Nationaal schoolontbijt

Vanmorgen was het zo ver: de tafels gedekt in de klas, brood en beleg gekregen van de bakker en voor iedereen een glas melk. Het nationaal schoolontbijt is toch zeker een feestje in de klas, want hoe vaak ontbijt je met al je vrienden tegelijk? Bij ons thuis aan de keukentafel was het daarentegen vanmorgen zeker geen feestje.

Als moeder van twee opgroeiende kinderen ondersteun ik het belang van een goed ontbijt. Haast of geen haast, trek of niet, ik sta elke ochtend braaf broodjes te smeren, melk te schenken en zelfs sinaasappels uit te persen. Pas als alles op is, mag het betreffende kind van tafel en weer terug voor de pit voor de laatste vijf minuten Phineas & Ferb. Ik behoor hiermee tot de krappe meerderheid van de Nederlandse ouders want uit onderzoek blijkt dat slechts 51% dagelijks aan de keukentafel een verantwoord ontbijt nuttigt.

Bij het idee eens geen ontbijt klaar te hoeven maken, werd ik blij. Dat scheelt mij smeertijd en vooral de nodige frustratie (eet nou eens door!). Maar de praktijk blijkt anders… ‘Mam, ik heb honger! Ik moet een boterham.’ Nee dus, want anders eet je niet straks in de klas. Maar dat was niet het juiste antwoord, vond zoonlief. ‘Ik wil echt wat eten! Nu! Anders ga ik dood!’ In plaats van routinematig een stapel boterhammen smeren was ik vanmorgen in een heftige discussie verwikkeld over het wel of niet eten van een boterham. Met een bloedchagrijnig kind dat de hele tijd om me heen bleef dreutelen. Gevolgd door de jongere variant, want die vond het vanmorgen het uitgelezen moment haar broer eens vol overgave te steunen in zijn ‘strijd om ontbijt’.

Wat doe je dan? Geef je ze te eten zodat school met de nodige boterhammen blijft zitten? Of gebruik je een boterham om in je oren te stoppen en alle geluiden te dempen? Uiteindelijk heb ik ze allebei maar een koekje gegeven (lekker verantwoord!) en een glas verse jus. En heb ze ruim op tijd op school afgeleverd.

Tja, dat doet bij mij wel de vraag rijzen of het nationaal schoolontbijt wel op alle scholen georganiseerd moet worden. Ik kan mij niet voorstellen dat op onze keurige Heemsteedse school veel kinderen zijn die ’s ochtends niets te eten krijgen van hun ouders. Of vergis ik mij daarin? Is er juist in deze ‘nette’ buurt veel onzichtbaar kinderleed met niet-gevulde buikjes? In mijn ogen profiteren wij van een gratis ontbijt, terwijl het geld op een veel betere manier besteed kan worden. Bijvoorbeeld met het verstrekken van een gratis ontbijt aan die 5% van de kinderen die dagelijks zonder eten of drinken naar school vertrekt.

Over mijn kinderen hoef ik mij in ieder geval geen zorgen te maken. En morgen roep ik weer als vanouds, maar nu vol liefde en passie: ‘Eet je wel door? Anders komen we te laat op school!’

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven