De meeste mensen kennen mij als een nuchter mens. Dat ben ik ook. Ik hou niet van dramatisch gedoe. Nadat Isabel was geboren in een kleine 5 uurtjes stond ik op om onder de douche te gaan, wees de kraamzuster het schone beddengoed en belde mijn vriendinnen zelf om ‘even te melden’ dat ze er was en dat alles goed ging. Natuurlijk vond ik mijn baby prachtig en was ik helemaal gelukkig, maar bij mij geen zoetsappig gewauwel of kraamtranen.
Ik krijg wel eens het verwijt té nuchter te zijn. Als mijn vriendin kapot gaat van verdriet om haar overleden opa, vind ik dat erg voor haar, maar denk bij mezelf  “oude mensen ga nu eenmaal dood…” Weinig tactvol, ik geef het toe. Maar eigenlijk is dat alleen maar buitenkant..
Stiekem schiet ik vol bij de reclames van Merci en het Wereld Natuur Fonds. Ik ben een dromer, heb een te grote fantasie en krijg geen genoeg van de romantiek in Notting Hill en Love Actually. Ik zing in de auto luidkeels mee met mijn idool Michael Bublé en mijmer over een groots en meeslepend bestaan als jazzzangeres. En al heb ik tijdens ons huwelijk geen enkele traan weggepinkt, ik ben echt niet zo’n ijskonijn als mensen denken. Het is een knopje wat ik omzet als ik dat brok in mijn keel voel opkomen. Je emoties laten zien aan anderen maakt je kwetsbaar. Terwijl ik graag gezien word als een sterke vrouw. Een vrouw die de wereld aan kan en zich niet snel van de wijs laat brengen.
Inderdaad, misschien ben ik een beetje té nuchter, maar ik weet zeker dat de mensen die het dichtst bij me staan tussen de regels door lezen en ook mijn zachtheid en kwetsbaarheid zien. En anders heb ik voor 2011 toch nog een goed voornemen.
Artikelen die algemeen zijn, of ingezonden zijn door lezers van ons, maar niet door een vaste blogger, die staan verzameld onder 'MamsatWork'.
Als je met jezelf door één deur kunt zoals je bent zou ik het lekker zo laten. Jij kent jezelf en je naasten jou ook, dat is genoeg.. maar als jij denkt dat je je zelf beter voelt als je iets meer Mariska laat zien.. altijd doen. Mooi geschreven.
Wat een mooi, eerlijk blog. Volgens mij heb jij dat goede voornemen helemaal niet nodig. Het is precies zoals jij zegt… de mensen die dichtbij je staan weten tussen de regels door te lezen! En die anderen… wat maakt dat jou uit?