Een collega van mij, Denise Boomer, schreef hier al een nieuwsbrief over. En geïnspireerd door haar, maar ook door al die mama’s die ik in aan mijn coachtafel tref, schrijf ik dit artikel.
Lief… Wat verstaan we hieronder?
Tegen kinderen wordt vaak gezegd: lief zijn, hoor! Of nog erger: Doe lief! Dan krijg ik persoonlijk altijd een beetje de kriebels … Want wat bedoel je daar dan precies mee?
Bedoel je daarmee dat je alleen maar dingen mag zeggen en doen die anderen ‘pleasen’? Met als gevolg dat je dus niet meer authentiek kunt zijn…..
Het mooie van kinderen is juist die authenticiteit. Gewoon puur zeggen wat jíj wil. Of doen waar jíj nu zin in hebt. (Natuurlijk wel zonder een ander fysiek pijn te doen. ) Dáár zijn we soms zo jaloers op! En daar kunnen wij volwassenen nog veel van leren.
Als je authentiek bent, ben je niet altijd even ’lief’ in de ogen van de ander. Bijvoorbeeld als je zoon voor zijn 5e verjaardagsfeestje niet de kinderen uitnodigt bij wie hij ook op het feestje is geweest. Of wie in de ogen van de juf en andere moeders, zijn ‘vriendjes’ zijn. Een lastig gegeven, terwijl het kind puur en authentiek voelt met wie hij nu dit feestje wil vieren!
Lief zijn voor de ander is dus iets wat we van jongs af aan leren.
Maar hoe zit het met lief zijn voor jezelf? Ik ben er zelf achter gekomen dat je moeiteloos lief kunt zijn voor de ander als je eerst genoeg lief bent geweest voor jezelf. Als je het daarentegen andersom doet, raak je jezelf kwijt en heb je uiteindelijk een te kort lontje om nog wat aan anderen te geven. En vind je jezelf geen leuke moeder, vrouw meer.
Vergelijk het met een bankrekening: deze moet eerst goed gevuld zijn wil je het geld kunnen uitgeven!
Dit is zeker geen pleidooi voor egoïsme. Maar wel voor het liever zijn voor jezelf, zodat je meer te geven hebt aan de wereld!
Want zoals Louise Hay schrijft: ‘Wat het probleem ook schijnt te zijn, er is altijd maar één ding wat wonderen in ons leven kan verrichten: jezelf liefhebben!’ En dan bedoelt ze niet ijdelheid of verwaandheid, maar respect hebben voor jezelf. Je eigen behoeften serieus nemen.
Dus laten we vanaf vandaag ‘jezelf liefhebben’ aan onze kinderen voorleven! Zodat ze zo perfect en authentiek blijven!
Ben benieuwd welke stap jij zet om je eigenwaarde te verbeteren? Wil je dit met ons delen?
Ik ga vanaf morgen míjn prioriteitenlijstje maken en laat me hier door niemand meer van afleiden 🙂
Authenticiteit is zeer belangrijk bij kinderen, meelopers zijn er genoeg. En die meelopers worden gecreeerd door de opvoeders maar ook zeker door de onderwijzers. Want met de grote klassen van tegenwoordig moet een kind vooral zijn mond houden en “lief’ zijn. Doet ie dat niet dan zit je binnen de kortste keren op school om te praten over je “lastige” kind. Ik heb me persoonlijk erg geergerd aan mensen die hun kinderen dwingen omdat het zo “hoort”. Bijvoorbeeld: op een verjaardag “verplicht” handje schudden, ook met die ene oom/tante/buurvrouw waar het kind liever geen handje aan geeft omdat dat niet zo lekker voelt maar het dan toch moet omwille van de manieren. Omdat je als ouder dan voor schut staat. Ik vind het erg belangrijk dat kinderen goed naar hun eigen gevoel luisteren en daarna handelen. Onbeschoft gedrag moet je daarin uiteraard niet tolereren maar we moeten toch echt even af van al die “verplichtingen”. Of van die kinderen die voor de visite “kunstjes” moeten doen zodat mama/papa trots om zich heen kan kijken wat hun kleine al niet kan…zucht.
En goed voor mezelf zorgen? Als alleenstaande moeder van 3 ga ik regelmatig naar de sauna/wellness (alleen ja, so what?), en ga ik regelmatig alleen naar de bios omdat ik die ene film zo graag wil zien. Voor jezelf zorgen is prio 1. Al het andere komt daarna.
Ooooh ja, *leest tenenkrommende je voorbeelden*
Ook zoiets: ik herinner me nu opeens een verjaardag bij de overburen waar onze beiden kinderen ook waren. Iemand kwam binnen en groette alle volwassenen apart maar sloeg de kinderen gewoon over. Op het moment dat zij langs onze kinderen liep zei de oudste heel eigenwijs tegen haar, uit zichzelf: Ik ben Gijs en dit is Nikki! Geweldig!!!!
Je kinderen zullen wel beretrots zijn op zo’n geweldige mama die goed voor zichzelf zorgt zodat ze optimaal voor haar 3 engeltjes kan zorgen!!!
