Het is de laatste dag van Paaspop. De kinderen zijn bij mijn schoonouders en Frank is al op weg naar het feestgedruis. Ik kom later heb ik beloofd, want ik ga nog even aan het werk en nog even lezen. Eindelijk schijnt de zon namelijk weer eens en ik besluit om een dierbaar boek tevoorschijn te halen. Papa was vorige week bij mij en heeft me een speciaal boek gegeven. Ik was het helemaal vergeten. Het boek heet ‘Mam vertel ‘s’ en heb ik jaren geleden in de mama versie en de papa versie aan mijn ouders gegeven.
Het staat boordevol vragen van ‘hoe was jouw jeugd’ tot aan ‘wat vond je het leukste aan mij’ en van ‘was papa je eerste vriendje’ tot aan ‘waar heb je het meeste spijt van?
Mam vertel ’s is me enorm dierbaar
De bedoeling van het boek is dat je vader of moeder de tijd neemt om het voor je in te vullen, zodat je op een later moment nog eens terug kan lezen hoe zij in het leven stonden en hun leven beleefd hebben. Persoonlijk en intiem. Wat ben ik blij en trots dat mijn moeder de moeite heeft genomen om -ondanks haar reuma- er toch voor te gaan zitten en het boek van voor tot achter te vullen.
Ze heeft het echter nooit aan me gegeven, maar zelf bewaard. De laatste jaren van haar leven heeft ze er zelf ook niet meer aan gedacht, haar dementie nam het langzaam over. Ik wist zelf niet dat ze het helemaal volgeschreven had, en het bestaan van het boek was me volledig ontschoten.
Na overlijden kwam het pas tevoorschijn
Ook bij het overlijden van mijn moeder (inmiddels anderhalf jaar geleden) heeft niemand in ons gezin er aan gedacht. Maar onlangs kwam mijn vader het tegen in ‘het kleine kamertje’. Een moeilijk maar ontzettend bijzonder moment voor hem. Hij heeft het nog aangevuld met wat mooie oude foto’s en vorige week heb ik het van hem gekregen. Met tranen in zijn ogen.
Niet omdat hij mij het boek gaf, maar omdat er -ook voor hem- Â zoveel dierbare herinneringen in staan die hij eigenlijk een beetje kwijt was. Mijn moeder was namelijk geen prater, en als je een zin begon met ‘Mam vertel ‘s’, dan kwam er over het algemeen niet echt een uitgebreid verhaal.
Dankbaar voor Mam vertel ‘s
En nu zit ik hier. In de stilte in het zonnetje met de vogeltjes op de achtergrond de letters van mijn moeder te verslinden. Mijn mama. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.
De ene keer met een traan, maar gelukkig ook vaak met een glimlach. Op de gekste momenten kom je even binnen wandelen in mijn gedachten om de zaken te relativeren. En daar ben ik je dankbaar voor. Net zoals dat ik je dankbaar ben voor je engeltje op Lotte’s schouder en de moeite die je genomen hebt om ‘Mam vertel ‘s’ te schrijven. Want wat is het fijn om je antwoorden te lezen. Ondanks de onzekerheid die ik tussen de regels door lees -want onzeker was je- vind ik hier toch ook écht de bevestiging dat je gelukkig bent geweest. En dat je trots bent op mij en mijn gezin. Dat je vindt dat we het goed doen. En dat je hoopt dat we in lengte der jaren samen van de kleine dingen zullen genieten.
Bedankt lieve mama, voor je fijne woorden, voor je onvoorwaardelijke steun en liefde, ook nu nog. Love you till the moon and back!
tip:Wil je ook een onuitwisbare herinnering van je eigen moeder, óf iets achterlaten voor je kinderen? Bestel het boek dan online en ga ermee aan de slag. Ik kan je verzekeren dat het meer dan de moeite waard is!  Hier kan je Mam vertel ’s bestellen.
Meer artikelen die de moeite waard zijn om te lezen:
- Moederdag zonder moeder is eigenlijk geen moederdag
- Angsten die je als moeder doormaakt als je kinderen hebt
- Moeder dochter relatie, ik moet even ventileren
* Uitgelichte afbeelding van lezende vrouw via Shutterstock
Jeetje Joyce, zit ik hier toch met tranen in mijn ogen. Mijn moeder heeft helaas niet zo lang mogen leven als de jouwe. Ik was 19 toen ze stierf. Maar ze schreef altijd van alles op en heb gelukkig wat krabbels over mijn jeugd kunnen vinden. Ik begrijp dus hoe dierbaar dit is. Sterkte vandaag. XXX
Ik zie nu pas dat het een artikel uit april van dit jaar is. Ik kon het Paaspop ook niet helemaal plaatsen haha. Niet minder mooi hoor, daar niet van…
Ja dat klopt Esmée, ik moest er ineens aan denken vandaag.Tijdens pasen kreeg ik dat boek van mijn vader terug, zéér waardevol.
Thanks lieverd. Ik besef me inderdaad dat we best boffen met de leeftijd die mama bereikt heeft. Jij was 19 lees ik. Niet te bevatten wat er dan door je heen moet zijn gegaan. xxx