Samengestelde gezinnen, het ziet er op het eerste oog misschien allemaal even fijn uit, maar -als dat al zo is- komt dat vaak niet vanzelf. Samengestelde gezinnen moeten er vaak écht aan werken om een goede basis te creëren voor alle partijen. Allereerst even de definitie van een samengesteld gezin; dit is een gezin waarbij beide ouders een of meer kinderen ‘inbrengen’ uit een vorige relatie.
In samengestelde gezinnen liggen de verhoudingen vaak wat lastiger dan in zogenaamde ‘kerngezinnen’. Op zich ook niet vreemd natuurlijk. In een kerngezin zijn de gezinsleden met elkaar zijn opgroeit en hebben samen bepaalde hebbelijkheden en onhebbelijkheden ontdekt van elkaar. Dat heeft tijd gekregen en wordt van elkaar geaccepteerd. Dit terwijl in een gezin wat later samengesteld wordt de karakters ineens bij elkaar gevoegd worden. Zo ook de bijzondere trekjes die mensen kunnen hebben. Als je dan geen biologische band hebt met elkaar kost het veel tijd en energie om de acceptatie rond te krijgen. Wat uiteraard niet wil zeggen dat je hier samen niet goed uit kan komen!
Lees ook: Scheiden met kinderen, hoe doen we dat netjes?
Waar lopen samengestelde gezinnen regelmatig tegenaan?
- Verlangen of jaloezie op de kinderen van de partner of de ex van de partner over de positie in het gezin
- De uitdaging om beiden scherp te blijven en je liefde levend houden voor elkaar, terwijl de dynamiek van een al bestaand gezinsleven door gaat
- Eventuele gevoelens van buitengesloten worden bij de stiefouder
- 2 huishoudens die samengevoegd gaan worden. Wie beslist wat belangrijk is en hoe kom je hier samen uit?
- Loyaliteiten: wie staat vooraan, de partner, de ex-partner of de kinderen als het gaat om ‘priotiteit’?
- Hoe organiseer je een ‘natuurlijk’ en soepel samengaan van een nieuw gezin?
- Hoe maak je soms pijnlijke en kwetsbare onderwerpen bespreekbaar?
- Wat te doen met verschillende opvoed-stijlen?
Wennen aan elkaar
Samengestelde gezinnen, vooral nieuw samengestelde gezinnen, hebben hun eigen specifieke dynamiek. Het blijkt dat tweederde van de samengestelde gezinnen binnen een paar jaar weer uit elkaar gaat. Met de juiste begeleiding voor het gezin om de gezinsvorming goed te doorlopen, kan samen leven heel goed gaan. Van de situaties die zich voordoen, kan veel geleerd worden. Juist ook door de inbreng van de verschillen en deze te accepteren van elkaar. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Lukt het een samengesteld gezin om dit voor elkaar te krijgen? Dan heeft dit uiteindelijk een waardevolle meerwaarde!
Lees ook: stiefmoeder; als iemand anders je plek als moeder gaat innemen.
Gun elkaar de tijd
Zo’n proces kost wel tijd. Het blijkt namelijk dat bij het samengaan van twee gezinnen, ongeveer 3 tot soms wel 6 jaar nodig. Volhouden dus. Pas dan wordt er een prettige balans door alle partijen ervaren. Behalve tijd, kost het ook energie en inzet om dit te kunnen bereiken. In sommige situaties gaat dit ‘vanzelf’, maar in veel gevallen is begeleiding van een professional buiten het gezin geen overbodige luxe.
Te hoge verwachtingen
De kracht ligt hem waarschijnlijk in het realistisch benaderen van de situatie. Vergeet niet dat er eigenlijk geen echt gezin meer is. Het is een combinatie van twee gezinnen, waarvan de volwassenen ’toevallig’ bedacht hebben dat ze elkaar leuk vinden en graag verder willen. Het is maar de vraag of dit voor de kinderen ook geldt.
Daarnaast is het ook zo dat door de vlinders bij de volwassenen een soms ietwat rooskleurige indruk kan ontstaan van de nieuwe situatie. Ga zelf maar na hoe je je voelt als je verliefd bent. Die roze wolk kan niet meer stuk. Ook de ouders van samengestelde gezinnen hebben dit gevoel vaak. Maar de rest van dat samengestelde gezin voelt dit vaak niet, en moeten toch mee in de situatie. Als je als ouders bij machte bent om die vlinders ‘opzij’ te zetten en er samen met de kinderen op een realistische manier naar te kijken, dan bouw je aan een gezonde basis. Hiermee is de strijd nog niet gewonnen, maar maak je wel een zuivere start.
Biologische ouders hebben voorrang
Vergeet dat niet. Zijn beide biologische ouders nog in leven, dan zijn dat vaak ook de gezamenlijke opvoeders. Ook al wonen ze niet meer bij elkaar. Als nieuwe partner is dat soms lastig. Kan je dit aanvaarden en wat toevoegen aan de relatie met het kind, zonder te proberen de biologische ouder te vervangen, dán heb je de juiste basis gevonden.
Meer weten over samengestelde gezinnen en de problematiek waar vooral de kinderen ook tegenaan lopen? Ik vond een mooi artikel waarin sprekende situaties beschreven worden die je aan het denken zetten.
Heb jij ervaring met een samengesteld gezin? Laat ons eens weten hoe jullie hier mee omgaan, zodat ook anderen hiervan kunnen leren.
