Je hebt visite en visite. Van die ene denk je, tijd niet gezien. Leuk, gezellig, kom binnen. De andere soort zie je liever niet. En dan bedoel ik niet je schoonfamilie of van die heel vervelende mensen die bij je in de straat wonen en het eenmaal per jaar nodig vinden om eens een avondje gezellig bij te praten. Nee, dan bedoel ik die hele kleine beestjes die, bij voorkeur, het hoofd van jouw kind hebben uitgezocht om even een bezoekje te komen brengen.
Een aantal jaren geleden was het onderwerp bij ons op school nog onbespreekbaar; luizencontrole, bij onze kinderen? Hoe haal je het in je hoofd. Nee, niet in je hoofd. OP je hoofd.
Helaas is het in de loop der jaren bittere noodzaak geworden.
Om de week wordt iedere leerling onderzocht op ongewenst bezoek. Helaas lijken deze ongewenste bezoekers zich niet zonder slag of stoot gewonnen te willen geven.
Verschillende adviezen hebben ons in de loop der jaren via de GGD, de krant of andere media bereikt. Meerdere shampoos en anti luis artikelen zijn op de markt gebracht, waarbij we uiteraard de alom bekende teatree olie niet mogen vergeten. Helaas lijkt het allemaal geen resultaat op te leveren: die beesten lijken op een of andere manier niet uit te roeien. Kammen, kammen, kammen. We doen niet anders. Net als je denkt van de laatste plaag verlost te zijn, dient de volgende zich al weer aan.
Echt verwonderlijk is het niet. De kinderen zitten de hele dag met hun hoofden tegen elkaar aan. Daar kan geen cape of luizenkapstok tegenop. Als er buiten wordt gespeeld in het speelkwartier en er wordt geknikkerd, of er worden pokémon kaarten geruild dan moeten ze wel heel dicht met hun hoofden tegen elkaar aanhangen. Je wilt immers wel goed kunnen zien of je niet door je vriendje wordt “bedrogen” omdat hij heel snel en ongemerkt een mindere kaart probeert te ruilen.
Vervelend is dat je als luizenmoeder na iedere controle onderweg naar huis die beesten bijna door je haar voelt kruipen, ook al was er in de hele school geen luis te bekennen. Toen er gisteravond weer een luizengeval werd gemeld besloot ik, wellicht totaal overbodig, om per direct alle lakens te verschonen. Iedereen die al in bed lag werd uit zijn warme nestje verwijderd. Geen enkel risico deze keer. Uiteraard werd deze actie niet door al mijn huisgenoten in dank afgenomen. Mens, doe in vredesnaam niet zo panisch. We hebben geen jeuk.
Morgen wassen we onze haren wel. Ja, leuk geprobeerd ,maar dat is nu net het probleem. Althans voor een deel. Luizen zijn dol op schone haren. Hoe schoner hoe meer luizen lijkt het wel. Alleen vreemd dat in de oorlog toen niemand geld had voor shampoo en dus ook zijn haar niet kon wassen er ook hoofdluis was.
Nadat iedereen zich in een schoon bedje te ruste had gelegd heb ik voor de zekerheid nog maar even de luizenkam door mijn haar gehaald. Resultaat: niks, noppes. Gelukkig niet. Maar waarom heb ik dan toch steeds jeuk op mijn hoofd? Gewoon het idee, de gedachte alleen al dat ik morgen in plaats van verjaardagsvisite andere ongewenste visite krijg in de vorm van wat heen en weer springende luizen kan mij zomaar een slapeloze nacht bezorgen.
Wij hebben het een keer gehad jaren geleden, en het is geen pretje, kan ik zeggen. Wassen, wassen en nog meer wassen: beddengoed, knuffels, jassen, truien. Eigenlijk alles wat je zo ongeveer in huis hebt, tot je geen wasmachine meer kunt zien en het woord luis niet meer kunt horen.
Morgenochtend ga ik gezellig met de andere moeders luizen pluizen en daarna aan de koffie met gebak. Dat hebben we dan wel verdiend, dacht ik zo.
Jammer, maar helaas de koffie gaat niet door want ook mijn kind heeft ongewenste visite. Vanmorgen toch nog maar even door een collega luizenpluister laten kijken omdat ik door de luizen het bos niet meer zag. En ja hoor BINGO. Hij zit hier dus nu op de bank met een hoofd vol shampoo. Moeders heeft net alle hoezen van de banken gehaald. Nogmaals het beddengoed in de was gegooid. Dekbedden naar buiten.
Een ding staat vast de komende dagen: ik ga me niet vervelen.
Meer lezen van Ingrid? Kijk dan hier
Artikelen die algemeen zijn, of ingezonden zijn door lezers van ons, maar niet door een vaste blogger, die staan verzameld onder 'MamsatWork'.