Een mental break down door mijn lijf na de zwangerschap

Ik sta te wroeten in de dozen in onze garage alsof mijn leven er vanaf hangt. Tussen alle dozen met fotolijstjes, boeken en andere oude meuk ben ik hopeloos op zoek naar de doos waarop met stift staat geschreven: ‘Nynke zomer vóór zwangerschap’.  Dat mijn lichaam na zwangerschap er heel anders uit zou zien… tja. Het is het understatement van het jaar als ik je zeg dat ik daar in de verste verte niet aan gedacht had!

Wat een desillusie, dat lijf

Mijn hele zwangerschap heb ik uitgekeken naar dit moment. Toen ik die zomer hoogzwanger rondliep en mezelf eerder als zeehond dan als een mens van vlees en bloed zag, droomde ik van volgend jaar zomer. Ik zou slank en dun paraderen op witte stranden. In strakke jurkjes shinen op terrasjes. En bovendien zou ik in mijn high waist broekjes en mijn crop tops uit mijn dak gaan op feestjes.

Toen ik met het zweet op mijn voorhoofd eindelijk de veelbelovende doos gevonden had ging ik vol volle moed aan de slag. Even snel passen en een plekje geven in de kast; dat was het plan. Wat begon als een simpel taakje eindigde in een ware mental break down. Toen ik het eerste broekje paste kreeg ik hem niet verder dan mijn knieën. Ik bedacht nog positief dat deze vorige zomer toch ook al strak zat, tot zover dus bracht mijn lichaam na zwangerschap nog geen signalen door. Er was nog geen vuiltje aan de lucht. Maar toen ook het tweede, derde en tot overmaat van ramp zelfs het vierde broekje niet meer dicht wou begon ik toch wel wat zenuwachtig te worden. De tranen kwamen toen ook de topjes niet meer mijn gehele buik bedekten. Wat een desillusie.

Lees ook: Mijn lijf schreeuwt om hoge broeken …

Een illusie armer en een prachtkind rijker; mijn lichaam na zwangerschap

Dacht ik nou werkelijk dat mijn lichaam na zwangerschap als vanzelf weer zou worden zoals het was? Als een ballon die je langzaam laat leeg lopen? Dat ik niet dikker zou gaan worden van de liters Red-Bull die ik wegtik tegen de vermoeidheid? Dat het niet slecht voor mijn lichaam zou zijn om maaltijden te skippen om vervolgens te bunkeren tot ik er bij neer al? Wat een desillusie.

Nadat ik de kleren afgeleverd had bij een leger des heils afleverpunt en ik een reep tony chocelony weggewerkt had begon ik me iets beter te voelen. Dit kwam mede door het feit dat ik door dit fiasco wel genoodzaakt was om een hele nieuwe zomergarderobe aan te schaffen. Tja, mijn lichaam is nu eenmaal veranderd na de zwangerschap. Kortom; shoppen!

Een paar weken later zit ik vol trots met mijn zoontje Mees aan de rand van het zwembad. Mijn perenlichaam (wat toch eerst écht een mooi appeltje was) gehesen in een gloednieuwe bikini. Mijn hoofd is opgeheven en ik voel me verrassend zelfverzekerd. Want zeg nou zelf; dat hangbuikje en die dikke dijen hebben er maar wel mooi voor gezorgd dat ik mijzelf moeder mag noemen van het mooiste jochie ooit!!!

Lees ook: welk figuurtype ben jij?

Gebruikte afbeelding via Shutterstock