De lievelingsknuffel; een stofnest maar o zo belangrijk voor je kind

Knuffels! Je hebt ze in allerlei soorten en maten. Grote, kleine, zachte, lelijke. En die ene favoriete lievelingsknuffel van jouw kind. Die hele speciale lievelingsknuffel die lastige situaties oplost, maar er ook voor kan zorgen…

lievelingsknuffel

Knuffels inruilen als je ouder wordt, maar die lievelingsknuffel blijft

Vroeger had ik ook knuffels. In mijn herinnering slechts een paar. Mijn lievelingsknuffel was een gehaakt popje. Verder had ik vooral knuffelberen. Nu ik al jaren gelukkig ben met mijn echte eigen grote knuffelbeer, konden mijn pluche beren weg. Van mijn lievelingsknuffel kon ik geen afstand nemen. Deze knuffel doet het nog steeds goed en ligt al weer 11 jaar bij mijn dochter in bed. Heb jij ook nog een lievelingsknuffel uit jouw kindertijd?

Een bed vol knuffels

Mijn knuffel van weleer zie je haast niet liggen. Het hele bed van mijn meisje ligt namelijk bezaaid met knuffels. Hoe ze er zelf nog bij past, is mij een raadsel. Zoonlief is overigens ook dol op knuffels, al heeft hij er minder mee dan zijn grote zus. Hij heeft iedere week een andere lievelingsknuffel terwijl zus al jaren één grote favoriet heeft.

Lees ook: je knuffel kwijt? Dit is de beste tip ever.

Lievelingsknuffel van dochter

Een jaar of zes geleden mocht mijn dochter een kleinigheidje uitzoeken. Ze had haar zwemdiploma behaald en mocht een klein cadeautje kiezen. Ze wilde een knuffel. Persé! Toen al was ik klaar met die knuffels. De oma’s hadden namelijk net allerlei knuffels bij elkaar gespaard met een actie van de lokale supermarkt. Knuffels in overvloed dus. Maar nee. Mevrouw wilde niets anders dan een Mini Mouse knuffel. Deze was net iets duurder dan het bedrag wat we hadden afgesproken. Mooi, dacht ik. Maar dochter lief was niet voor één gat te vangen. Ze betaalde het verschil zelf bij.

Mini Mouse it is!

Vooruit dan maar. Ze had het verdiend en ik had tenslotte beloofd dat ze zelf mocht kiezen. Balen deed ik wel. Deze mini mouse werd haar lievelingsknuffel. Deze liefde zou een paar maanden duren, dan kwam er vast een ander. Dat was mijn gedachte. Maar ik had het mis. Deze liefde zit diep. Tot op de dag van vandaag is dit haar lievelingsknuffel. Zonder Miss Mini Mouse geen goede nachtrust.

lievelingsknuffel

Een haat liefde verhouding met de knuffels; stofnesten en ballast

Schattig hoor, als ze peuters zijn, al die knuffels. Maar die hoeveelheid knuffels….  Mijn kinderen zijn inmiddels 9 en 11 jaar. Nu vind ik het alles behalve schattig. Stofnesten en ballast. Dat vind ik er van. Als ik de bedden ga verschonen, ben ik eerst een half uur knuffels aan het verplaatsen. Grrr.

Een heel ritueel met die knuffels

Wat is dat toch? Kinderen en knuffels. Kijk, een paar knuffels snap ik hoor, maar zoveel? Vooral mijn dochter heeft een heel ritueel voor het slapen gaan. De knuffels hebben allemaal hun eigen plekje in haar bed en worden iedere avond goed gelegd. Ik vermoed dat het voor haar even afschakelen is. Lekker even met die knuffels tutten en kletsen. Maar een paar knuffeltjes minder zou wat mij betreft prima zijn. Ze kan alleen niet kiezen. De één biedt troost, van een andere knuffel wordt ze blij en weer een ander exemplaar is gewoon gezellig en zacht. Eén lievelingsknuffel lijkt haast niet genoeg. 

