijn man zag, vergeet ik nooit meer. Dezelfde avond vertelde hij me zijn verhaal.
Een verhaal dat inmiddels ook het mijne is geworden. Hij vertelde over zijn vrouw die overleden was. Over haar ziekte, haar overlijden, het gemis. Drieëndertig jaar. Borstkanker. Kutziekte.
Drie jonge kinderen moest ze achterlaten. Ze verliet deze wereld op de verjaardag van haar jongste dochter. Vier jaar was zij toen, net zo oud als haar broertje nu is. Drieëndertig jaar was ik toen ik hem ter wereld bracht.
Het leven is niet eerlijk.
Inmiddels is Ievy zeven jaar samen met dit gezin en heeft ze vier jaar geleden zelf een gezonde zoon op de wereld gezet. Waar ze heel trots op is!
Haar kinderen zijn nu 18,16,14 en 4 jaar oud. Volwassene, pubers en een kleuter. Gezellige boel dus.
Ze schrijft veel over interieur maar ook over haar leven als moeder met dit samengestelde gezin.
Oooh dat kan ik ook wel eens doen. Onze dochter komt steeds vaker bij ons in bed. Misschien moet ik ook maar eens zo’n beloningssysteem gebruiken!
Het werkt niet altijd Nicole, maar toch blijft hij nu langer in bed liggen en ik dus ook!! 🙂
Leuk verhaal! Waar ga je hem mee omkopen als ‘ie 16 is? 😉
Ik denk niet dat ik met een beloningskalender hoef te komen als hij 16 is, en een scooter is te duur 🙂 haha
Zo herkenbaar! Onze jongste kreeg een halfuurtje langer tv in de avond voor elk halfuur dat hij ons langer liet slapen. Toen ik dat op de basisschool vertelde deden opeens alle ouders het zo 🙂