Het moederwereldje kan keihard zijn. Vanwege de druk die we elkaar opleggen… Maar ook onszelf! Heb jij ook het gevoel dat je de ‘perfecte moeder’ moet zijn? Dus iedere avond je kindjes in bed stoppen en daarna de wacht houden? Levert een avondje lekker losgaan je al schuldgevoelens op? Mij wel. Althans, tot voor kort. Nu weet ik dat mama’s die plezier maken, zonder hun kids, nog geen ontaarde moeders zijn. En daar ben ik op komische wijze achter gekomen!
Lees ook: Vrouwenhumor; de loedermoeder van nu
Ontaarde moeders
Afgelopen week heb ik haar ontmoet. Ze stond te dansen met een glas wijn in haar hand. Het was niet haar eerste. Het zou ook niet haar laatste zijn. Ze zag mij bij mijn vrienden in Amsterdam binnen komen met baby en luiertas en ging in de aanval. “Hallo, ik ben Charlotte, een ontaarde moeder”.
Ze keek me uitdagend aan, benieuwd naar mijn reactie. “Waarom noem je jezelf zo?” “Nou, mijn kinderen liggen nu thuis te slapen. Ik woon hiernaast. En vanavond ben ik Charlotte, los van mijn kinderen, los van mijn man. Ik heb veel behoefte aan tijd voor mezelf”. Ze kan het beter zelf hebben gezegd dan van een ander te horen krijgen. De situatie was me duidelijk.
Even geen moederlijke verplichtingen
Charlotte, moeder van twee, eigenaar van een webshop, vertelt mij met trots maar ook op een aanvallende toon dat zij een avond per maand helemaal los gaat. Dit heeft ze afgesproken met haar man. Hij is die avond verantwoordelijk voor de kinderen. Vanwege haar flexibiliteit wat betreft werkuren doet zij het meeste in het huishouden en met de kinderen. Weg kunnen gaan met vriendinnen, even geen verplichtingen hebben, zonder dit zou ze het niet trekken.
De avond vorderde en mijn dochter moest haar flesje krijgen. Charlotte nam haar van me over en gaf haar de fles. Een oermoeder op de dansvloer, met mijn kind tevreden in haar armen. De fles ging helemaal leeg. Natuurlijk. En toen viel Georgine in een diepe slaap. In de armen van de ontaarde moeder. Een mooie term is het, ontaarde moeders. Al noemde ze zichzelf zo met een knipoog… Uit alles bleek dat ze verre van een ontaarde moeder is.
Ontaarde moeders, dat gaat toch te ver?
Het is jammer dat wij vrouwen, moeders, zo gemeen tegen elkaar zijn, elkaar zo beoordelen en veroordelen dat de Charlottes van deze wereld zich gedwongen voelen om een dergelijke titel als geuzennaam te dragen. Om ten strijde te trekken tegen de gemene zusters die schande spreken van zogenaamd vrijgevochten gedrag. Andere moeders die op je neerkijken en je naar beneden proberen te halen omdat je teveel voor jezelf zou kiezen en te weinig voor je kinderen. Wat zou Germaine Groenier, Dolle Mina van het eerste uur hebben gezegd over de huidige visie ten aanzien van het moederschap? Of al die andere vrouwen die in de geschiedenis zo hebben gevochten voor onze rechten als vrouw?
Ik geloof dat ook ik met trots ga uitroepen dat ik een ontaarde moeder ben. See you on the dancefloor! Dansen jullie een rondje mee, mede ontaarde moeders? 😉
Lees ook: We rommelen maar wat aan – relativerende columns voor mama’s
Wie danst er nog meer mee? Join our party!
Meid ik doe ik lekker mee met ontaarden :-)YOEHOEOEOE!
Helemaal eens! Het slaat nergens op dat je geen tijd voor jezelf zou mogen hebben. Dat heb je gewoon nodig, klaar. Ze zou pas ontaard zijn als er geen oppas voor haar kinderen zou zijn. Dat heeft ze geregeld; wat is dan het probleem?
Ik doe mee! Ben gek op dansen, haha, en ach ja… iedereen weet inmiddels wel welke keuzes voor mij belangrijk zijn (schrijf ik terwijl manlief friet haalt, en mijn kids achter de tv zitten, of ervoor, net hoe je het bekijkt)…