Daar lig je dan, pas bevallen en blij met je kind, althans dat is de norm.
Maar wat als je je niet zo blij en gelukkig voelt, de roze wolk ver te zoeken is?
Ga je dit dan vertellen? Nee vrouwen houden hun mond. Je kraamverzorgster prikt er wel doorheen als het goed is en zal je vragen hoe je je voelt en dit ook aan je zien. Daar is ze op getraind. Maar de buitenwereld verwacht dat je blij bent. Maar soms is het moedergevoel nog niet gelijk aanwezig, dit is heel normaal. En andersom kan ook, je voelt je gelijk op en top mama. Iedere vrouw is uniek in haar moederschap en beleeft dit op haar eigen manier en dat is goed en mag ook.
Je kunt een makkelijke bevalling hebben gehad of een zware bevalling, voor iedere vrouw is een bevalling een gebeurtenis die veel impact heeft op je leven. Je eerste kind maakt een moeder van je en de bijbehorende gevoelens komen zeker op gang, wees niet bang.
Je kunt last hebben van hechtingen, aambeien, je vloeit en bent moe en ondertussen doen de hormonen een run door je lijf. Het hoort er allemaal bij en gaat weer over.
Na de bevalling daalt je hormoonspiegel snel en daardoor kunnen de kraamtranen komen op de derde, vierde of vijfde dag. Na twee weken zijn deze weer voorbij en begin je jezelf een beetje terug te vinden. Is dit niet het geval trek dan wel aan de bel. Langzaam wen je aan het moeder en ouderschap samen met je partner en jullie wondertje.
Dan komt de dag dat er weer gewerkt moet worden.
Dat valt niet mee, je kind naar de opvang brengen of achter laten bij opa en oma.
Ik weet nog dat ik de eerste keer mijn kind naar opa en oma bracht voor een weekendje weg.
Een enorme mand met kleertjes en luiers mee en een waslijst hoe de verzorging moest gebeuren.
Wij vrouwen willen nu immers graag dat alles zo gaat zoals wij dat bedacht hebben.
Laat dit los, want je maakt het jezelf alleen maar moeilijker. Je kunt het je niet voorstellen, maar een ander kan ook goed voor je kind zorgen. Natuurlijk hebben ze maar één mama, maar ook een papa, leidster of opa en oma zijn prima in staat je kind op te vangen.
Dan kom je op je werk en heb je eerst nog moeite om je aandacht erbij te houden, maar het went weer snel. Je komt er weer een beetje in, de opvang verloopt goed en zelfs het kolven gaat je makkelijk af. En je bespeurt bij jezelf het gevoel dat werken ook wel lekker is en even fijn om niet die grote verantwoordelijk te voelen voor je kind. Lekker om de zorg soms te kunnen delen.
Je krijgt weer oog voor andere dingen in het leven en dit komt je kind èn relatie ten goede.
Wist je van te voren dat het met dat moedergevoel wel goedkomt dan had je je vast minder zorgen gemaakt. Vrouwen zijn kanjers en een kei om alle ballen in de lucht te houden. Maar houd wel in de gaten dat je ook voldoende tijd en rust neemt voor jezelf, dat is niet egoïstisch maar een must.