Wat een mooi artikel Nadine en dank je dat je naar mijn nieuwsbrief hierover hebt verwezen.
Lief zijn voor jezelf, is inderdaad iets anders dan lief zijn voor een ander. Als je lief wilt zijn voor jezelf ontkom je er niet aan om in sommige situaties minder lief te zijn voor een ander. Hier heb ik heel erg aan moeten wennen. Ik heb inmiddels gemerkt dat de mensen om mij heen mij dan wel lief vinden, maar zeker niet verwachten dat ik alsmaar lief ben. Het zelfs irritant vinden als ik steeds maar lief ben. Door alleen maar lief te zijn, laat ik mezelf niet helemaal zien en kom ik onecht over. Wanneer ik daarentegen ook mijn grenzen aangeef en voor mezelf zorg, wordt ik eigenlijk veel liever gevonden. Wanneer ik dus alleen maar lief voor de ander ben stelt het niets meer voor. De vergelijking met de bankrekening vind ik prachtig! Als je niets hebt, heb je ook niets te geven.
Voor wie nieuwsgierig is naar mijn artikel hierover http://dekersenpit.blogspot.com/2010/06/ik-ben-lief.html
Lieve groet
Hé, superleuk dat je reageert, Denise.
Herkende me toen al zo in jouw artikel dus natuurlijk noem ik dan jouw naam…
Mooie toevoeging dat anderen je zelfs irritant vinden als je steeds maar lief bent!
Ik had niet liever voor mezelf kunnen zijn dan ik de afgelopen weken geweest ben. Het uiteindelijke besluit om zelf te gaan starten en eigen baas te worden heeft me enorm goed gedaan. Ik heb energie voor 20 (alleen nog steeds tijd tekort :))
En wat zijn wij blij met dat jij lief voor jezelf bent ;))
Ik vind het met name opvallend hoe je als mama vaak kromme tenen kunt hebben tijdens de eerlijkheid van je kind.
Ze vertellen inderdaad vanuit hun hart of bui van dat moment wat ze ervan vinden.
Als ik dan niet goed in Mij zit en mezelf niet de moeite waard vind raakt het me enorm en ga ik het kleiner maken en verdoezelen wat hij zegt met : hij meent het niet, of ik geef hem zelfs op zijn kop dat hij dat niet mag zeggen.
Zit ik goed in Mezelf dan prijs ik hem voor zijn eigen mening en het feit dat hij eerlijk is…
Dan merk ik altijd dat mijn lontje te kort is en dat het even MAMA-tijd is..
Geen afleidingen houden je het beste bij jezelf heb ik gemerkt!
Mooi gezegd, Sandra en denk dat vele moeders dit herkennen.
Zo zei mijn zoon laatst: waarom ben jij altijd zo streng? BAM! Klap in mijn gezicht! Maar het klopte wel…. Ik was de laatste tijd wat streng voor mezelf en dus ook voor mijn omgeving.
Wat een prachtige spiegel!
Wat een mooi en treffend blog weer Nadine!
Kinderen leren veel door simpelweg kopiëren van het gedrag dat ze zien. Dus als je wilt dat ze lief zijn voor zichzelf, zal je ze eerst moeten voordoen hoe dat moet.
Maar pff dat valt nog niet altijd mee als je je mee laat sleuren in de drukte van werk, huishouden, school en nu de Sintdrukte. Om er vervolgens achter te komen dat je jezelf bent vergeten.
En hoe doe je dat eigenlijk lief zijn voor jezelf?
Kortom weer genoeg stof tot nadenken.
Dank je wel!
Dank je, Femke. Niemand zei dat het makkelijk zou zijn :)) Bewustwording omtrent die sociale druk is de eerste stap bij verandering.
Ben heel benieuwd hoe jij de komende tijd lief gaat zijn voor jezelf. Laat je het ons weten?
De sociale druk ben ik bekend mee en betekent voor mij telkens opnieuw een worsteling met mijn ego. (Ja, maar het hoort zo en dan is het beter voor haar tegenover Laat haar haar eigen keuzes maken dát is beter) Het verjaardagsfeest is goed doorstaan compleet met eigen (verwonderlijke) keuzes (zij spelen toch nooit samen?!)voor het feestje en de taart voor dochters 5e verjaardag: (Wil je een prinsessentaart? Nee, ik wil een Carsfeestje met een Carstaart met echte Cars auto erop)
En lief voor mezelf zijn? Ik maak een lang gekoesterde wens waar en ga een verjaardagsfeest geven, na 5 jaar mijn verjaardag niet gevierd te hebben! Omdat ik dat wil ondanks alle bezwaren (vooral van mijn kant)
En oja, we vieren 1e kerstdag met het gezin! Zonder familiedrukte. Dus geen stress of gezeur. Tja, kan nog beter, maar begin is er 😉
Wel benieuwd hoe anderen lief zijn voor zichzelf. Hoe zijn jullie lief voor jezelf?
