Met mijn witte melkflessen naar het Mirandabad

Eindelijk was het weer eens zover dat we, Mees, Silver en ik op de fiets stapten richting het Mirandabad om aldaar te genieten van een heerlijk middagje waterpret. Tenminste zo denken mijn kinderen hierover. Ik heb deze exercitie al tal van keren weten af te wentelen maar nu was er geen ontkomen meer aan en moest het er maar weer eens van komen. Persoonlijk denk ik bij zwembaden aan: nat, onaantrekkelijk, in zwemoutfit met witte benen, uitgelopen make-up en als toetje … het onder een klamme deken proberen met textiel te vogelen.

mirandabad

 

Het Mirandabad is een fantastisch zwembad. Je hebt een klein pierenbadje, een peuterbad, een golfslagbad, rond bad waarin je wordt rondgedraaid door een turbo waterstraal, een grote tunnel glijbaan, kleine glijbanen, een loopbrug naar een derde glijbaan, een diep bad, een bubbelbad en tot slot een Turkse stoomcabine met eucalyptus waarvoor je een muntje moet halen bij de ingang van het zwembad (brrrr koud, maar wel gedaan).

Mijn tactiek bij zwembaden is de afstand tussen omkleedhokje en zwembad zo snel mogelijk te overbruggen zodat ik met mijn lijf onder de waterspiegel ben beschermd voor alle spionerende ogen. Herken je dat? Als ik dan, naar enkele tientallen minuten mijn omgeving goed geobserveerd heb en tot de conclusie ben gekomen dat iedereen ongeveer de zelfde fysiek status heeft kom ik echt los!

In het zwembad geniet ik van de lol die mijn kinderen beleven aan al het water. Mees heeft zijn zwemdiploma nog niet, en ik ben al tweeënhalf jaar wekelijks naar zwemles geweest. Hij bleef maar achteruit zwemmen! De zweminstructeur kwam maar ons toe en vroeg ons met het lessen te stoppen. Het ging hem niet lukken. Dit is inmiddels alweer twee jaar geleden en wij hebben ons erbij neergelegd. Mees kan prachtig op zijn rug zwemmen en als hij in paniek raakt doet hij dat meestal. Als hij op zijn buik ligt doet hij een echte Meesiaanse wapperslag gecombineerd met een schaarbeenbeweging. Toch kan hij goed tegen de stroming in snorkelen, dat heeft hij afgelopen zomer in Spanje bewezen. Silver schiet met haar oranje vleugeltjes alle kanten op. De vorige keer wilde ze nog haar kurkjes mee. Nu mochten de kurkjes inmiddels thuis blijven.

We hebben echt veel pret gehad in het Mirandabad. We hebben alle onderdelen een keer of twee bezocht en als het aan hun lag zouden we nog een derde rondje doen 😉 . Wat een lol in het bubbelbad en wat was het schrikken in het Turkse stoombad toen we aan het einde ineens een ijskoude douche kregen! Om half vier zijn we naar het winkeltje gegaan en heb ik de kinderen op iets lekkers getrakteerd. Tussen het kluisje waarin onze droge spullen lagen en het pashokje hebben we een apenketting gemaakt en zo alle spullen vanuit het kluisje in het kleedhokje gelegd. Dat is ook vast herkenbaar, dat je eindelijk een kleedhokje gescord hebt en dat niet wilt ‘afgeven’ als je je kleding uit je kluisje gaat halen. De apenketting werkt dan prima, probeer het aaar eens 😉 .

Het aankleden viel ook mee. Er was geen klamme deken en het textiel werkte voor de verandering ook eens mee. Mees had wel zijn natte zwembroek nog onder zijn trainingsbroek aan én zijn zat achterstevoren, maar daar was een reden voor…  dan zaten de zakken handiger was het excuus. Kinderen!

In ieder geval hebben we genoten en was het voor ons allemaal een topdag! Wil je het oo een keer proberen? Meer informatie over dit gezellige zwembad voor alle leeftijden kan je hier vinden.

2 gedachten over “Met mijn witte melkflessen naar het Mirandabad”

  1. Ik herken je afkeer van zwemmen, ik heb dan geen uitgelopen make-up omdat ik dat niet gebruik, maar ik krijg het ALTIJD koud in een zwembad. Pas als de water temperatuur op een aangename 35-37 graden is ga ik zwemmen. Of beter gezegd in het water liggen, anders word ik liever alleen nat van de douche die hier en daar nog wel warm is.

    Ik ben dan ook heel blij dat mijn man het zwembad voor zijn rekening neemt, van vrij zwemmen tot zwemles wordt hier met papa gedaan.

    1. Ik krijg mijn vent niet het zwembad in en als ik zie dat die kinderen er zo blij van worden geniet ik zelf ook een beetje mee. Jaja die kiddo’s. Ik heb de volgende zwemsticker al weer op de kalender geplakt over over twee weken gaan we weer. Dan mogen er vriendjes mee.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven