Trots kijk ik naar de prachtige ketting om mijn nek. Ik heb hem van mijn zus gekregen. Ooit heeft ze hem als souvenir meegenomen vanuit Suriname en omdat daar onze roots liggen, vind ik hem extra bijzonder. “Jij mag hem wel hebben” zei ze op een dag, want ze wist niet waar ze hem bij moest dragen. Ik wel! Mijn lievelingskleuren zijn namelijk rood/zwart en deze ketting was gemaakt van mooie glanzende rode boontjes met een klein zwart vlekje.
“Ik heb ze daar zelf ook geraapt”, vertelde mijn zus vol trots.
Ketting van Kokriki zaden
Die avond deed ik de ketting af. Ik had hem de hele dag gedragen. Hij stond prachtig op mijn zwarte tuniek en in combinatie met mijn rode laarsjes was het een (voor mij) mooie combi. Tevreden hing ik de ketting aan een haakje en bekeek hem nog eens goed. Hoe noemde mijn zus die boontjes of zaadjes nou? Ik besloot eens te gaan Googlen, maar onder de naam “Kriki” vond ik niets. Nieuwsgierig speurde ik het Internet verder af en al snel vond ik het bewuste boontje. Ik las dat er van “Kokriki zaden” inderdaad prachtige sieraden worden gemaakt en dat de latijnse naam “Abrus Precatorius” is, wat zacht bidden of smeken betekent. Dat klonk alvast mooi! Dat er dus ook rozenkransjes van worden geregen leek mij niet zo gek.
De naam “Paternosterkransjes” kwam me dan ook vaag bekend voor.
Abrine gif in Kokriki zaden
Opeens nam het artikel een bizarre wending en las ik dat onder die mooie harde glanzende schil een zeer gevaarlijk gif (genaamd “Abrine”) aanwezig is, wat vrij komt na kneuzing of doorboring van het paternosterboontje. Dat er inmiddels veel mensen na het rijgen van kettingen zijn overleden was dus niet zo verwonderlijk. Het is levensgevaarlijk werk! Bizar ook om te bedenken dat je bij ieder gebed met je rozenkrans, een stapje dichter bij God komt.
Opeens moest ik aan mijn zwager denken, die in al die verse boontjes gaatjes had zitten boren en mijn zus… die er vervolgens een armbandje van had geregen. Zij hebben vast beschermengeltjes gehad!
Met de schrik in mijn lijf, stuurde ik het artikel door naar mijn zus. Ik keek nu opeens heel anders naar die mooie ketting. Ook zij schrok zich een hoedje, maar kon het in eerste instantie niet geloven. “De lokale bevolking draagt ze ook!” Het bleef even stil aan de andere kant, maar binnen een paar minuten hadden we weer contact en wist ook zij dat het waar was. Dat ze eigenlijk geluk hadden gehad, omdat de douane ze onmiddellijk in beslag neemt als ze in je koffer worden gevonden.
Lees ook: Hoe lang duurt mijn verdriet?
“Gooi die ketting onmiddellijk weg” riep ze door de telefoon, maar ik besloot om hem te bewaren. Dragen zal ik hem niet meer, maar je weet maar nooit waar hij nog voor van pas kan komen. In het artikel stond namelijk ook, dat er ooit eens boontjes in een pot thee waren gevallen en dat de mensen die daar van hadden gedronken allemaal binnen drie dagen dood waren! Een mooie snelle dood. Dat hadden we onze ouders ook zo graag gegund.
Binnenkort ga ik mijn zus dus het volgende schrijven:
“Lieve zus…
Als we allebei ooit net zo oud als pap en mam mogen worden en we het hier (net als zij) niet meer leuk vinden, dan rijg ik voor ons twee mooie rozenkransjes en maak ik een heerlijke High-tea. Wat dacht je van lekkere Kokriki- koekjes met een kopje thee van “Paternosterboontjes”?
Van een oud tante gehoord dat ze deze zaadjes voordat ze hun kleur krijgen en hard worden met een naald en draad boren. Nog groen in hun peul zijn ze nog zacht. Als baby kon je eentje om je pols krijgen als armbandje. Bedoeld tegen het boze oog.
Ik heb ook nooit geweten dat ze zo giftig waren, ik had ze als kind ook vaak verzameld omdat ik ze zo mooi vond. Dat was op Curaçao, bij mijn grootvader in de tuin had ik het plantje ontdekt.
Gelukkig heb ik de zaadjes nooit in de mond gehad om erop te kauwen omdat ik ze daarvoor te mooi vond. Ik herinner me wel dat de zaadjes hooguit 5-6 mm in doorsnee waren, maar de blaadjes vond ik wel lekker. Die hadden een enigszins zoete drop smaak, bijna te vergelijken met zoethout.
Ze zijn prachtig. En ik heb de ketting nog steeds, maar draag hem niet meer.
Kennelijk zijn de blaadjes niet giftig en lekker. Dat wist ik niet.
Het is geen snelle dood maar een zeer pijnlijke dood. Het duurt dagen en je organen vallen een voor een uit. Heb je mazzel dan stopt je hart eerder dan je long functie want dan stik je gewoon.
Wat vreselijk … dan toch maar niet
Omdat ik houten doosjes spaar en vandaag, 22 juni 2010, in de hringloopwinkel een doosje met de opdruk kokriki heb gekocht, wilde ik weten wat dit betekende. Toen kwam het bovenstaand artikel tegen over die zaden. Maar nu is mijn vraag: wat zou erin gezeten kunnen hebben?
Is dit bij u bekend?
Hartelijke groeten,
Elly Jansen
Ik heb geen idee.
Dat is niet wat je snel verwacht van een mooie ketting. Goed dat je het even googelde
Sorry maar dat laatste vind ik echt ziek, 3 dagen sterven lijkt me geen snelle dood.
Dat is inderdaad heel naar. Dan toch maar niet
Stop in het doosje dan maar wel een papiertje waar dit artikel opstaat voor degene die het doosje vindt en denkt “wat een mooie ketting.
Goede tip! Zal ik doen.