Als we het over verjaardagen hebben… ik houd niet van verjaardagen in een kring, binnen etc.. wel van buiten wandelen, picknicken en lamlendig hangen tegen een boompje in een goed gesprek. Daarom geen plichtplegingen meer voor mij.. Ik ben te vinden bij veld x in bos x op die en die dag en geniet van wie er komt en wie niet komt omdat het niet handig is, ongemakkelijk zit, er geen wc is in de buurt enzovoort die spreek ik wel op een ander moment. Dat is niet lief, niet aardig maar wel waar ik heel gelukkig en blij van wordt. En sindsdien ben ik een stuk liever op mijn verjaardag 🙂
Jaaa, Elisabeth! De spijker op zijn kop!
Daarom precies vier ik mijn verjaardag met zelfgemaakte taart, fijne hapjes, bubbels en lekkere muziek. Gewoon omdat ík daar blij van word (en omdat picknicken in december ’s avonds wat minder geslaagd is vaak)
Twijfelde nog of ik het door zou laten gaan (in de decembermaand kan niemand…, maar nu niet meer. Dank Elisabeth!
Wat een prachtige inspiratie van Elisabeth en Femke!
En zo herkenbaar voor mij ook. Sinds aantal jaren kies ik ook mbt mijn verjaardag vieren hoe IK het fijn vind. En niet meer hoe het ‘hoort’.
En dit kan van moment tot moment anders zijn; het ene jaar heb ik echt zin om het met veel mensen t evieren. Het andere jaar ga ik lunchen met beste vriendinnen en weer een ander jaar ga ik heerlijk lunchen met gezin. Ook dat is lief zijn voor jezelf; het is tenslotte míjn verjaardag 😉
oeioei, moeilijk om als moeder tijd en ruimte voor jezelf te creëren. Er is altijd wel iemand die wat van je nodig is. Ik kook tegenwoordig vaak wat makkelijker, zodat ik daar een beetje speling krijg en ik droog de was vaker in de droger, zodat ook daar een beetje tijd overblijft. En ik heb gelukkig heeeele lieve leuke kinderen met humor. En een man die bijspringt als dat nodig is.
Kijk, dat klinkt goed, Esther. Ondanks dat je het moeilijk vindt toch ergens ruimte creëren. En op zo’n manier die bij jóu past. Dat is dus voor iedereen anders….
En een fijne man die bijspringt is goud waard. Ik heb ook zo’n geweldige vent hier naast me…
Spijker op de kop Nadine. Lief zijn is iets dat je alleen echt kunt ervaren als het vrij gegeven wordt en die je niet als een morele opgave kunt eisen. Er bestaan natuurlijk wel opvoedende taken die je kinderen in het leven te geven hebt zoals dat je elkaar voldoende ruimte geeft, zinvolle omgangsregels leert hanteren en de zin van vriendelijkheid en mededogen laat ervaren. Maar deze kun je alleen meegeven door deze zelf voor te leven. Lief zijn is een heel andere taak. Het is geen taak, geen noodzaak. Het is een staat van zijn die van je diepste wezen uitgaat. En daar kun je dan zelf en als bij staander soms heel gelukkig van worden. Lief zijn voor jezelf heeft naar mijn idee dan ook alleen maar zin als je het uit eigen beweging doet. Je bent lief of niet, je kunt het niet doen op commando, hoe goed bedoeld ook. Aanvaarding van je wezenlijke behoeften en daar naar handelen maakt wel dat je liefdevoller wordt…en wie weet ook lief, als dat bij je past.
Wow Elisabeth, wat kan jij dit prachtig zeggen! Dank je wel voor deze mooie bijdrage. Ik kan zo goed voelen hoe waar dit is….
Mijn zoon (9jr) verwoorde het gisteren toen ik hem tijdens het naar bed gaan masseerde: mamas doen lief en papas doen sneeuwballen en stoeien!
En het klopt dat ik pas tijd maak om zoon te masseren als ik zelf goed in mijn vel zit. Dus eerst voor mezelf gezorgd heb.
Mirjam
En wat vinden ze dat masseren toch heerlijk! Mijn zoontje van 5 is er ook dol op!
Dank voor je reactie!
Pas als je jezelf liefhebt kan je ook anderen liefhebben.
Jammer dat kinderen inderdaad toch gevormd worden door wat ouders en anderen onder “lief” verstaan, want voor iedereen betekent “lief” iets anders. En daarmee wordt vaak de ware authenticiteit uit het oog verloren.
Dus ben het helemaal met je eens!
Dank Yvon, voor je reactie.
Dus eigenlijk gaat het over een keuze tussen
liefde en authenticiteit
of
angst en ‘lief’ zijn….
Jee Nadine, je slaat de spijker op zijn kop. Vooral je voorbeeld met het feestje. Bij Luc in de klas zijn er veel feestjes in dezelfde maand… en dan is het altijd lastig (vind ik) om evt kinderen waar hij ook al geweest is nu buiten de boot te laten vallen. Wat wij dan bv doen is Luc eerst laten roepen wie hij op zijn feestje wil, en dan desnoods doen we er nog een of twee bij. Vind hij natuurlijk altijd prima.
Maar ik ben het met je eens, dit zou eigenlijk niet moeten hoeven…
Dank je dat je dit met ons deelt, Joyce. En ik denk herkenbaar voor velen #socialedruk