“Lui zijn is reuze fijn, ja wie vraagt er nou om werk.
En de zon schijnt op de kindertjes, er staan bloempjes in het perk”
(Pippi Langkous)
Er zijn vele dingen die ik van mijn coachopleiding goed heb onthouden. Maar één les was voor mij wel een opvallende: ‘Een goede coach is lui!’
Lui zijn, ‘mag’ dat wel? Dit is toch geen eigenschap die gewaardeerd wordt? Het is zelfs één van de zeven zonden….
Lui betekent: niet houden van inspanning of werk. Als je lui bent, ben je niet ijverig of vlijtig. Wat wél twee zeer gewaardeerde eigenschappen zijn in onze maatschappij.
En als je stiekem toch wel eens lui bent, steken mevrouw ‘Schuldgevoel’ en meneer ‘Schaamte’ hun hoofd om de hoek.
Sinds ik mensen mag begeleiden om te doen wat ze werkelijk willen, ervaar ik steeds weer wat mijn docente bedoelde.
En zie ik dat hetzelfde geldt voor moeders (én vaders)!
Veel mensen zijn gewend om een ander, volwassene of kind, te helpen door een helpende hand aan te reiken. Of door te vertellen hoe hij/zij het moet doen. Óf zelfs door het over te nemen.
Dit zijn prachtige kwaliteiten maar hebben ook een andere kant. Herken je het dat je zoon steeds opnieuw naar jou toekomt met eenzelfde of vergelijkbare hulpvraag?
Voorzeggen/-doen is vaak makkelijker en sneller. Maar hij leert niet hoe hij zélf een oplossing of antwoord kan vinden. En blijft dus afhankelijk van jou!
Je kunt je zoon helpen om onafhankelijk te worden. Juist door hem meer coachend te begeleiden.
Hoe doe je dat? Puur en alleen door hem met vragen ‘aan het werk te zetten’. Jouw vragen leren hem om zijn mogelijkheden te onderzoeken en het juiste spoor te vinden. Zíjn spoor!
Probeer het eens. Gun jezelf én je kind(eren) in het vervolg een luiere moeder. Jij hoeft niet de hele dag te rennen om je kinderen het naar hun zin te maken.
Geef je kind de ruimte en de tijd om zelf te groeien, onafhankelijk te worden en zijn éigen oplossingen te vinden. Zodat het zijn eigen geluk kan pakken!
En het leuke nieuws is dat lui zijn nog veel meer oplevert!
- Je gaat efficiënt met je eigen energie om;
- Je verspilt geen tijd aan dingen die weinig opleveren of waar je toch niets aan kunt veranderen;
- Je houdt energie over voor andere dingen
- Je gunt jezelf de rust en je stress wordt minder.
Tot slot: let eens op of één van je kinderen regelmatig het etiket ‘lui’ opgeplakt krijgt.
Zou het kunnen zijn dat dit kind zich gewoon verveeld? Dingen te makkelijk vindt en daardoor slordig is? Dus te weinig of niet de juiste prikkels krijgt?
Ben erg benieuwd of jij lui mag zijn van jezelf…. En hoe jij zelf, en je omgeving, dit gaat merken de komende tijd?
Goed artikel, Nadine!
Als je aan iemand vraagt “Hoe gaat het met je?” krijg je 9 van de 10 keer te horen “Druk!” Maar wat is dat eigenlijk ‘druk’? Iedereen is altijd maar ‘druk’. Met van alles en niets.
Het antwoord “Druk!” geeft meteen aan: ‘dus vraag me maar niets meer want ik moet gauw weer verder’ waarmee het gesprek stopt. Nou, lekker dan!
Je kunt ook zeggen: “Het gaat goed met mij, ik ben lekker bezig, leuk dat je het vraagt!” Om te vervolgen met:”En hoe gaat het met jou?”
Hoor je er niet meer bij als je niet zegt dat je ‘druk’ bent? Of ben je dan automatisch ‘lui’?
Zo maar wat gedachten op de maandagochtend…
Dank je wel, Jeroen. En wat ontzettend leuk dat je reageert, als man.
Leuke gedachten op maandagochtend 😉
Blijkbaar hoor je er in onze maatschappij pas echt bij als je druk bent, veel doet. Gelukkig is dit aan het kantelen. En zien/voelen mensen steeds meer dat niks doen juist heel erg nuttig is! En een even zo mooie kwaliteit is.
Wow! Wat een prachtige stap heb jij gezet, Linda. Om jezelf meer plezier, rust, leven te gunnen! Ik heb respect voor je.
En dank voor je reactie om anderen te inspireren wat milder naar zichzelf te zijn.
Hallo Nadine,
Druk, chaotisch, altijd bezig, nooit tijd, teveel te doen… zo omschreven mensen mij altijd. Een drukke baan, 2 drukke kinderen, teveel hobbies, teveel enthousiasme en overal lol in. Na een paar jaar liep ik er toch in vast…ik had het gevoel teveel te moeten, teveel te doen. Iedereen happy, behalve ik dus.
Ik heb met veel moeite alles laten vallen, ben ander werk gaan zoeken en heb de kinderen van het kinderdagverblijf gehaald.Ik moest toen toegeven dat het heerlijk was om niets te moeten, niets te hoeven. De wereld draaide door, alles werd opgepakt door andere bezige bijtjes en ik had weer tijd voor dingen die mij energie gaven en ontspannend werkten voor mij.
Ik luier me helemaal gek, laat de boel de boel als ik wil lezen en lig ongegeneerd overdags lekker in bad. Dit noem ik “Lindatijd” De term “Lindatijd” betekend “vermaken jullie jezelf maar, dat doe ik ook” De kinderen vinden het geweldig en luieren lekker mee. Na het geluier doen we alle taken, “moetjes” en “hoefjes” met z’n allen wel weer. Mijn hele gezin heeft nu een gezonde combinatie van inspanning/ontspanning en we vinden het allemaal heerlijk.
Ik hoop dat er na mijn dood “hier ligt onze lieve vrouw, moeder…(etc)” op mijn grafsteen staat en niet “Eindelijk rust”
Goed onderwerp, ik roep iedereen op om lekker te gaan luieren!
Groetjes, Linda
Hoi Nadine,
Lui! Dat dat weer mag, geweldig. Lekker op de bank met een boek, juist als de kids naar school zijn en er rust is in huis. Niet gauw alle klusjes afwerken zodat je helemaal vrij bent als ze thuiskomen, maar echt tijd voor jezelf nemen. Het heeft lang geduurd voordat ik dat durfde, en nog langer voordat het zonder schuldgevoel gebeurde.
Het geeft me zoveel energie dat uurtje dat ik daarna de kids en de klussen aankan. Een aanrader voor iedereen, met of zonder kinderen.
En een prachtig voorbeeld voor je kinderen leef je voor, Andrea!
Dit is bv iets wat we nou goed van mannen kunnen leren: eerst lekker bijtanken, op die bank, met een boek, dan hebben we daarna weer alle energie voor al die klussen die gedaan ‘moeten’ worden.
Dank voor je reactie.
Hi Nadine,
Na het lezen realiseer ik me weer eens dat lui zijn niet een van mijn goede eigenschappen is. Schuld en schaamte winnen het altijd ;-(. Goed voornemen om hier wat bewuster mee om te gaan en dus luier te zijn. Dank, het bericht komt precies op het goede moment. Toeval bestaat niet…
Mooi voornemen Jet, bewuster luier mogen zijn.
En mevrouw ‘Schuld’ en meneer ‘Schaamte’ zullen nog wel gehoord willen worden. Bedank ze maar vriendelijk voor hun advies en jij beslist nu even anders te doen.
Luier ze!
Hallo Nadine,
ik vind lui zijn erg belangrijk. In onze maatschappij moeten we zoveel, en we stellen hoge eisen aan onszelf. Alles moet er spik en span uitzien, ons huwelijk moet geweldig zijn, we moeten sporten, je vriendenkring niet verwaarlozen en velen voeden hun kinderen op.
De vraag waarom dit allemaal moet zou iedereen voor zichzelf moeten stellen en vervolgens meer luisteren naar het lichaam. Soms is lui zijn even bijtanken, verbinding maken met jezelf. Niet voor niets komen mensen in een burn-out, omdat ze niet lui kunnen zijn. Laten we lui het woord van het jaar maken en er een positieve draai aan geven!
Wat een geweldig idee:
2011 wordt het jaar van LUI ZIJN MAG!
En niet alleen voor volwassenen maar ook voor kinderen. Even niks doen, hangen op de bank, dromen in het gras, zodat je straks weer bijgetankt verder kan….
Dank Lucy voor je reactie.
Hoi Nadine,
Mooi en herkenbaar verhaal weer. Zal mijn ‘luie’ kwaliteiten weer eens onder de loep nemen 😀
Dank Ester. Prachtig om er weer even bij stil te staan. Benieuwd waar je op uitkomt…
Hoi Nadina,
Je doet het weer. Wat een herkenbaar stuk schrijf je hier. Ik ben er al een tijd geleden achter gekomen dat je heel veel van je kinderen overneemt omdat het makkelijker is of sneller gaat. Vaak doe je dat zonder erbij na te denken. Nu ga ik daar bewuster mee om. Bij mijn zoontje kijk ik wat hij op dat moment aankan en dat laat ik hem doen. Raakt hij gefrustreerd, dan bied ik hem de helpende hand.
Ook het luie etiket op één van mijn kinderen herken ik. Mijn oudste wordt vaak lui genoemd. En inderdaad is het hem allemaal te makkelijk en verveelt hij zich rot op school. Gelukkig zijn er nu een paar docenten die het door hebben en hem begeleiden. En hij heeft een moeder die ziet hoe hij werkelijk is. Een pracht jong wat veel meer in zich heeft dan er uit komt.
En inmiddels na veel aandringen van de huisarts en vriendinnen om mij heen, ga ik nu af en toe eens lekker lui op de bank zitten genieten van een mooie film. Even tot rust komen, even opladen, zodat ik er weer helemaal ben als mijn prachtige kinderen thuis komen.
Heidi
http://www.levenmetautisme.com
Hai Heidi,
Dank voor je reactie en niet zo vreemd, volgens mij, dat je het herkent. We zijn tenslotte allemaal moeders!
Bewustzijn is inderdaad stap 1. Mooi dat je die hebt gezet.
Nog een tip misschien: volgende keer als je zoon gefrustreerd is, VRAAG hem of hij wil dat je hem helpt. Mijn dochter kan nl gefrustreerd zijn en nog geen hulp willen. Dat gefrustreerd zijn heeft nl ook een functie dus zorg dat het er ook mag zijn. Meestal vindt de ander het nog het meest lastig om het te aanschouwen 😉
En wat een bofkont zijn jouw kinderen met een moeder die ziet hoe ze werkelijk zijn! Nu nog jezelf volledig zien! Je bent nl meer dan een moeder 😉 Dus, luier ze!