Next top model

Mijn dochter wordt topmodel. Dat wist ze al, maar na het zien van Holland’s Next topmodel, weet ze ’t zeker: Hier ligt haar toekomst.

Gebiologeerd zit ze naast me op de bank te kijken. Terloops vraagt ze of ze ” model” in het Nederlands of in het Engels uit moet spreken. Een belangrijk detail in haar beleving.

supermodellenschool

Ze becommentarieert de wannabe modellen alsof ze de wijsheid van het modellenleven in pacht heeft. Dat dit niet het geval is weet ze, want na de basisschool gaat ze naar de supermodellenschool.

Het leven van een model gaat niet over rozen, dat wordt haar duidelijk naarmate het programma vordert. Zonder pardon wordt het slechtste model naar huis gestuurd. Niet aardig, maar er kan er maar één de mooiste zijn.

Diva

Het geeft mijn dochter echter wel een beeld van hoe je je moet gedragen als model. Het meisje op tv kirt dat ze hoopt dat ze niet weggestuurd wordt en maakt een waaiende beweging met haar handen voor haar gezicht. Mijn dochter is er meteen door geïntrigeerd. Ze moet erom lachen, want het is wel wat overdreven, maar tegelijkertijd heeft het ook iets diva-achtigs.

Terwijl ik haar op bed breng, roept ze bij alles: ” Oh nee, als ik er maar niet uit hoef!” en wappert met haar handen voor d’r gezicht. De eerste pose in haar modellencarrière lijkt hiermee een feit.

De komende jaren moet ze nog heel wat poses aanleren om haar modellencarrière gestalte te geven. Ik kijk ernaar en geniet van de manier waarop ze door ’t leven poseert. Tegelijkertijd hoop ik echter één ding: dat ze, hoeveel ze ooit ook poseert, of wat ze ook ooit zal gaan doen, mocht haar droom model te worden uiteen spatten, ze dat zal doen met beide benen op de grond en met de puurheid van het bijna zevenjarige meisje dat ze nu is.