Koekenbakkers; van brownies tot blackies en mama zit met de gebakken peren

Heerlijk he, als de kinderen opeens besluiten van alles zelf te kunnen? Ik noem maar wat: brownies bakken, bijvoorbeeld? Of eigenlijk noemen we niet zo maar wat. Hieronder lees je hoe de pubers van Ellen zichzelf als ware koekenbakkers laten zien. En je mag 3 keer raden wie er weer met de gebakken peren zit…

Lees ook: De Checkpad is dƩ dagplanner die zelfstandigheid bij kids stimuleert

Even rust in mama’s rariteitenkabinet

Eindelijk zit ik weer eens in mijn kamertje. Een heerlijk plekje voor mezelf waar ik omringd word door alle dingen die mij dierbaar zijn. Spullen van vroeger en spullen van nu. Mijn gezinsleden noemen het wel eens gekscherend: ā€œMama’s rariteitenkabinetā€, maar ik ben er blij mee. Langzaam glijdt mijn blik langs de maskers en de oude foto’s om vervolgens te stoppen bij ƩƩn van de (drie) oude klokken van mijn vader. Half vier alweer?

Snel klap ik mijn laptop open. ā€œFoei Ellen…. Je zit hier toch niet om niks te doen! Je moet een column schrijvenā€. Als ik nog geen vijf minuten bezig ben, hoor ik opeens iemand de trap opstormen en wordt mijn deur met een ruk opengeschoven. Ik zucht: ā€œNee hè… zit ik eindelijk weer eens even….ā€. ā€œMam, kom gauw… Ik weet niet wat ze hebben gedaan maar de hele keuken staat vol met rookā€.Ā  Wat hebben die koekenbakkers nou weer uitgespookt? In de deuropening staat mijn oudste dochter en aan haar gezicht te zien weet ik dat het geen grapje is. Als ik achter haar aan de trap af ren wordt de lucht steeds indringender. ā€œOh mijn God… er is echt BRAND!ā€

Koekenbakkers in actie

In de keuken tref ik twee verdwaasde pubertjes aan. ā€œWe weten echt niet wat er mis is gegaanā€. Ik overzie de situatie en trek snel een paar ovenhandschoenen aan.Ā Als ik het deurtje van de oven open doe, komt de rook met dikke wolken naar buiten en hoestend loop ik even daarna met een totaal verkoold bakje naar buiten. ā€œWat had dat moeten worden?ā€ vraag ik als ik weer binnen kom.Ā ā€œBrownies!ā€ zegt mijn jongste beteuterd. ā€œMaar helaas zijn het Blackies gewordenā€, grapt mijn oudste dochter er gelijk achteraan.

Inmiddels is ook mijn man beneden gekomen en heeft alle ramen en kasten van de keuken opengezet. Hij is in alle staten. ā€œHoe krijgen jullie het voor elkaarā€, briest hij en stampvoetend verdwijnt hij weer naar boven. Nou is schaderegelen (onder andere) na een brand wel zijn vak, maar als het je eigen huis betreft, dan is dat toch andere koek. (Hahaha…).

Ik zie dikke rookwolken door de ramen naar buiten gaan en ben op dat momentĀ  blij dat we in een rustige straat wonen. In gedachten zie is het al voor me: de straat vol met mensen, terwijl een brandweerauto met gillende sirenes de hoek om komt scheuren. ā€œBRAND?ā€ Nee… Dit loopt gelukkig met een ā€œsisserā€ af.

Inmiddels zijn ook de twee ā€œkoekenbakkersā€ naar boven vertrokken en blijf ik met de ā€œgebakken perenā€ zitten. Nu de oven is afgekoeld, kan ik de schade opnemen en al snel zie ik dat het weer een prachtig klusje voor mama gaat worden. ā€œPfff… dag kamertje! Dag column! Tot de volgende keer maar weer!ā€

Mama’s praatje

OkĆ©, ik vind het toch wel erg sneu. Het wordt tijd voor mama’s praatje. Doe ik meestal met die koekenbakkers, als er weer eens gebakken peren zijn. Dit keer ook omdat ik echt nog steeds niet begrijp wat er verkeerd is gegaan. Dus loop ik even naar boven en klop op de deur.Ā ā€œIk had de oven toch al voor jullie voorverwarmdā€, begin ik voorzichtig. ā€œJullie hoefden alleen maar het bakje er in te zetten en op de startknop te drukken. TOCH? Hoe moeilijk kan dat nou zijn?ā€Ā Als ik de volgende dag de oven weer schoon heb, staat ze opeens naast me. Met een voorzichtig lachje gaat ze op haar tenen staan om het resultaat te bewonderen. ā€œHij is weer mooi schoon mam, sorry hoorā€. Helaas weet ook ik dat (wat je ook doet) de oven nog maanden zal blijven stinken, maar dat mag de pret niet drukken.

ā€œKijkā€, zegt ze en ik zie dat ze met haar vingers over een paar knopjes aan de linkerkant van de oven glijdt! ā€œHier staat toch OOK 180, die moest toch OOK aan?ā€Ā Opeens begrijp ik wat er mis is gegaan en kan ik niet boos meer op haar zijn.Ā Het is een combi-oven (wisten zij veel) en 180 graden samen met 180 Watt! (en dat veertig minuten).
Tja…DAT gaat inderdaad wel erg hard!

Lees ook: Oogrollen en zuchten: conversaties met mijn puber

Mijn naam is Ellen Dros, ik ben een representatieve, extraverte vrouw van 50+ en getrouwd met Marc. Samen met onze twee dochters: Daniek (1995) en Marloes (1999) wonen we in het oosten van het land en hebben we een (Perzische) poes genaamd: Xsara-Jane en een vijver vol vissen.

Ik werk parttime met veel plezier als tandartsassistente en voor de overige uren zorg ik voor mijn gezin en schrijf ik columns en (kinder)toneelstukken. Inmiddels zijn er al diverse toneelstukken uitgegeven via www.cts-producties.nl en worden deze o.a. gebruikt op scholen en toneelverenigingen in Nederland en Belgiƫ. In het verleden heb ik ook geregisseerd en gespeeld bij een amateur toneelgezelschap en organiseerde/presenteerde ik vele jaren de Sinterklaas intocht in mijn woonplaats.

Inmiddels zijn onze dochters geen kinderen meer en heeft ook mama andere interesses gekregen. Samen met met mijn jongste dochter heb ik mijn oude hobby van poppenhuizen en miniaturen weer opgepakt en ga ik met haar gezellig naar beurzen in het hele land.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven