Ken je dat? Het gevoel dat je ineens aan ‘alle’ kanten belaagd wordt? Alsof je zo’n bordje op je voorhoofd hebt waar op staat ‘pick me, pick me’. Zo zijn vrouwen. Zien we gevaar in de omgeving? Dan gaan we daar eens even goed op inhakken. Kijken naar hun eigen situatie en misstappen? Ho maar, dat doen ze niet. Nee, oordelen en veroordelen, daar zijn wij moeders goed in.
Je ziet het in de privésfeer maar ook op zakelijk gebied. We doen allemaal ons best en gunnen elkaar niets lijkt wel. Ook ik heb me daar in het verleden wel eens schuldig aan gemaakt hoor. Dat ik mezelf echt de tijd moest gunnen om ‘ergens’ over heen te komen. Vooral op zakelijk gebied. De term Copy cats heb ook ik in mijn mond gehad, daarom heb ik er eerder ook een blog over geschreven. Zelf gefrustreerd en gefrustreerde ondernemer-vriendinnen om me heen. Allemaal negatieve energie. Na een goed gesprek met manlief heb ik me destijds voorgenomen om daar niets mee te doen. Geen aandacht aan besteden. Dat is even moeilijk, maar meer dan de moeite waard.
Maar nu blijk ik zelf een Copy cat te zijn. Weliswaar onbedoeld, maar de frustratie bij de ander is er niet minder om. Begrijpelijk natuurlijk. Ik zal even opbiechten. MamsatWork is een maandje geleden onder handen genomen. Zomaar ineens. Natuurlijk zat het plan al maanden in mijn hoofd maar in dat bewuste weekend had ik ineens schoongenoeg van de huidige techniek en layout en besloot ik dat daar (per direct, want zo ben ik) verandering in moest komen. Dat zijn voor mij de belangrijkste momenten, want dan ga ik als een speer. Dan verzet ik bergen, terwijl ik er eerst maanden tegenaan hik.
Moeders en hun gevoelens
Afijn, om een lang verhaal kort te  maken… ik heb mijn moeder gevoelens dat weekend opzij gezet en ben van s’ochtends tot s’nachts aan het werk geweest, het hele weekend door. Papa werd mama in dat weekend en mama had haar handen vrij zeg maar. En wat doe je dan? Het wiel uitvinden dat doen we niet meer. Dus op zoek naar een geschikt nieuw thema voor MamsatWork. Zoekend op ‘magazine thema’s’ kwam een thema boven wat al bijna 10.000 verkocht was en waar al ruim 4300 positieve reviews op waren gegeven. Dat is dan geen moeilijke keuze. Hop, hop, thema aankopen en aan de slag om de gehele website om te zetten en passend te maken. Een helse klus met ruim 3000 blogs, dat snap je. Maar ook leuk om te doen, dat dan weer wel.
En nu, 4 weken later, kom ik erachter dat een van mijn collega bloggers hetzelfde thema heeft. En al had natuurlijk voordat wij ermee aan de slag gingen. Bummer. Voor haar en voor mij, want dit was natuurlijk niet de bedoeling.
En nadat de eerste heftige ‘vingerwijzingen’ gezakt zijn en mijn schuldgevoel weer tot bedaren is gekomen, komt mijn behoefte aan fijn moeder gevoel naar boven. Dat moeder gevoel dat je eigenlijk alleen maar krijgt van je eigen moeder, en niet van andere ‘moeders’. De bevestiging dat je mag doen wat je doet, dat je fouten mag maken -bewust of onbewust- en dat je daarna ook gewoon weer door mag gaan zonder jezelf rot te blijven voelen.
Mama, wat mis ik je toch intens op dit soort momenten. Jouw wijze raad, je moeder arm om mijn schouder en je knikken en ‘huhuh’ om me aan te moedigen meer te vertellen zodat ik mijn hart lucht en daarna weer met open vizier verder kan gaan.
Het zou fijn zijn als alle moeders zo konden zijn en niet alleen je eigen moeder. Gewoon, elkaar bijstaan zonder haat en nijd. Praten en helpen. Niet oordelen en veroordelen.
Hai Joyce, goed van je dat je open en eerlijk communiceert. Ik begrijp eerlijk gezegd het probleem met het thema niet van de andere mama. Je zegt het zelf het staat in de top 10 best verkochte thema’s! Grote kans dat je hem vaker tegen gaat komen. Dat had die andere mama ook kunnen weten. Betekent dit dat we ook niet meer dezelfde kleding, boeken, etc mogen kopen omdat we dan copy cats zijn? Nee toch! Dat is ook de reden dat ook ik akkoord ben gegaan met het thema. Want deze draait ook op mijn blog. Het ziet er strak uit en alles is customizable.
van mij krijg je een knuffel!
Liefs Camilla