Ik beken schuld; de mysterieuze verdwijning van koning knuffel

Zelf heb ik wel eens een knuffel kwijtgemaakt. Ongemerkt een knuffel wegmaken, welke moeder heeft zich hier niet schuldig aan gemaakt? Zeg eens eerlijk, ben ik de enige die dit ooit gedaan heeft, of herken jij dit ook?

Ik was ervan overtuigd dat die ene knuffel niet gemist zou worden. Dus toch. Hij had zelfs een naam. Koning knuffel. Een enorm verdrietig kind was het resultaat. Zo verdrietig, dat ik niet durfde te zeggen dat ik schuldig was aan deze verdwijning. Daarom heb ik samen met haar het hele huis, tevergeefs natuurlijk, afgezocht naar die stomme knuffel. Geloof me, er is een actrice aan me verloren gegaan.

Lees ook: fantasiespel en peuters

Wat een lievelingsknuffel kan doen voor een kind

Maar toen ik laatst aan de praat raakte met een trotse oma en haar 13 jarige kleinzoon, veranderde mijn mening over knuffels. Voor altijd.

De oma, die ik toevallig ontmoette, vertelde enthousiast over de logeerpartij van haar kleinzoon. Een leuk kind om te zien. Verlegen, maar wel een open blik. Ik betrok hem bij het gesprek. Hij had het fijn gehad bij haar. Hij had vakantie van school en oma bracht hem nu naar zijn tante. Hier ging hij nog een paar dagen chillen. Voordat ze naar zijn tante gingen, mocht hij met zijn oma mee naar de dierentuin. Daar mocht hij een knuffeldier uitzoeken. Dat had oma hem beloofd. Hij straalde helemaal. Zo blij zijn als je een knuffel uit mag kiezen terwijl je al 13 jaar bent. Beetje vreemd, vond ik. Ach, mijn kinderen vinden dit ook nog steeds geweldig. Ik zal het wel niet snappen.

Knuffels pesten niet

Uit beleefdheid informeerde ik welke knuffel hij ging uitzoeken. Misschien had hij een fascinatie voor een bepaalde diersoort. Hij wist het nog niet. Hij keek me recht in mijn ogen aan en vertelde dat de knuffel in ieder geval zacht moest zijn. De kleinzoon begon honderduit te vertellen. Hij werd vroeger op de basisschool gepest. Hij had geen vrienden. Geen één. De enige vrienden die hij had, waren zijn knuffels. Het waren zijn beste vrienden. Slik. Mijn hart brak terwijl die lieve jongen het net gestolen had. Pesten is ook zo ontzettend naar.

Het lijkt me zo ontzettend erg en heftig. Maar hoe mooi dat hij zich gesteund voelde door zijn knuffels. Hij moest me beloven dat hij een hele mooie en super zachte knuffel zou uitkiezen. En dat deed hij.

Lesje voor mama

Eenmaal thuis liet het verhaal me niet los. Tijdens het verschonen van de bedden wat die middag op het programma stond, heb ik de knuffels niet van het bed gegooid. Dat deed ik voorheen wel altijd. Hoppa, alles op de grond! Nee, ik heb ze zachtjes op een groot, zacht kleed gelegd. En mezelf beloofd dat ik nooit meer, echt nooit meer knuffels op mysterieuze wijze laat verdwijnen. Zo’n lievelingsknuffel is toch specialer dan ik dacht.

Mijn kinderen heb ik dezelfde middag verteld over deze ontmoeting en uitgelegd dat pesten echt niet kan. Dat ze met problemen altijd bij mij en hun vader terecht kunnen. En bij hun knuffels!

1 gedachte over “De lievelingsknuffel; een stofnest maar o zo belangrijk voor je kind”

  1. Wat een mooi verhaal!

    Ik heb mij er ook wel ooit schuldig aangemaakt knuffels kwijt te maken van mijn kinderen, vaak waren dat knuffeldoeken die niet meer gebruikt werden, maar wel specifiek een bepaalde plek in bed moesten hebben.

    Ze zijn nooit echt “kwijt” gemaakt, maar meer een andere functie gegeven (poetslappen) heb ik na dit verhaal toch ook spijt van, ondanks dat het al weer 2/3 jaar geleden is (en ze nogsteeds als poetslap liggen)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven