Moederdag zonder moeder is eigenlijk geen moederdag

Moederdag: de dag waarop je je moeder laat weten hoeveel je haar waardeert, bewondert en liefhebt. Als moeder zonder moeder voelt moederdag voor mij niet meer compleet.

De aanbiedingen en acties op televisie, social media en in de folders, zijn aan mij niet besteed. Aan winacties als “win een bos bloemen voor je moeder” doe ik niet mee.

Het voelt toch anders als je die gewonnen bos bloemen of dat Bloomon moederdag boeket op een grafsteen moet zetten dan wanneer je ze op deze tweede zondag in mei echt aan je moeder kan geven. Nee, een moederdag zonder moeder is toch écht anders.

Moederdag zonder moeder is een ‘dubbele’ moederdag

De dag voor moederdag verloor ik mijn moeder…

Het was notabene de dag voor moederdag dat ik mijn moeder verloor. Misschien was dat nog wel de meest dubbele moederdag tot nu toe.

Ik had mijn moeder verloren, maar mijn drie kinderen brachten mij de volgende ochtend vol trots hun zelfgemaakte knutselwerken. Natuurlijk was ik daar blij mee, ik ben tenslotte hun moeder. Ik dacht terug aan mijn kindertijd, waarin ik een blok geplette klei met daarin mijn geverfde handafdruk vol trots aan mijn moeder gaf.

Ze was er blij mee, want mijn moeder was blij met elk zelfgemaakt cadeau. Althans, zo voelde het voor mij. Waarschijnlijk belandden die cadeaus ook na een paar weken in de kliko, net zoals bij ons de papieren theepotten, geknipte bloemen en memohouders van klei uiteindelijk in de kliko zijn beland.

Misschien lijk je wel meer op je moeder dan je denkt…

Eigenlijk deden wij niet zoveel aan moederdag. Ik ging langs voor een kopje koffie en bracht vaak een kleinigheidje mee. Maar het feit dat het nu niet meer kan en ik mijn moederdag zonder moeder moet doorbrengen, maakt mij soms wel jaloers op vriendinnen die nog wel een moeder hebben.

Die zeuren om haar bemoeienissen. “Mijn moeder en ik zijn zó verschillend!” Uhuh… wacht maar, misschien lijk jij wel meer op je moeder dan je nu beseft. Mijn moeder was ook geen heilige en ze heeft zeker dingen gedaan waar ik het niet mee eens was, maar ik weet wel dat ik meer op mijn moeder lijk dan ik eerder had gedacht.

Niemand zal nog ooit mijn vroegste vroeger met mij delen

Waar het om gaat, is dat je maar één moeder hebt. Eén vrouw die weet hoe je als klein kind met je pop kon spelen, hoe het komt dat dat stukje van je hoektand is afgebroken of waar je op de kleuterschool goed in was.

De vrouw die weet wat je het liefste deed als peuter, die je troostte wanneer je je knieën kapot was gevallen. Karin Bloemen zong het al in haar lied ‘Geen kind meer’: “niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen”.

Het maakt niet uit hoeveel fotoboeken er van je gemaakt zijn of hoeveel ooms of tantes je hebt die je van alles willen vertellen. Of dat je nog wel een vader hebt. Hoe je moeder het vertelt, vertelt niemand het aan je. Met een warme deken van moederliefde.

Waar denk jij aan terug op moederdag?

Ik denk deze moederdag aan mijn moeder, maar ik geniet ook van het feit dat ik zelf moeder ben. Dat ik het voorrecht heb gehad om moeder te worden.

Geregeld wil ik mijn kinderen ergens achter plakken en zij zijn mij ook regelmatig zat (waarom roepen ze anders dat ik de stomste moeder van de hele wereld ben?), maar zij maken ook een feestje van mijn leven.

Hoewel ik zelf geen vader of moeder meer heb waar ik mijn vroegste vroeger mee kan delen, kan ik wel mijn kinderen overladen met een warme deken moederliefde. Gewoon moeder zijn, er zijn.

Want dát is wat ze later zullen herinneren als ik er niet meer ben. Dat is waar ze later op moederdag aan terug zullen denken. En dat is ook de reden waarom ik deze moederdag mijn moeder weer een bosje bloemen bij haar graf zal brengen. Omdat ze er altijd voor mij was.

ps… Geja haar verhaal komt in mijn inbox op exact het moment dat ik er zelf over wilde schrijven… en oh wat is het herkenbaar… vandaar dat ik ook zo blij ben met het boek van Mam vertel ‘s .