Loslaten kind? Ik hoor je schrikken 😉 ! Heb jij je kind nog aan een lijntje? Foei! Loslaten is het advies. Eindelijk een advies waar ik me lekker bij voel. Een artikel over opvoeding waar ik géén buikpijn of jeuk van krijg en waardoor ik me een keer niet schuldig voel. Achterover leunend met een wijntje in mijn hand zie ik van achter mijn pc nog net hoe mijn jongste de straat op scheurt met haar fiets. Nog geen 2 seconden daarna raast er ook een auto langs mijn kantoorraam. #oeps, dat ging dus maar net goed. Ik neem nog een slok.
Adem in. Adem uit.
Loslaten kind, hoe in godsnaam?
Al jaren voel ik mezelf een loedermoeder. Heb ik het idee dat ik mijn kinderen voor mijn eigen gemak te vroeg loslaat. Dat idee komt niet uit mezelf, maar komt een beetje door alles wat je tegenwoordig over opvoeding leest, hoort en ziet. Binnen ons gezin lijkt niemand er echter last van te hebben, van dat loslaten. Wij niet, en de kinderen ook niet. Maar zodra ik met de buitenwereld praat bekruipt me soms het gevoel dat manlief en ik er allemaal wat te makkelijk over denken misschien.
Ik pluk zomaar even wat opmerkingen die je voor de voeten gegooid worden: Je kind alleen naar school laten fietsen? Nu al? Laat jij je kinderen alleen thuis? Maar daar zijn ze toch veel te jong voor? Je kind loslaten is niet voor iedereen even makkelijk, en al zeker niet vanzelfsprekend. Sommige ouders drijven daar in door en zijn té voorzichtig naar mijn mening. Maar er is uiteraard een heel grijs gebied.
Loslaten kind, onze ervaringen
Oké Joyce, het advies is loslaten. Je kind loslaten. Daar ben je toch zo goed in? Persoonlijk denk ik van wel, maar toch krijg ik mijn bedenkingen als ik dit artikel lees.
Mijn kind met een zakmes rond laten lopen om bomen te lijf te gaan? Als hij een kaasschaaf hanteert dan moet ik al op mijn eigen neus letten! Laat staan wat mijn verwachtingen zijn als hij met een zakmes rond gaat lopen zwaaien.
Dat krijg je ervan…
Wij hebben hier in huis inmiddels al een serie aan ‘ongemakken’ achter de rug als gevolg van het loslaten van onze kinderen. Ook al ben ik mijn angsten als moeder redelijk de baas… dit rijtje zet me toch weer aan het denken. Ik som even op:
- Gebroken pols door het van de trap af vallen
- Lichte hersenschudding
- Gebroken been met sleeën op de wintersport + enorme hoofdwond
- Half oor aan achterzijde laten hechten als gevolg van val
- Hechtingen boven oog als gevolg van andere val
Wat ik hiermee in ieder geval wél bereikt heb is dat ik in het ziekenhuis stevig ondervraagd werd door het personeel daar en dat mijn dochter verder bevraagd en onderzocht werd op andere blauwe plekken. Even schiet het door me heen…ze denken toch niet dat ik haar met opzet van de trap geduwd heb? Het blijkt echter standaard procedure. Slik. Where’s the wine when you need some?
Je kind minder beschermen, net als vroeger ?
We mogen onze kinderen dus weer loslaten. Nee. Sterker nog, we moeten! Waarom? Omdat onze kinderen watjes worden en achter lopen in hun natuurlijke ontwikkeling. Vroeger? Toen was alles beter! We moeten weer terug naar de basis en onze kinderen meer vrij laten om veel zelf te kunnen ontdekken. Met alle risico’s van dien. Maar hoe zit dat nu ten opzichte van vroeger?
Het verschil tussen vroeger en nu; een boodschap doen
Vroeger? Werd je door je ouders lopend over de dijk gestuurd om een boodschap te doen voor het avondeten. Het was dan wel een eind lopen, maar je zorgde er als kind echt wel voor dat je op tijd thuis was, want anders kon je nog een draai om je oren krijgen ook 😉 . Tegenwoordig gaan de kinderen ‘mee’ boodschappen doen, maar liggen ze alleen maar op het gangpad te krijsen omdat ze vanalles willen hebben.
Lees ook: 8 gênante momenten als moeder
Het verschil tussen vroeger en nu; de liefde
Vroeger? Scharrelde je met je vriendje ergens achteraf om maar niet gezien te worden. Want stel je voor dat je pa of ma je zag… dan had je de poppen aan het dansen en hoefde je er niet op te rekenen dat je de komende weken de deur nog uit kwam. Tegenwoordig kan je als ouder een grote mond krijgen als je bij je kind voorzichtig wilt polsen hoe het gaat in de liefde om te beoordelen of je wat meer de voorlichtingshoek op moet.
Het verschil tussen vroeger en nu; buiten spelen
Was je vroeger blij als je als kind even mocht ontspannen in plaats van je moeder te moeten helpen met het vouwen van de was voor de 11 kinderen in het gezin. Tegenwoordig mopperen je kids al als ze na een middag spelen en het avondeten toch echt even aan hun huiswerk moeten werken, en wie is de boosdoener? JuÃst. Jij!
Conclusie over loslaten kind
Me dunkt als bovenstaande reacties van onze kinderen niet toevallig voortkomen uit het feit dat we ze ’teveel’ loslaten in plaats van ’teweinig’! En zeg nu niet dat het er alleen bij ons zo aan toe gaat 😉 .
Ik denk dat ik het zo ga aanpakken
Misschien moeten we juÃst bedenken dat we ons kroost eens wat strakker gaan houden? Ga jij op de vloer liggen met boodschappen doen? Dan doe ik je een riem om en sleep ik je mee. Is ook gelijk de vloer van de supermarkt weer even gedaan.
òf…
Vind jij dat je nog niet genoeg gespeeld hebt vandaag? Daar is de wasmand! Graag alles netjes vouwen en liefst ook nog even strijken. En als je denkt dat dit veel is… ga dan nog maar eens even met opa of oma praten!
Kom maar door met die fles wijn, ik denk dat ik -als ik op deze manier ga opvoeden- eindelijk weer eens wat tijd voor mezelf ga overhouden!
Wat vind jij? Kan jij het loslaten van je kind goed doorvoeren? Of nog niet zo 😉 ?
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
Hier merk ik nu ze ouder worden het ‘loslaten’ een stuk makkelijker gaat, ze klimmen in bomen, spelen buiten en aangezien we ze zelf mee te klimmen in de rosten nemen, mag ik eigenlijk ook niet zeuren 🙂 Wel ben ik erg voorzichtig met ze met bijvoorbeeld alleen ergens heen gaan. Ik wil altijd weten waar ze zijn, dat wel, maar het ondernemende dat zit er wel in hier.
Lang leven het ouder worden 😉
Ik ben daar best goed in, al zeg ik het zelf.
Ik heb erg zelfstandige kinderen daardoor, soms iets te zelfstandig zelfs… maar ja – dat nemen we er dan maar bij.
Wat goed van je Ilse! En hoe oud zijn ze?