Niet lekker in je vel zitten? Je kán het weer op de rit krijgen!

Eigenlijk ben ik best trots op mezelf… zo begon de anonieme mail die ik eerder deze week ontving van een van onze lezeressen. Trouw en vol interesse leest ze onze blogs, en nu vond ze het haar beurt om wat over zichzelf te vertellen. Na het lezen van haar mail kan ik wel zeggen dat ze terecht trots is, én dat ook ik (en waarschijnlijk velen met mij) heel trots op haar ben! Niet lekker in je vel zitten is één ding, maar daar weer bovenop komen dat is iets heel anders.

Lees hier hoe het haar gelukt is, wie weet heb je er zelf ook wat aan als je niet lekker in je vel zit of het gewoon even niet zo lekker gaat.


Eigenlijk ben ik best trots op mezelf. Zo, ook dat mag eens gezegd worden! Ik bedenk me net dat ik vergeleken met een jaar geleden er héél anders aan toe ben. Vorig jaar kon ik niets anders dan huilen, liep ik zeker al een paar maanden bij een psycholoog, waardoor ik me dan tijdelijk wel even beter voelde, maar verder niks bereikte.
niet lekker in je vel zitten
Ik moest in maart 2015 de stap zetten om tegen mijn man, huisarts, familie en een aantal naaste vrienden te zeggen dat het niet langer goed met me ging. Natuurlijk hadden ze al wel wat door, maar ik kon ook heel goed een masker voor houden. De gehele dag huilen, moe zijn, mopperen en dan toch proberen mezelf op te lappen voor als manlief thuis kwam of wanneer er vrienden kwamen.
Manlief delfde vaak het onderspit, kreeg vaak van alles voor zijn voeten gesmeten, met name mijn weggezakte zelfvertrouwen, het niet gewaardeerde gevoel etcetera.
Dochterlief had het ook zwaar in die periode. Uiteraard was ik er voor haar en deed ik heus ook wel ‘leuke’ dingen, zoals bezoek aan de kinderboerderij bijvoorbeeld. Maar er van genieten, nope, dat kon ik helaas nergens meer van.
Het erkennen van het ‘probleem, het niet lekker in je vel zitten’ was nog het moeilijkste, want dan moest ik inderdaad toegeven gefaald te hebben. Maar na weer een huilbui op de keukenvloer door God weet wat, was ik er klaar mee. Dit kon zo niet langer. Ik voelde me zó intens verdrietig. Als de grond open was gespleten en ik er in verdwenen was had ik dat op dat moment zeer welkom geheten. Ik was niet serieus van plan mezelf iets aan te doen (iets waar mijn man best even bang voor was) maar gaf ook wel aan dat als het me zou overkomen, ik dat niet erg zou vinden.
Van mij hoefde het leven niet.
niet lekker in je vel zitten
En dit terwijl ik alles had waar ik vroeger over droomde. Vroeger schreef ik in de vriendenboekjes dat ik moeder wilde worden. Dit leek me geweldig en écht, ik vind het geweldig. Dus ik had alles; een lieve gezonde bijdehandte dochter, een lieve hardwerkende man, een baan, lieve vrienden, mooi huis, 2 auto’s voor de deur, geen geldzorgen. Ook daar voel je je dan weer schuldig om, want hoe kan het dat je alles hebt en je dan nóg zo intens verdrietig kan voelen? Uiteraard ging ik me door dit schuldgevoel ook niet beter voelen.
Ik heb dus een afspraak gemaakt met de huisarts. Zij begreep me en in combinatie met therapie kreeg ik ook medicijnen voorgeschreven. Elke dag voor 6 weken lang een half pilletje. Hopelijk ging ik me dan wat beter voelen. Helaas… het hielp niet. Dan voor een aantal weken een heel pilletje. Maar ook dat deed niets voor me, behalve dan dat ik veel naar het toilet moest rennen. Anderhalf pilletje proberen dan. Ja, naar mijn idee ging het iets beter. Tot manlief tegen me zei dat hij wel erg moe van me werd.
Schijnbaar werd ik heel druk, hyper zelfs en ook was ik nog steeds snel geïrriteerd, ik had het alleen zelf niet eens in de gaten. O ja, en naar het toilet liep ik nog steeds ernstig veel. Erg onhandig natuurlijk met mijn werk bijvoorbeeld.
De pillen hebben we dus maar weer afgebouwd. Afspraken met psycholoog gepland en een mindfull cursus begonnen (ik bedenk me net dat ik deze niet afgemaakt heb 😉 ) en zo ben ik toch stukje bij beetje omhoog gekropen.
Veel praten met vriendinnen, mijn man en mijn schoonouders heeft ook heel goed geholpen. Ik moet wel eerlijk toegeven dat het met manlief niet altijd even soepel liep hoor, ik heb zelfs een keer tegen hem geroepen… ‘ik had liever 2 gebroken benen dan zag je tenminste wat er aan de hand is’. Dit riep ik nadat hij zei dat ik me er maar gewoon over heen moest zetten. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat snap je. Het niet lekker in mijn vel zitten ging me niet in de koude kleren zitten.
Nu kan ik -na lange tijd- tot tevredenheid zeggen dat ik al een hele tijd niet naar de psycholoog ben geweest. Hoewel ik de gesprekken altijd heerlijk vond, het gaf me zelfs al een soort van rust te weten dat ik bij haar terecht kon, vind ik het nu ook zeer fijn om te zeggen dat ik er sinds half oktober niet meer geweest ben. Het kan dus toch!
Hoe het komt … ik weet het niet. Ik kan me inderdaad wat makkelijker over mijn zogenoemde buien heen zetten. Waar ik voorheen dagen kon blijven hangen in zo’n bui (ook zo’n heerlijke gezegde van manlief) heb ik nu nog maar een halve dag nodig. Misschien kan ik beter relativeren tegenwoordig.
Uiteraard heb ik mijn dagen nog wel, maar ik moet eerlijk zeggen … het van verdriet neerstorten op de keukenvloer of het van-verdriet-me-willen-verstoppen-onder-de-dekens-gevoel heb ik al enige tijd niet meer gehad.
Hier heb ik zelf ook hard voor geknokt hoor, door inderdaad zelf niet van een mug een olifant te maken (althans, door dat te proberen), de boel wat meer de boel te laten en door wat vaker voor mezelf te kiezen in plaats van altijd ten dienste van het gezin te staan. Dit kost me moeite en wederom gaat dit de ene dag beter dan de andere, maar ik kom er wel!

Tips om het niet lekker in je vel zitten te verbeteren

Slaap
Als ik een nacht slecht geslapen heb, en dochterlief en mijn schema laten het toe, dan knijp ik er ’s middags gewoon even stiekempjes tussenuit. Ga ik lekker even 45 minuutjes op bed liggen. Slaap is een goede heelmeester!
Licht
Om de 10 dagen ga ik even voor 10 minuten onder de zonnebank, een soort van lichttherapie. Ik heb gemerkt dat dit niet enkel helpt voor mijn gemoedsrust maar dat het er in de winter ook nog gezellig uit ziet 🙂 .
Gezond eten!
Ik ben een echter snaaier, ik kan niet één koek eten, nee, dan moet er meteen een heel pak binnen een dag doorheen. Ik probeer dit nu te vervangen door rijstewafels, fruit, yoghurt, crackers etcetera. Een bijkomend voordeel is dat ik toch al zeker 1.5 kilo afgevallen 🙂 . En ’s avonds flans ik van verse ingrediënten iets in elkaar in plaats van dat ik de wereldgerechten van een bekend merk op tafel zet. Ik heb het idee dat ook dit bijdraagt aan een goed humeur. Daarnaast ben ik ook dán trots als ik weer een afwisselende maaltijd op tafel heb weten te zetten binnen de korte tijd die ik eigenlijk maar heb. Google maar eens op snelle calorie arme maaltijden … succes verzekerd!
Sporten
Eén tip wil ik nog wel delen. Ga sporten! Ik wilde er niet aan, want ik was al zo moe, en vond sporten stom. Maar ik heb nu een sport gevonden welke ik heerlijk vind en waar ik mijn ei in kwijt kan. Als de schema’s van manlief en mijzelf het toelaten ga ik minimaal 3x per week. Het helpt uiteraard wel om een buddy te hebben. Inmiddels heb ik er al een aantal om me heen (makkelijk zo’n groepsapp) waardoor we contact met elkaar kunnen houden. Je weet wie wanneer gaat én je kan elkaar over de streep halen om toch te gaan als je niet zo’n zin hebt. En als ik dan geweest ben, ben ik wederom trots op mezelf dat ik geweest ben én ik krijg er altijd energie van.
Ook ga ik zodra het weer het een beetje toelaat minimaal eenmaal in de week een uur buiten lopen, alleen of met vriendin. Als ik alleen loop dan bel ik iemand en wandel ik zo heel het dorp rond. Ik ben dan lekker bijgekletst. En als een vriendin mee loopt, kletsen we en wandelen we zo een lekker rondje. We kunnen beiden even onze gal kunnen spuien als het nodig is maar vooral ook heerlijk in de buitenlucht lopen.
Ik ben geen dokter en weet daadwerkelijk niet of het goede tips zijn, maar bij mij schijnt het vooralsnog te helpen, dus ik blijf hier mee doorgaan.
Zit jij niet lekker in je vel? Probeer het eens, wie weet helpt het. En als je nog andere tips hebt waardoor ik nog lekkerder in mijn vel gaat zitten, ik hoor ze graag!

Ik ben geraakt door de openheid in deze mail. Wat ontzettend knap van haar dat ze er zo langzaam maar zeker weer bovenop komt. Een kanjer! En wat dapper dat ze haar verhaal durft te delen om zo ook eventuele anderen verder te helpen. 
Ze is wat mij betreft terecht trots op jezelf, vind je niet? 

1 gedachte over “Niet lekker in je vel zitten? Je kán het weer op de rit krijgen!”

  1. Goed dat je je verhaal deelt en weet dat je niet de enige bent! Ik herken veel in je verhaal! De tips die je geeft helpen mij ook goed 🙂
    Sterkte en lekker trots blijven!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven